Dört gözle abisinin gelmesini bekleyen Alin, duyduğu zil sesiyle adımlarını kapıya doğru çevirip hızlandırdı.

Kulpu indirip karşısında elleri poşet dolu olan abisine "Hoş geldin!" diyerek enerjik bir şekilde karşıladı.

Akın "Hoş buldum," diyerek ayakkabılarını çıkarıp içeriye geçti. Alin de abisinin ardından kapıyı kapattı.

"Abi," dedi heyecanla Alin, abisinin elindeki poşetleri mutfağa bırakmasına bile fırsat vermeden. "Ben bir şey düşündüm. Söyleyeceğim ama kızma, olur mu?"

Akın sesli bir nefes verip elindeki poşetleri yere bıraktı. Ardından kız kardeşine dönerek "Söyle abim," dedi.Ama sesi bezgin bir şekilde çıktığı için Alin göz devirdi.

Alin boğazını temizledikten sonra lafa nasıl başlayıp konuyu nasıl ev arkadaşı olayına bağlayacağını bilemese de konuşmaya başladı. "Ben senin işlerini yapmana, yani çalışmana engel olmak istemiyorum."

Akın kollarını göğsünde birleştirip karşısındaki kıza "Çıkar ağzındaki baklayı. Söz, kızmayacağım. Ama hemen de kabul edemem her ne söyleyeceksen artık." dedi.

Abisinin umut vadeden sözlerine hemen kanıp direkt konuya girdi genç kız. "Abi, bizim okulda bir kız var. İsmi Gülay"

Anlamıştı Akın, konunun nereye geleceğini ama yine de kızın sözünü kesmeden sabırla dinledi.

"Ben bu kızı tanıyorum. Diğeri gibi değil. Yani..." Diyecek bir şey bulamadı. "Çünkü onunla internetten tanışmıştık. Gülay'la yüz yüze."

Lafı nasıl ve nerede noktalaması gerektiğini bilemediği için "Yani sen anladın ne demek istediğimi, lafı uzatmama gerek yok." dedi. "Eğer sen ve annemler izin verirse ev arkadaşım olma şeyini Gülay'a soracağım."

Akın ilk başta şaşırdı. Gülay'ın haberi olduğunu ve bedavaya konaklamak için de kardeşini kullandığını sanmıştı ilk başta. Tabii şuan da kızın kardeşiyle aynı evde yaşama fikrine pek hoş bakmıyordu ama... Alin eğer annemler, dediyse kızın cidden güvenilir olduğunu düşünüyor olmalı diye düşündü.

"Tamam abiciğim." dedi Akın. "Yarın kızı eve getir."

Alin çocuk gibi ellerini birbirine çarpıp "Oley be!" iye bağırdı.

Akın eğer kız eve gelmeyi kabul ederse ne ben ne de annemler izin vermez, diye içinden geçirirken Alin sevinçle zıplayarak abisinin tam yanına gitti. Yanağına bir öpücük kondurup abisine sırnaştı.

"Tamam kızım, bir dur da hrkamı çıkarayım." diyen Akın'la Alin abisinden ayrılarak "Sen üstünü değiştir. Bende sana bol köpüklü bir türk kahvesi yapayım, ha?" diye sordu. Ama cevabını umursamadan tezgaha yöneldi bile.

🌪

Arkadaşlar asıl hikaye başlamadan birkaç yıl öncesini anlattığım için bu bölümler biraz -çok- kısa olabilir. Ama 3 veya 4. bölümden sonra bölümleri daha da uzun yazaccağım inşallah.