Emin: Hanım ağam buldum istediğiniz bilgileri. Bu zarfın içinde yazıyor herşey.

Toprak: Ver bakalım Emin neler yazıyormuş orada.

Emin elinde tuttuğu mektubu Toprak'a uzatır. Toprak alır ve açar.

- GÜNÜMÜZ -

|MARDİN|

|HAVAALANI|

Emin havaalanına gelmiş üzerinden geçen ve piste inen tüm uçakları tek tek inceleyerek hanım ağasını yani Toprak'ı beklemektedir. Ve sonunda beklediği kişi gelir. Hanım ağasını görünce çok sevinen Emin hemen hanım ağasını yanına gider elinden valizlerini alır arabaya doğru onunla yürür.

Emin: Hoşgeldiniz hanım ağam.

Toprak: Hoşbulmamı beklemiyorsundur herhalde Emin.

Emin: Haklısınız hanım ağam.

Der ve yeniden ortamı bir sessizlik kaplar bu sırada arabanın yanına geldikleri için arabaya binerler ve Emin yine sessizliği bozar.

Emin: İlk nereye gidecekseniz hanım ağam.

Toprak: (Boğazına yumru oturarak) Babamın kabrine.

Emin: Tamam hanım ağam.

Yıllardır hem baba hem memleket özlemi çeken Toprak yol boyunca memleketini izler her toprağını karış karış bildiği her bir karışında da koşup oynadığı memleketi artık ona yabancıdır çünkü artık o memlekette babası yoktur.

|KABRİSTAN|

Toprak: Bavê min ê delal, ez li vir im, ez dizanim ku te bêriya min kiriye, ez jî bêriya te dikim, bêriya dengê te, bêhna te, keça te ji min re dibêjî, li porê min mêze dike, heta hêrsa te jî, lê niha ez dizanim ku ev hesret ya min qet bi dawî nabe. (Canım babam, ben geldim özledin beni biliyorum bende özledim seni, sesini, kokunu, bana kızım diyişini, saçımı okşamanı hatta kızmanı bile çok özledim ama artık benim bu özlemim hiç bitmeyecek biliyorum.)

Artık dayanamayan Toprak gözyaşlarına hakim olamadı gözlerinden yanağına yanağından babasının kabrine süzüldü tek tek gözyaşları.

Toprak: Lê bavo, hesreta min neqede jî, derdê min zû yan dereng wê biqede. Ez ê tola xwe ji wî dejenere yê ku te ji min birrî, hilînim, ez soz didim te ku ez xwîna te li erdê nerijînim. REST BI SEDEMÊ LI AXA XWE, BAV. (Ama baba, benim özlemim bitmese bile acım er ya da geç bitecek. Seni benden koparan o soysuzdan intikamımı alacam senin kanını yerde koymayacam sana sözüm olsun. TOPRAĞINDA RAHAT UYU SEN BABAM.)

Sözünü verir ve tekrardan arabaya doğru gider.

Emin: Hanım ağam konağa mı gidiyoruz?

Toprak: Evet Emin konağa gidiyoruz. Ha bu arada Emin sana bir görev veriyorum lakin bu sadece ikimizin arasında kalacak.

Emin: Tamam hanım ağam söyleyesin.

Toprak: Arabaya geçelim yolda anlatacam ben sana.

Dedi ve önce Toprak'ın kapısını açtı binsin diye sonra o binince kendisinde bindi ve konağa doğru sürdü arabayı. Yarım saat sonra konağa varmışlardı. Herkes her ne kadar hüzünlü olsalarda Toprak geleceği içinde mutlulardı bu yüzden hanımlar mutfakta Toprak'ın en sevdiği yemekleri hazırlıyor beylerde konağın bahçesinde oturmuş sabırsızlıkla onun gelmesini bekliyordu lakin bir kişi gelmesini beklediği gibi bir yandan da gelirse ve gerçekleri öğrenirse diye de çok korkuyordu.

​​