Hayat ne kadar uzun ne kadar kısa bunu hiçbirimiz bilemeyiz ancak bazı kararlar bize aittir bazıları ise çoktan yazılmıştır ecel zamanı gibi ecel anı ne bir an öne nede bir an geriye çekilebilir ​​​​​​

Gözlerimi açtığımda beyaz ışık gözü mü alıyordu ağzımda ve burunda bir maske vardı gözlerimi zorla sahada araladığımda pencereden bana bakan babam , kardeşim,kuzenim ve Atlas vardı benim uyandığımı görünce hepsi cama yaklaştılar ve bana el salladılar gülümsemeye çalıştım çünkü kasılmış gibiydim zorlukla hareket ediyordum odanın kapısı aralandı ve içeri beyaz önlüklü kır saçlı biri girdi,

-"Eftalya hanım bakıyorum uyanmışsınız"doktorun elinde bir ışık vardı,

-"şimdi sizden bu ışığı takip etmenizi isteyeceğim"dedi, başımı salladım ışık gözümü almıyor kör ediyordu neredeyse odaya bir hemşire girdi ve serum taktı doktorla birşey konuştular ancak çok birşey anlamadım doktor çıktı ve tanıdıklarımla birşeyler konuştu ardından odaya efe girdi,

-"abla!"

Efe bana doğru gelip yatağa oturdu anlımı öptü ve sarıldı

-"Efe ablacım"dedim zor konuşuyordum konuşurken canım acıyordu,

-"ablam zorlama kendini çıkacaksın burdan tamam mı? Doktor iyi olduğunu söyledi hem "

-"ben bir kurşunla yıkılacak değilim efem ablana güven tamam mı?"

İstemeden de olsa akan gözyaşını silmek için elimi yanağına götürdüm ve yaşını sildim sağlam durması gerekiyordu böyle yaparsa işler yolunda gitmezdi o benim, babamın en büyük desteğiydi ben böyle düşmüşken onların ayakta durması gerekiyordu,

-"efe b-ben..."

Hep bir karanlık hep bir uğultu,bazen çığlık hani derler ya sen bir çığlık atarsın dünya fısıltı duyar benim çığlık atacak gücüm bile yoktu sadece yaşıyordum ama nasıl ? Bana normal gelen şeyler diğer insanlara göre anormalken nasıl yaşanır ki ?

-"A-abla?" Dedi son duyduğum ses onun sesiydi ve sonsuza kadar kulaklarımda uğultusu olacaktı ölsem bile

•Atlas Miran•

Hastane kolktuğunda oturmuş efenin odadan çıkmasını beklerken içeriden bir ses yükseldi,

-"Abla! Abla cevap ver!" Bu efenin sesiydi ayağa kalktım ve camdan içeri baktım Eftalya öylece yatıyordu ve kalp ritmi düşüyordu cihazlar ötmeye başlamışken

-"doktor ! Acil doktor kuzenime birşeyler oluyor doktor!"diyerek bağıran can kardeşim Emre'nin sesi yükseldi her yer onun sesiyle dolup taşarken içim içime sığmıyordu Eftalya beni bırakamazdı daha yeni görüşmüşken ona onu sevdiğimi itiraf etmişken bu olmamalıydı Doktorlar odaya girip perdeyi kapattı ardından efe'yi zorla dışarı çıkarttılar efe bağırmaya devam ederken babası onu tutmaya çalışıyordu Emre de ona yardım ediyordu daha fazla burada duramazdım hastaneden dışarı çıktım beyaz aracıma ilerledim ve kapısını açtım hiç beklemeden yola koyuldum

Eftalyanın intikamını alacaktım biliyorum Eftalya yaşayacak ancak o uyanmadan bu işi halletmeye çalışmalıydım çünkü o uyanınca ona olan sevgimi açığa çıkartmak istiyordum.

§§§§§§§§§§§

Emre'nin evine gelmiştim kapının önündeki silahlardan biri Eftalyanındı onu biliyordum ama mermi kovanları vardı vicdansızlar hiç acımadan ateş etmişlerdi Allah benim belamı versin ki o evden nasıl erken çıkamamıştım kız onlarla cebelleşirken ben nasıl hayatımın en güzel kadınını tek bıraka bilmiştim yerdeki mermi kovanlarını elime geçirdiğim eldivenle topladım ve olay yeri inceleme şubesindeki Eymen'e verecek kime ait olduğunu bulacaktım .

Arbada kırmızı ışığın yeşile dönmesini beklerken yere düşen yaprağa gözüm takıldı sarı bir yapraktı sonbaharın caniliği onlarada yansımıştı sonbahar kış gibi soğuk bir mevsimin habercisiydi sokakta ki sahipsiz hayvanlar üşüyecekti ama en çok Eftalya'ya bunu yapanlar üşüyecek,donacak ve orada bedenlerini terk edeceklerdi sadece bir kurşuna bakardı,silah mermi olmadan ateş etsede boştur birşey olmaz ama bu olayda silah,ben mermi ,Eftalya idi benim bunları yapmamın sebebi oydu ona olan sevgimdi

§geçmiş§

-kanka bu kim? ,diye sordum

-o mu ? o benim kuzenim Eftalya soy adı gibi çevik bir kızdır , diyen Emre konuşmaya devam ediyordu ancak ben onu duyamıyordum çünkü tek düşündüğüm elimdeki fotoğrafta uzun siyahla koyu kahve arası rengi olan saçları ve gözleriyle elimdeki fotoğraftaydı aklım

-"sen beni duyuyor musun?"

-"he he kanka devam et sen Eftalya falan birşeyler diyordun"diyerek cevap verdim gözlerimi fotoğraftan çekmeden,Emre uzun bir ıslık çaldıktan sonra,

-"sen tutuldun galiba Eftalya'ya he ne dersin aşk mı koktu buralar ne!"

Emre yine saçma sapan konuşuyordu,

-"oğlum nesi varki aşık olunacak bu kadar sadece resimde sen çok komiksin ona bakıyordum hemen cıvıyorsun sen de"

-"oğlum benim neyim komik enayi asker selamı vermişim ciddi bir yüz ifadem var sen,sen iyimisin? He bir dakika sen Eftalya'ya bakmaktan benim nasıl durduğuma bile bakmadın dimi sen varya sen!"

§şimdiki Zaman§

"Gİtme kal gitme kal,

Yada benide yanına alda kalmayayım bir başıma bu diyarda

Senin kollarında başlayan sabahlara biten gecelere doyamadım hala....

Gitme kal ! Gitme kal yada beni de yanına alda kalmamayım bir başıma bu diyarda sensiz olamam yapamam "

bu şarkı şuan bizi anlatıyordu daha biz değiliz ama Eftalya ile beni anlatıyordu yan sokaktaki bardan geliyordu,

-"abi sonuçlar çıktı!"diyen Eyme'nin sesini duyunca ona doğru ilerledim

-"söyle kargo"

-"Atlas silah Mehmet Miran'nin üstüne kayıtlı"

-"sağol kargo herşey için "

-"Atlas ! dur bı bak dikkat et ya Atlas bir dur dinle ya!"desede dinlemedim ilerlemeye devam ettim adımlarım kendinde emindi ama birşeyden daha da emindi Mehmet Miran bugün ölecekti adımlarımdan çıkan bu sesler aslında fırtına öncesi en sessiz olduğum andı

§§§§§§§§§§§§§§§

Bu sessiz yerde arabada oturmuş biraz olsun sakinleşmeye çalışıyordum demek Mehmet iti burada saklanıyordu ama benden kaçmazdı ancak arabdan inmeden önce yapacağım bir şey daha vardı telefonumu alıp polisi aradım

-"Alo"

-"alo merhaba ben Atlas Miran yüzbaşıyım şuan ***** adresinde silahlı adamlar var ve çatışıyorlar tek olduğum için müdehale edemiyorum "

-"tamamdır biz gelinceye kadar sakın aracı terk etmeyin ekipler birazdan orada olur"dedi ve kapattı tabiki çatışma yoktu ancak şuan burada Mehmet Miran var gelin alın desem niye alalım diyecekler elimdeki bilgileri polisler gelince göstermek daha mantıklıydı bu yüzden açıklamayı öyle yapmıştım arbadan inip çakılların olduğu yolda siyah botlarımla ilerlemeye başladım Mehmet'in adamları kapıdaydı ancak beni durduracaklarını sanmıyordum çünkü Mehmet bu olaydan sonra yanına geleceğimi biliyordu,hatta o bunu çoktan planlamıştır bile

Az ilerideki kapıdan içeri girmek için hızlandım adamlar sadece üstümü aradılar ve geçmeme izin verdiler vermeselerde girerdim ancak yorulmaya gerek yoktu evin demir kapısını çaldım önlüklü bir kadın kapıyı açtı

-"buyrun"dedi dinlemeden onu itip içeri girdim,

-"ama beyefendi böylece içeri göremezsiniz!"dedi ancak çoktan Mehmet'i aramaya başlamıştım villada yaşıyordu it !

Salonda göremeyince arkamdaki hizmetliye sormak için ona döndüm,

-"Nerde o?!"

-"kim nerde?"

-"Sahibin nerde?"

-"gelmedi saat 7'den önce eve gelmez kolumdaki saate baktım dörttü salona geri dönüp koltuğa yerleştim bacaklarımı üst üste koyup beklemeye başladım.

​​​​​​•••••••

​Polisler çatışma olduğunu görmeyince geri gitmişlerdi bense bir süre düşüncelere dalmıştım.Pantolonunun cebindeki titreşimle dikkatim dağılırken telefonu cebimden çıkardım arayan Emre idi

-"alo ne var Emre"

-"alo oğlum nerdesin sen!"

-"​of tamam kapat bir süre daha gelemem!"

-"bak Eftalya'ya zarar verenleri bulmak için gittin değil mi?"

-"ya of.."derken sözüm arkadan gelen ses ile kesildi

-"Emre Atlas mı o?" Bu ses Eftalya'ya aitti

-"Eftalya sana kalkmaman gerektiğini söylemiştim geç odana "

-"telefonu bana ver Emre "dedi,

-"alo Atlas " dedi Eftalya

-"Eftalya ben"

-"Atlas yapma bunu gel hadi "

-"Eftalya olamaz o iti öldürmeden gelemem"

-"Atlas Miran eğer beni dediğin gibi seviyorsan gelirsin"dedi

Derin bir sessizlik oluştu sessizliği bozan Eftalya oldu,

-"bekliyorum Atlas"

Umarım iyi geçmiştir🫀