1. Bölüm

Salonda oturmuş bana sinirle bakan anneme bakıyordum.Burnundan soluyarak "Ahu sen nedediğinin farkında mısın!" diye bağırıyordu.Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirerek "Benim adım Elzem ve ben o şehire gideceğim görevimi orada yapacağım"dedim.Sonuçlarım açıklanmıştı ve hayalim olan o mesleği yapacaktım doktorluk.Annem beni kendisi gibi savcı yapmak istiyordu ama ben doktor olmuştum ve Şırnak'a gidicektim.Tabi annem buna karşı çıkıyordu.Ama ben babamın mezarı orada olduğu için ve babam gibi şehit düşen askerleri korumak için gitmek istiyordum.Gidecektim İzmir'de annemin yanında durmak istemiyordum.Annemin olmadığı bir hayat.Nedenmi çünkü annem benden nefret ediyor ve beni kuklası yapmak istiyordu ama ben annemin bu şaşalı hayatını istemiyordum.Annem bana nefret ve tiksintiyle bakarak "Eğer o şehre gidersen birdaha bu eve giremezsin" demişti.Ne yani beni artık hayatından silmişmiydi.Afallayarak ona bakıp "Madem öyle o zaman seninde Elzem diye bir kızın yok"diyerek yatağımın altındaki bavulumu alıp içine bütün kıyafet ve eşyalarımı koydum.Tabi bu sırada arkada duvara yaslanmış olan annemin yeni kocası beni keyifle izliyordu. Oda benden nefret ediyordu hatta bikere bana vurmuştu bile annem buna ses çıkarmıyordu çünkü kendiside aynısını yapıyordu.Bavulumu alıp bir hışımla aşağıya inmiştim.Telefonumu açıp dünkü aldığım uçak biletinin saatine bakmıştım.1 saatim vardı,kapıyı açacağım sırada annem bana seslenmişti "Madem gerçekten gidiyorsun bir daha benim yüzümü göremeyeceksin"dedi.Gözümden akan yaşı sertçe silip düşünmeden kapıyı açıp evden çıktım.Ayakkabılarımı giyip hemen bir taksi çağırdım.Yaklaşık 10 dakika sonra gelmişti.Binip havalanına gidiceğimi söyledim.

2 Hafta Sonra

Silopiye geleli 2 hafta olmuştu ve buraya azda olsa alışmıştım.Buraya gelmeden önce yaptığım birikimimle kendime bir ev almıştım.O yüzden rahattım."Elzem hocam,acil hasta geldi yaralı" diyen Ayçaya baktım ve odamdan çıktım.Ambulanstan inen adamı gördüm."Çok fazla kan kaybetmiş hemen ameliyathaneyi hazırlayın diyip bağırdım.Tam gideceğim esnada biri bileğimi tutup beni çekmişti baktığımda üstünde asker üniformalı bir adam gördüm."İyi olacak değilmi?" dedi endişeli bir sesle."Şuanlık net bir şey diyemem" diyip bileğimi çektim ve ameliyathaneye girdim.

2 Saat Sonra

Mutlu bir şekilde ameliyathaneden çıktım.Karşımda iki asker bir kadın ve bir erkek çocuk vardı.Kadın kızarmış gözlerle yanıma gelip ellerimi tuttu."Doktor hanım eşim nasıl?" diye sordu.Mutlu bir sesle "Merak etmeyin eşiniz gayet iyi hayati bir tehlikesi yok fakat 1 gece burada kalması lazım olası bir tehlike için çünkü ameliyat zorlu geçti."Kadın gözlerini açıp bana sevinçle baktı "Allah sizden razı olsun doktor hanım" dedi.Gülümseyip "Görevimiz,iyi günler diyip yanlarından ayrıldım.

Bölüm Sonu

《Sizce bölüm nasıldı.

《Kısa yapmak zorunda kaldım ilk bölüm olduğu için.

《Yorumlarınızı bekliyorum...