Denize hasret büyümüş bir adamın Deniz’e olan aşkını okurken kulağınızda dalga ve kırlangıç sesleri yankılanacak.

Öğretmen anne ve asker babadan dünyaya gelen Aziz, çocukluğundan bu yana ailesiyle birlikte gezdiği her şehirde bir yuva bırakırken, kendisinin de annesi gibi öğretmen olmasıyla bu sefer tek başına yoluna devam edip, yeni yuvalar kurmaya başlar. Iğdır'ın köy okullarından biriyle başlayan öğretmenlik serüveninin bir sonraki durağı, dedesinin ve annesinin vazgeçirme çabalarına rağmen Balıkesir'in küçük bir kasabası olacaktır.

Deniz kokusunun, zeytin ağaçlarının yapraklarıyla cilveleştiği kasabaya adım attığı anda şehre âşık olan Aziz, bir gece dolaşmaya çıktığında karşılaştığı yavru köpek ve sarı saçlı oğlan çocuğuyla kendini hiç beklemediği bir başka serüvenin içinde bulur. Bu serüvende ona kırlangıç kuşlarının aşkı fısıldayan sesleri eşlik ederken, beklenmeyen bir misafir kapılarında belirecek ve kulaklarında çağlayan aşk şarkılarının sesini kısmaya çalışacaktır.

Bazen hırçın, bazen durgun ama sürekli içindeki dalgalara mahkûm olan Deniz, bir gece elinde tabakla karşısına dikilen adamı evinden içeri buyur ederken kalbinden de içeri buyur edeceğinden habersizdir. On yıl önce yaşadığı deneyimin kalp kırıklıklarını toplamaya devam eden Deniz, yüreğinin kapılarını kapattığını düşünürken içeri tatlı bir sakinlikle yerleşmeye başlayan Aziz’e yenik düştüğünde, zamansız gelen misafir tüm sakinliği silip süpürecek ve belki de Deniz’in gönül kapılarının sonsuza dek mühürlü kalmasına neden olacaktır.

Göçebe bir kırlangıç kuşu iken, yüreğim yuva bildi deniz kızının yüreğini,

Yorgun düşen yüreğim sessiz ve sonsuz uykuya kapatırken gözlerini,

Fısıldadı deniz kızı; Uyan kırlangıç kanadında umut asılı kalmış!