🌸🌸Hepinize Merhabalar arkadaşlar yeni bölümde yine karşınızdayım Umarım beğenirsiniz gerçekten bölüm yazmak çok zor oluyor okula gittiğim için ama en azından sizlere kısa da olsa bölüm bölüm atmaya çalışıyorum Bu yüzden sizden emeğimin karşılığını oy verip ya da satır arası yorumlar yaparak en azından eleştirilerinizi ve beğenilerinizi belirtirseniz ben de ona göre yol izlerim Sizleri seviyorum O zaman bölümde başlayalım

Alya Alaz

Üzerime doğru hızlı bir araba geliyordu Tabii ki de kim olacak büyükelçinin oğlu Gururdu. Gurur 26 yaşında şımarık babasının gücüyle hava atmayı kendine görevedinmiş biriydi. Arabayı son sürat sürerken karşıdan bir kadının geçtiğini gördüm içimi bir ürperti doldu kadın hızlandı ve hemen yolun karşısına geçti az kalsın kadına çarpacaktı. " gerizekalı". Gururun aracı otoparka doğru girerken benim arabamı yanına park ettim. Arabadan inince yüzündeki sırıtışı 10 metreden görmek mümkündü. " Günaydın Alyacım"

"Senin psikolojik sıkıntıların var ,daha demin bir kadını çarpıyordum ve bana gelmiş günaydın alyacığım diyorsun çok garip birisin"

Of Alya yine Duyar kasma ya haticeye değil neticeye bakılır. Sonuç olarak kadına çarpmadım Asıl sen niye bu kadar gerginsin

"Gurur Gerçekten seni anlamıyorum aynı zamanda bir şeyim yok gayet iyiyim".

" Mahkeme duvarı yüzün normal yani .Suratsızım diyorsun "

"Aynen öyle diyorum uğraşma benimle "

"Seninle uğraşmak cok eğlenceli "

"Gururr yeter Seninle bu kadar samimiyetimiz yok"

"Saçmalama Alya beraber büyüdük daha nasıl bi samimiyet arıyorsun? "

"Gurur senin b12 eksikliğin mi var 2 sene öncesinde bize neler yaptıgını ikimizde en ayrıntısına kadar biliyoruz"

"Sen de hep işine gelenleri aklımda tutuyorsun beni affedin diye Neler yaptığımı hatırlıyorsundur umarım"

Hatırlıyordum kuru kendimi affettirmek için bir sene boyunca uğraşmıştım ama yaptıkları yenilir yutulur şeyler değildi bu yüzden her şeyi hemen unutan biri değilim Ama gururum pişmanlığını anlayabiliyorum.

"Neyse tamam benim toplantım var gitmem gerekiyor sonra görüşürüz"

"Görüşürüz dikkat et" "sen de"

Otoparktan ayrıldığımda hemen konsolosluğa girdim Asansörden çıkarken birdenbire bir ses duydum. Gelen Akif Beydi .Bana bakıp tebessüm etti.

"Merhaba Akif Bey"

"Nasılsın Alya"

"İyiyim siz nasılsınız"

"Toplantıya değil mi"

bu adam neden kendi ne Sorulan soruları cevaplamıyor değişik bir tipi

"Evet"

"Nasıl hazırlanabildin mi dün gece bu senin için çok önemli bir toplantı olacak Kendini kanıtlaman gerekiyor"

"Evet çalıştım Gayet rahat geçeceğine inanıyorum."

Türkiyeyi temsil ediyordum Fransızlar Fransa'daki Türk halkını en iyi şekilde yaşamaları için elimden gelen her şeyi yapıyordu Tabii ki de bu çok zordu diğer ülkelerin ağırlığı daha fazlaydı. Ülkemi temsil etmenin zorluğu Omuzlarımı çökertiyordu Ama buna direniyordum Çünkü ben ülkeme en iyi şekilde temsil etmek zorundaydım asansörde birlikte gittiğimiz sırada Ben toplantı katının bir aşağı katında indim.

Odama girdiğimde sunum için hazırladığım Dosyalarıma göz atıyordum eksiklerim var mı diye. Yoktu her şey tamdı . Tam tam dışarı çıkacağım sırada telefonum çalmaya başladı hemen elime alıp baktığımda bilinmeyen bir numara vardı Benim numaram öyle herkes kolay kolay bulamazsın bir yandan merak içimi sararken bir yandan toplantıya yetişme kaygısına eşittir merakıma yenik düşüp Telefonu açtığımda.

"Alo kimsiniz"

karşıdan ses gelmedi sonra bir 5 saniye sonra boğazını temizleyip cevap verdim

"Merhabalar Ben Türkiye'den arıyorum ismim Sancak Atalay"

Garip bir ses tonuna sahiptim sert desem değil yumuşak desem Hiç değil sanki insanın içine işleyen bir ses tonu vardı sanki tanıdık geliyordu Türkiye'den aradığını söylemişti beni neden Türkiye'den arasınlar ki düşüncelerime bir son verip karşıdaki adama cevap verdim

"Buyurun ne için aramıştınız ve telefon numaramı nereden buldunuz"

"Rahatsız ediyorum kusura bakmayın ama sizden bir konuda yardıma ihtiyacım var"

"Telefon numaramı nereden buldunuz " sorumu yeniledim Çünkü iş kirlenmeye başlamıştı

"Babanızdan aldım artık beni dinleyecek misiniz"

Bana atarlanıyor muydu o .Hem de bana Alya alaz'a gerçekten çok komik geldi

"Hayır dinlemeyeceğim İyi günler" deyip telefonu yüzüne kapattım babama sinirlenmiştim Çünkü benden habersiz birilerine numaramı vermesi beni sinirlendiriyordu olur olmazdık zamanlarda arayan kişiler canımı sıkıyordu bu Her kim olursa olsun.

Sancak Atalay 🗡

Hayatımın ilk bu kadar İlk defa bu kadar kibar konuşmuştum ve telefonu yüzüme kapatılmıştı Demek ki katı konuşunca kimse kapatmıyordu kendini beğenmiş egolu Bir insana benziyordu Gerçi Komutanım öyle biri değil. Kızı öyle değil belli ki tekrar numarayı tuşladığımda bu sefer yine açıp hakaret edip kapatacağına emindim ama tamamen Bozguna uğramıştım numaramı engellemişti Yüzümde şok içerisinde olmamın emareleri vardı

"Gerçekten bu kadın Hasta"

Evet arkadaşlar önceki bölümlere bakılarak daha uzun bir bölüm yazdım ve karakterlerimizin ilk karşılaşmasını yaptık çok heyecanlıyım gerçekten yorumlarınızı bekliyorum çünkü buna göre devam edip etmeyeceğime karar vereceğim Eğer okunma oranımız artarak devam ederse Bu kitabı Uzun soluklu bir şekilde yazacağıma emin olabilirsiniz Çünkü kafamda kurduğum kurgular daha uzun Yani bir 20 bölümlük bir kitabı yazıp bitirecek değilim Her şeyi planlı programlı bir şekilde ilerleteceğim mevcut bir kitleye ulaştıktan sonra her hafta bölüm atmaya özen göstereceğim bu yüzden sizin bana geri dönüşleriniz ve izlenme oranlarınız çok önemli Ona göre ben de yolumu çizeceğim daha uzun soluklu yapabilirim Yoksa daha kısa bir şekilde de devam ettirebilirim Eğer oy Vermeyi unutmayın Sizleri seviyorum Kendinize iyi bakın🌸