Sabah uyandığımda Ediz'le sıkı sıkı sarılmıştık. Onu uyandırmamaya çalışarak yavaşça kalkmaya çalıştım. Oturur pozisyona gelince koluma dokunup

"Günaydın prenses"

dedi. Çocuğa rezil olmuştum resmen. Yapışmışım bildiğin çocuğa.

(Ediz'in anlatımıyla)

Ondan erken uyanmıştım. Ancak hala uyuyor diye uyandırmak istememiştim. Öylece sarılmıştı. Çok masumdu. Beni uyandırmamak için yavaşça kalktığı sırada ondan önce davranıp

"Günaydın prenses."

dedim. Gülğmseyerek

"Günaydıınn"

dedi. Bu kız gülünce karanlık dünya aydınlanıyor,tüm şarkılar susuyor gülüşü konuşuyor,tüm ışıklar sönüyor bi tek o parlıyor,tüm çiçekler soluyor birtek o açıyor. O kadar güzel gülümsüyordu ki gözlerinin içi bile gülüyordu.

"Ee rahat uyuyabildin mi?"

"Uyudum uyudum. Çok rahat uyudum"

dedi sırıtarak. Aklıma eli geldi.

"Canın hala acıyor mu? iyileşti mi elin?"

"Hayır acımıyor,çok iyi bir doktor tedavi etti iyileştim"

dedi. Seviyordum bu hallerini. Hem utanıyordu hem yüzü gülüyordu.

Elini tutup ayağa kalktım.

"Hadi gel sana kahvaltı hazırlayayım"

dedim.

"Tamam sen hazırlamaya başla şurayı toparlayıp geliyorum"

dedi. Tamam deyip mutfağa gittim ve birşeyler hazırlamaya çalıştım. İki dakika sonra arkamdan geldi. Hazırlamakta zorluk çektiğim için gülüyordu. Onun da yardımıyla kahvaltıyı hazırladık ve topladık. Sonra ise dükkana gitmek için yola koyulduk.Yüzü gülüyordu. Yüzünün gülmesi yüzümü güldürüyordu.Çok değişik hissettiriyordu.

Dükkana girdiğimizde gülümseyip

"Kolay gelsin"

dedi. Göz kırptım ve sırıtarak mutfağa indi.

Bocalasa da bu halleri hoşuma gidiyordu. İkimiz de çalışmaya başladık.

***

(Damla'nın anlatımıyla)

Aradan yaklaşık 3 saat geçmişti. Depoya gidip üzerimi değiştirecektim. Yemek yemeye gidecektim. Soyunma odası olarak kullandığımız odaya girip üzerimi değiştirdim. Parfümümü de sıktıktan sonra bir anda kapı açıldı. Ediz gelmişti.

"Gelebilir miyim?"

dedi.

"Tabi gel"

dedim. İçeri girdi. Küçük bir alan olduğu için çok yakın durmak zorunda kalıyorduk. Kapının yanındaki duvara sırtımı dayayıp yaslanmıştım. Ellerimi kenetlemiştim ve çıkmasını bekliyordum. Çantasından cüzdanını aldı sonra bana döndü. Bana doğru gelmeye başladı. Tam önümde durmuştu. Çok yakındık nefesini tenimde hissedebiliyordum.

Kulağıma eğilip;

"Ne güzel kokuyorsun sen öyle"

dedi. Nefesini ayarlamadan konuştuğu için çok çekici geliyordu.Elini kafamın yanına duvara yasladı. gümüş bilekliği vardı ve damarlarıyla çok çekici duruyordu.

Sağ tarafımda da dolap olduğu için şuan kenara sıkışmış gibiydim. Sonra ise boynuma doğru eğilip kokladı. Gözlerini kapatıp tekrar yüzüme baktı.

"mis gibi kokuyorsun"

dedi. Kalp atışlarıma engel olamıyordum. Çok heyecanlanıyordum böyle yaptıkça. Nefesimi toparlamaya çalışarak

"Teşekkür ederim"

dedim.

"Başımı döndürüyorsun"

dedi. Gülümsedim. Sonra ise yanağından öpüp "Şimdi gitmem gerekiyor" dedim ve kolunun altından eğilerek odadan çıktım. Çok heyecanlıydım. Nefesimi düzenledim ve merdivenlerden çıktım. Dükkandan çıkıp bir restoranta gittm ve oturdum.

Yemek siparişi verdim,beklemeye başladım. Sonra gözlerim kapıdan içeri giren Ediz'le buluştu. Restoranta gelmişti. Ben ise öptüğüm için çok utanıyordum. O an kaçtığımı düşünüyordum ama bir yerde yakalanacağımı hiç düşünmemiştim.

Gelip karşıma oturdu.

"Kusura bakma Damla'cım. Bir prensesin öpüşüne kapıldığım için ayılıp gelmem uzun sürdü"

dedi.

"Ya dalga geçme. İyilik de suç oldu"

dedim biraz kızarak.

"Niye suç olsun ki. Çok hoşuma gitti"

dedi. Hoşuna gittiğini biliyordum sadece şakasına dalga geçiyordu.

"Ne güzel"

dedim ve gülümsedim. Beraber yemek yedik. Yemeği bitirdiğimizde

"Farkında mısın artık tüm yemekleri beraber yemeye başladık. Ama ben sabahki yediğim kahvaltıyı hiç unutmayacağım."

dedi. Mutlu olmuştum. Yaptığım yemeği beğenmişti.

Bu çocuk kalp atışlarımla oynuyordu. Kalp atışlarım bir anda benden habersiz ritimlerini bozuyorlardı.

Acaba yavaş yavaş aşık olmaya mı başlıyordum?