Heryer çok karanlık olduğu için araba farının ışığı ikimizin de gözünü alıyordu. Gözlerimizi kısmak zorunda kaldığımız için açılan camda beliren kişiyi göremiyorduk. Gerçi ben görmesem de olurdu çünkü zaten böyle birini tanıyor olamazdım. Kendimi kafadan eledikten sonra Ediz'i düşündüm. Böyle bir adamı nereden tanıyor olabilirdi? Acaba başı belada mıydı? Yada herkesten gizlediği karanlık işleri mi vardı?

Bunların hepsini sadece 20 saniyede düşünmüştüm.Ediz'e az bile olsa güveniyorken şimdi ona hiç güvenim kalmamıştı.

Birdenbire araba farlarının ışığı söndü. Tahmin ettiğim gibi tanımıyordum. Adam ikimizi de baştan aşağı bir güzel süzüyordu. Adamın yüzünü gördükten sonra Ediz'in yüzünde anlam veremediğim bir gerginlik ve sinir belirmişti. Sinirden dişlerini sıkıyordu. Ne olmuştu bu çocuğa? Neden şaşkın bir şekilde bakarken yüzü kendini sinire,öfkeye bırakmıştı. Anlamamıştım.

Arabanın içindeki adam bizi süzdükten sonra camı kapatıp arabadan indi. Ediz elini sürekli yumruk yapıp açıyordu. Adama her an dalacak gibiydi. Adam yaklaşmaya devam ederken sinir topu gibi olmuştu. Aramızda 5 adım mesafe kalınca adam karşımızda durdu.

Ediz dişlerini sıkarak;

"Ne işin var senin burada!"

diye bağırmıştı. Tahmin etmiştim,tanıyordu.

Adam hayal kırıklığıyla ve pişmanlıkla Ediz'e bakıyordu.
Alçak sesle;

"O nasıl bir tepki oğlum. Hem insan babasına burada ne işin var der mi?"

Babasıydı. Ama Ediz neden babasına böyle davranıyordu? Gerçekten anlayamıyordum. Hiçbir şey de diyemiyordum. Babayla oğul arasına girmek istemiyordum. Ama bu özel meseleye dahil olmamam gerekiyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Ediz bir anda daha çok sinirlenerek;

"Babam falan değilsin lan sen benim!ne babası"

daha çok bağırmıştı. Korkuyordum.

Elleriyle önce başını tuttu sonra yüzünü kapattı. Sanırım sakinleşmeye çalışıyordu. Adam hiç tepki vermiyor hala sinir edici şekilde konuşuyordu.

"Ne demek babam değilsin? Babanım ben senin,babayla böyle konuşulmaz alçalt sesini"

dedi. 

Ediz'i sinir etmeye çalışıyordu. Belliydi. Çocuğu deliye döndürecekti.

Ediz daha sinirli bir şekilde;

"Lan ne babası sen hayal falan mı görüyorsun?NE BABASI!"

dedi. Kükremişti resmen.Gerçekten korkuyordum ama birşey diyemezdim. Daha tanımıyordum ve daha çok sinirlenebilirdi.

adam hâlâ pişkin pişkin

"Neyse herşeyi boşver şimdi beni dinle. Annenin karnındaki çocuk benim. Annenle de kısa süre içinde evleneceğiz,buna alışsan iyi edersin,ama alışmam dersen de sen bilirsin. Seni önceden uyarıyorum."

dedi.

Ne ? Nasıl yani? Bu adam Ediz'in babasıysa annesiyle neden evli değillerdi? Burada ne oluyor?

Anlam veremiyordum.Şaşkın gözlerle sadece bi Ediz'e bi de o adama bakıyordum