Günümüz - Kahramanmaraş

Askeriyenin bahçesinde bir banka oturmuş acaba babam şehit olmasaydı nasıl bir hayat yaşardık diye düşünürken bir anda telefonumun çalmasıyla düşüncelerim bölündü, telefonu cebimden çıkardığımda annemin aradığını gördüm, yarın izin günüydü, ama canım anam gene de arıyordu, telefonu açtığımda gene evde muazzam bir kavga vardı, erkek kardeşim Aras büyük bir ihtimalle annemi kızdırmıştı, erkek kardeşim yirmi yaşında olmasına rağmen küçük bir çocuk gibi annemi kızdırıyordu. Kavganın ardından bana dönüp;

- Asu kızım nasılsın rahatsız etmedim inşallah. Dedi

Asu;

- Hiç rahatsız eder misin Berrin sultan ne oldu bir şey mi oldu. Dedim

Annem tam yok bir şey diyecekti ki, yanıma bir asker geldi ve Kerim Albay'ın çağırdığını söyledi.

Anneme yarın görüşürüz deyip telefonu kapattım.

Şuan aklımda tek bir soru vardı, Kerim Albay neden beni çağırmıştı?

cevabını bilmiyordum öğrenmek için Kerim Albay'ın odasına gittim.

Odaya girdiğimde;

Asu;

- Teğmen Asu Başaran emredin komutanım. Dedim

Kerim Albay rahat çeklinde kafasını salladı, ve söze girdi.

- Uzatmayı pek sevmem, direk konuya giriyorum, Asu sana Elazığ özel timden teklif var, bu teklifi iyi düşün istersen, senin için iyi olabilir. şimdi çıkabilirsin. dedi

Asu;

- Emredersiniz komutanım der gibi kafamı salladım, ve çıktım.

Odadan çıktığımda bu teklifi kabul etmemi söyleyen bir his vardı içimde, yarın bu konuyu annemle konuşacaktım ama annem kesin beni gitme fikrinden vazgeçmemi söyleyecekti, ama ben artık kararımı vermiştim Elazığ'a gidecektim.

***

Bugün izin günüydü askeriyeden çıktığım gibi eve geldim, ve Elazığ özel tim konusunu annemle konuştum, annem ilk önce düşündüğüm gibi vazgeçmemi söyledi, sonra kararlı olduğumu görünce izin verdi, derken zil çaldı annem kapıya baktığında üst komşumuzun kızı Ceylin kapıdaydı,

Ceylin;

- Berrin teyze annem yoğurt istedi sizde var mı?

Annem;

-Tabi var hemen getiriyorum deyip mutfağa gitti.

Ceylin erkek kardeşim Arasa yanıktı ve büyük bir ihtimalle Arası görmek için gelmişti ama başarısız olmuştu, çünkü kardeşim odasından bir adım bile atmıyordu, odası tam bir ahır gibiydi, ben ise onun aksine titiz bir insandım, bu sırada Ceylin gitmişti. Salon boşalınca bende odama gidip zıbarmaya karar verdim, malum günlerdir dağda bayırda gezdim için uykusuzdum o yüzden gidip zıbarmalıydım. Odama girdiğimde kötü bir manzara beni karşıladı, yatağım dağınıktı gardırobumun üstünden ve kulplarından erkek giysileri vardı, bunun kimin işi olduğunu çok iyi biliyordum.

Aras, diye bağırdım da, Aras'ın yüzünde eğleniyormuş gibi bir ifade vardı ne olduğunu anlamıştı.

-Bu odanın hali ne diye tekrar bağırdım.

bu sever hayvani bir kahkaha attı anda odamın kenarındaki terliği alıp kafasına fırlattım, ama maalesef ıskaladım çünkü odaya geri girmişti. Odama geri döndüğümde ise manzarayla tekrar karşılaştım, ne kadar yorgun olsam da odayı toparlamak zorundaydım, ve topladım.

***

İzin bitmişti askeriyeye döner dönmez Kerim Albay'ın odasına gittim. içeri girince;

Asu;

- Teğmen Asu Başaran, dedim.

Kerim Albay söyle der gibi baş hareketi yaptı.

Asu;

-Komutanım Elazığ özel tim teklifini düşündüm ve kabul ediyorum, dedim.

Kerim Albay;

- Tamam sana iki gün müddet işlerini hallet sonra Elazığ'a uçakla gideceksin, dedi ve başıyla çıkabilirsin der gibi hareket yaptı.

Tam odadan çıkarken,

Kerim Albay;

Ha bu arada artık Teğmen değilsin, dediği anda inme inecekmiş gibi oldu rütbem mi düşmüştü ama ben buraya dişimle tırnağımla gelmiştim nasıl rütbem düşmüş olabilirdi ki, Kerim Albay sözüne devam etti

-Üsteğmensin şimdi çıkabilirsin, dedi.

Odadan çıktığımda kalbim heyecandan öyle bir atıyordu ki bayıla bilirdim

artık Üsteğmen Asu Başarandım hemen eve gidip ev ahalisine bu haberi vermeliydim, ve verdimde.

***

Bugün Kahramanmaraş'taki son günümdü yarın Elazığ'da olacaktım, Kahramanmaraş'ı terk etmeden önce babamın mezarına gitmeliydim eminim bir üst rütbeye geçtiğim için çok mutlu olacaktı, balkondan kalkıp odama geçtiğimde her yer her yerdeydi, sanırım önce halletmem gereken bir yer var deyip odamı toplamaya başladım, odamı topladığımda valizlerime bir daha kalite kontrolü yaptıktan sonra anamın arabasının anahtarını alıp mezara gitmek için evden çıktım, hani şu her mahallede dedikoducu kadın olur ya bizde grubu var onlara yakalan yandı taramalı gibiler, neyse ki onlara yakalanmadan arabaya binmiştim.

Mezarlığa vardığımda kafama tülbent örtüp ceketimi giydim. Mezarın başına geldiğimde mezar taşı gözüme çarptı;

ŞEHİT

ASB. KD. ÜÇVŞ. Hasan BAŞARAN

MEMLEKETİ: KAHRAMANMARAŞ

ANNE ADI: MÜZEYYEN

BABA ADI: ASAF

D.T 1969 Ş.T 1999

Babam 1999 yılında şehit olmuştu Arasın doğum yılı, babam Arasın doğduğu gün şehit olmuştu, o günü çok iyi hatırlıyordum.

Babam Arasın doğumuna yetişememişti, hastaneye gelirken de yolda olan saldırıda şehit düşmüştü. Annem hiç bir zaman bize sırt çevirmemişti aksine bizle daha çok ilgilenmişti canım Anam.

Mezarın başına geldiğimde;

- Babam, biliyor musun artık Teğmen değil, Üsteğmenim kızın rütbe aldı, dedim sevinçle. Yarın yeni görev yerine gideceğim gitmeden sana da bir uğrayım dedim. Hadi hoşça kal deyip, mezarlıktan çıktım.

***

İLK BÖLÜM NASIL OLMUŞ BAL PETEKLERİM BEĞENDİNİZ Mİİ?