Nio kapının arkasına saklanmış anne ve babasını dinliyordu. Annesi parmağıyla kapıyı gösteriyordu.

" O bizim gerçek çocuğumuz bile değil. Onu tekrar geri verebiliriz. Artık hamileyim Alberto, artık çöp tenekesine atılmış bir çocuğa ihtiyacımız yok. "

" Maria sen ne dediğinin farkında mısın? O bizim çocuğumuz... "

" Beni anlamıyor musun! Sana bir bebek veriyorum. "

" Üzgünüm Maria. Yardım görmelisin. "

"Öyle mi? "

" Evet "

Alberto akıl hastanesini arayacakken Maria bıçağı kocasının kafasının tam ortasına geçirip bıçağı gözünden çıkarttı. Yerde kanlar içerisinde yatan bedenden çıkan kan gölü yavaşça küçük çocuğun bacaklarının önüne geldi. Küçük çocuk kan birikintisinin kafasını kaldırdığında kendisine bakan bir çift sonuna kadar açılmış mavi göz gördü.

" Gel buraya Arzt. Sıra sende. Ailemi malf ettin! Seni kolayca öldürmeyecegim. "

Arzt hızla merdivene yöneldi. Bu evden çıkmalıydı...