İlk bölüm olduğu için sıkıcı gelebilir veya saçma ama lütfen altıncı bölüme kadar okuyup öyle karar verin sizi seviyorum🌸🌸🌸🌸

Günlerden pazartesi mevsimlerden sonbahar yine her zamanki gibi yetimhaneye onu görmeye gidiyordum

merak ediyorsunuzdur şuan kim olduğumu ben Hazan, Hazan Keskin 20 yaşındayım ve henüz 6 aylıkken kim olduğu belirsiz bir insan tarafından yetimhaneye bırakıldım.

şuansa canımdan çok sevdiğim manevi kardeşim Elifin yanına gidiyorum

Elif 6 yaşında güzeller güzeli bir kız çocuğu fakat yaşadıklarının o kadar güzel oldugunu söyleyemeyeceğim

Elif 5 yaşına kadar ailesinin yanında kalıyormuş ta ki bir gün kim olduğunu bilmediği bir yabancı onları gözünün önünde öldüresiye kadar iş görüşmesine gidiyordum silah sesi ve bi evden gelen çığlıkla oraya doğru gitmiştim ben geldiğimde bir adam hızla evden çıkmıştı ama sadece gözleri gözüktüğü için kim olduğu anlaşılmıyordu adamın tamamen uzaklaştığından emin olduktan sonra içeriye girmeye karar vermiştim evde sadece annesi ve babasının cansız bedenleri ve dolapta saklanan Elif vardı

o kadar korkmuş duruyordu ki elleri deli gibi titriyordu ve ağlamasın dinmek bilmiyordu o günden sonra Elif'in bakımıyla özel olarak ilgilenmeye başladım bu anıları hatırladıkça içime büyük bir hüzün dalgası vuruyordu sonunda yetimhanenin kapısına ulaşabilmiştim

Ahmet abiyi kapıda görmemle gülümsedim ve

"Nasılsın abi en son geldiğimde annenin hasta olduğunu söylüyordun nasıl oldu Zehra teyze" dedim

Ahmet abi yüzünde kocaman bir gülümsemeyle hemen yanıma geldi

"İyi iyi ama ne zamandır seni soruyor be hazan gelsin birlikte barınağa gidelim kedilerle köpeklerle ilgilenelim diye tutturdu geçen ama napayım doktor yinede evden çıkmasın dinlensin diyor bende hep senin meşgul olduğunu söyleyerek geçiştiriyorum" dedi

Zehra teyze çok tatlı bir kadındı ama yaşlılığın getirdiği bir kaç hastalıktan dolayı evden çıkması biraz riskliydi

"Sen söyle ona abi geçen atıldığı işten sonra sonunda bulmuş bir iş bugün görüşmeye gidecekmiş seni çok özlemiş de"dedim

Ahmet abiyle biraz daha sohbet ettikten sonra yurdun içinde doğru yürümeye başladım birkaç kat çıktıktan sonra sonunda müdire hanımın odasına gelmiştim

burada herkes ona anne derdi ama ben beni bırakıp giden birine demem gereken birşeyi ona demek istememiştim kapıyı çaldıktan sonra içeriden gel komutunu duymamla içeriye girdim

"Beni özlediğini düşünüyorum müdiremm Elif ve seni görmeye geldim"dedim

her zamanki gibi yüzünde tatlı bir gülümseme vardı "seni özlememek mümkün mü deli kız yurttan çıkışından beri vukuatlarını bile özledik ne yalan söyleyim"dedi

yüzümdeki sırıtma iyice büyüdü "istersen tekrar birilerini kavga edip hiç suçum yokmuş gibi sana şikayet edebilirim " dedim

"aman aman yok yok gelenlerin aileleriyle uğraşmak bitiriyordu beni bide egolu egolu konuşuyorlar ya "dedi

yurtta kaldığım zamanlarda az kavga etmemiştim ama hepsinde de haklı olduğumu düşünüyorum

"ben Elif'i çağırayım sen bekle bir dakika"dedi

o odanan çıktıktan sonra sessizce dusunmeye başladım müdire hanım burda herkesle kendi çocuğu gibi ilgileniyordu ama ben yinede bı iş bulup bir süre sonra Elif'i yanıma aldırmak istiyordum

bugün Elifle görüştükten sonra Rüzgar Barın Karahan adlı adamın evine iş görüşmesine gidecektim

adamın yüzünü daha önce hiç görmemiştim şehirde bir sır küpü ama bir o kadar da ünlü biri olarak tanınıyordu bu güne kadar hep bakıcılık yapmıştım ama bu sefer hizmetçi olacaktım

adamın teklif ettiği fiyat çok iyiydi fakat 3 ay boyunca yaşadığı eve taşınmam gerekiyordu ve hiç bir kıyafet veya eşya getirilmemesi kesinlikle belirtilmişti bu gizliliğin sebebini anlayamıyordum ama zaman her şeyi ortaya çıkartır değil mi?

Ben bunları düşünürken müdire hanım ve Elif içeriye girmişlerdi Elif'in beni görmesiyle koşup boynuma atlaması bir olmuştu

"Hazan abla biliyor musun biz bugün camdan bakarken bı kedi gördükkk çok tatlıydı ve müdire anneye söyleyip ona ekmek verdik çok yalnızdı onu da kedi arkadaslarinin olabileceği bir yere goturur musunn"

bi anda hızlı hızlı konuşmaya başlamasıyla bende gülmeye başlamıştım müdire hanımsa sıcak bir gülümsemeyle onu izliyordu

"emin ol çıkarken görürsem onun arkadaş bulması için elimden geleni yaparım güzelim"

önümüzdeki bir saati de Elifle konuşup gülerek geçirmiştim ve en sonunda vedalaşıp yurttan ayrılmıştım

yoldan geçen bir taksiyi durdurdum ve iş görüşmesine için verilen adresi adama söyledim gittiğimiz yer buradan yarım saat falan uzaklıkta gibiydi bir süre telefonda bir şeyler kurcaladiktan sonra gideceğimiz yere varmıştık fakat beni şok eden bir şey vardı ev daha doğrusu kulübe tamamen ormanın ıssız bir bolgesindeydi

öyle ki taksiyi süren adam bile yanlış adres mi verdim acaba diye yüzüme dik dik bakıyordu bense artık dönüş olmadığının düşünüp parayı ödeyip indim

Taksiden ve eve doğru yürümeye başladım zili bastıktan iki üç dakika sonra kapıyı bir adam açtı

Yorumlarınızı bekliyorummm💖💖💖