27/05/2016

Bir bankta sopsoğuk o havada, yeniden seni görmenin heyecanı bedenime yansırdı sen soğuktan zannederdin ama o hep heyecandı. Seninle gülmek seninle bir daha doğmak demekti diğer insanlar aşkı nasıl tanımlar bilmem ama ben seni anlatırım, en güzel halimizi anlatırım onlara inanmasalar da inanırlardı işte…

Sana sarılırdım ve tüm bedenim yanardı, elini tuttuğum da sana sürekli sorular sorardım belki kızardın ama kıyamazdın da

“Nereye gidiyoruz?”

-“Kader bizi nereye götürürse.”

“Çok komiksin.”

-“Biliyorum bu yüzden bana aşıksın.” Hayır desem de inanmayacağı bir şeydi bende bu yüzden güler geçerdim ama içimden de hep “evet sana aşığım” diye de haykırırdım.

Haykırmak yetmezmiş bazenleri dile getirmek gerekirmiş.

Sürekli hep bir kafede buluşur kendimizi yeniden tanıyormuşçasına konuşurduk hep aynı konular, aynı cümleler, aynı bakışlar.. Her şey en başından başlıyordu biz de her buluştuğumuz da en başa sarıyorduk birbirimize bir şeyleri getirir onları saklardık yada ben hep onun bir eşyasını alır saklardım çünkü kaderi bilmiyordum en azından benimle kalmalıydı.

Gene aynı kafemize gelmiştik

“Bu kafe bizim kaderimiz falan asla vazgeçemiyoruz ama bize bir türlü indirim yapmadılar.” Dediğimde gözlerimi kısar yaptıklarını kınadım

Güldüğünü işittiğim de bakmakla yetindim, sandalyemi çektiğinde karşıma oturdu

“En yakın zamanda bir kafemiz olursa en çok gelen müşteriye biz yaparız indirimi sen üzülme.”

Bir süre dediğini düşündüm yada hayalini kurdum da diyebiliriz ama hayaller ne kadar hayaldi orası belli bellirsizdi, yaşatmak tercihimdi.

“İndirim yaparsak paramız azalır mı?” evet bunu gerçekten sordum

Gülmemek için zor duruyordu “Hayır aksine artıyor zengin oluyoruz villalarda kalıyoruz.” Dediğinde bana bakışı o kadar garipti ki hem salakmışım gibi hem de çok aşıkmış gibi bakıyordu gerçi zaten ikisi de vardı sadece ben alışık değildim.

***

Bunları düşünürken çok dalar giderdim uzaklara kuytu köşelerde gene onu düşünür sonrasında onu yanımda görünce kendime gelirdim bir müddet sarılır yan yana kalırdık, gene aynısı gibi sarılmıştık en sevdiğimiz şarkı kafenin radyosundan çalarken biz yeniden konuşur, güler, eğlenirdik en güzeli de sürekli birbirimize bir şeyler itiraf etmemizdi.

İtiraflar susmuyor, gözler “seni seviyorum” demeyi kesmiyordu kusurumuz da buydu birbirimize hep sevgimizi belli etmemiz en güzel anları erken yaşamamızdı ilk aşkın, son aşk olmasıydı.

Gitmemiz gereken yerde yine birbirimize dalmıştık, bu her olduğunda sürekli istemsizce birbirimize güler yeniden sözler verir günümüzü öyle kapatırdık ama bu sefer günümüz öyle kapanmamıştı günümüz onun bana armağan etti şarkısıyla kapanmıştı aklıma o gün bana söylediği söz gelmişti.

“Gözlerinde yeni bir dünyaya açılıyorum" derdi bunu dediğinde kaale almaz hatta dalga geçer gülerdim ta ki beni gerçekten de o dünyanın en güzel yerine götürene kadar masallara inanmayan beni masallara dahi inandırana kadar bir şeylerin doğru gittiğini düşünmüştüm.

Ben ona bakarken o karşıma gelip elini uzattı, tuttuğum da kendisinin açtığı dünyaya bu sefer beni de götürmüştü bizi yaşatacaktı orada sözlerinden biri de buydu “Seni bir gün kendi dünyamızın en güzel yerinde yaşatacağım.” Sözünü tuttuğunda gözlerimi kapattım o bana yaklaşıp şarkının sözlerini söylerken kendi dünyamızda tek başımızaydık.

“Bu bakışlar bir gün beni

Öldürecek sevgilim

Bu bakışlar ne zaman beni

Güldürecek sevgilim”

Benimle ne alakası var dediğim şarkının benimle çok alakası vardı gözlerime ithafen söylediği o şarkı, bizim dünyamızın ilk şarkısıydı, ilk dansımızın şarkısıydı.

“Yemyeşil gökyüzü
Senin gözlerin
Ne bir rüzgâr
Ne bir bulut
Ne bir yağmur var
Boğuluyorum, boğuluyorum”

Ona baktığımda, gözlerinde ki aşkı gördüğümde ikimizde düşündüğümüz şeyi yaptık birbirimizi öptük ilk öpücüğüm, ilk dansım ve ilk sevgilim ilklerin en güzeli...