ZAMANSIZ ZAMAN /ALP

Neredeydim ben? Kafamı çevirip etrafıma baktığımda Luka, Kai, Astrid ve Elenor yerde yatıyorlardı. Luka'nın gözleri açıktı ama yattığı yerden kalkmıyordu, gözlerini bir yere dikmiş oraya bakıyordu. Kafamı çevirip bende oraya baktığımda gözlerim yerinden çıkacakmış gibi hissettim. Çok büyük bir tarla vardı ama sorun tarla değildi, üstündeki milyonlarca cesetti. Farklı şekillerde, büyük ihtimalle farklı işkence şekilleriyle öldürülmüş, bazı uzuvları olmayan insan cesetleriydi. Ne ben kafamı çevirip Luka'ya bakıyordum ne Luka bana. Son derece rahatsız bir sessizlik hüküm sürüyordu ta ki Elenor'un çığlığı duyulana kadar. Öyle bir bağırıyordu ki sesi yankı yapıyordu. Birden çığlığı kesildi. Kafamı o tarafa çevirdiğimde ise Luka'ya sımsıkı sarıldığını bir yandan ağladığını ve titrediğini gördüm. Luka ise konuşmadan sadece Elenor'un gözlerini elleriyle kapattı. Kai ve Astrid de uyanmıştı. Astrid'in gözleri dolmuştu ama ağlamıyordu Kai ise boş gözlerle cesetlere bakıyordu.

Bomboş bir arazideydik cesetler arazinin tam ortasındaydı. Kırmızı bir ışık etrafı aydınlatıyordu. Biraz daha dikkatli baktığımda cesetlerin diğer tarafında beş tane daha insan gördüm. Kimdi bu insanlar?

ELİZAN

Katerina ağlıyordu. Herkes son derece şaşkındı. Cesetler iğrenç görünüyordu. Normal bir şekilde öldürülmüş gibi görünmüyorlardı. Uzuvları paramparça işkence gördükleri belli olan cesetlerdi bunlar.

Biraz daha uzağa bakmak için gözlerimi kıstığımda karşıda bize bakan beş insan gördüm. Aramızda cesetlerle dolu arazi vardı. Arazı çok uzun olduğu için karşıya geçemiyorlar gibi görünüyorlardı. Bizim için de aynı şey geçerliydi. Tam o sırada bir ses duyuldu.

''Selam çocuklar.''

Kim konuşuyordu belli değildi. Sesin sahibi ortalıklarda görünmüyordu. Karşı taraftaki çocuklardan biri bağırdı.

''SEN KİMSİN, BİZ NEREDEYİZ, KARŞIDAKİ İNSANLAR KİM?''

Ses cevap verdi.

''Size bu soruların cevabını vereceğim ama önce birbirinize ulaşmanız lazım.''

Birbirinize derken karşı taraftaki çocuklar ve bizden bahsediyordu.

''BİRBİRMİZE ULAŞMAK İÇİN KARŞIYA GEÇMEMİZ GEREK VE BU CESETLERİN ETRAFINDAN DOLAŞAMAYIZ O KADAR UZUN Kİ SONU BİLE GÖRÜNMÜYOR.'' diye bağırdım.

Ses cevap verdi.

''Çok haklısın küçük kız o yüzden cesetlerin içinden geçmeniz gerek, yok eğer ben etrafından dolanacağım diyorsan bu yüzyıllar alır. Birbirinize ulaşamadan ölürsünüz. Birbirinize ulaşamazsanız ise burada ölüp gidersiniz, sorularınızın cevabını alamadan.''

Ne saçmalıyordu bu adam, daha kanları kurumamış cesetlerin içinden geçin diyordu.

Ben düşünürken karşıdaki adam bağırdı.

''MERHABA BEN ALP, BİR YOLUNU BULUP BİRBİRMİZE ULAŞMAMIZ LAZIM AMA NASIL?''

Bende bağırarak cevapladım.

''MERHABA BENDE ELİZAN, HAKLISIN BİRBİRMİZE ULAŞAMAMIZ LAZIM.''

Ben fikrimi söyledikten sonra karşıdan otoriter bir kadın sesi geldi.

''SELAM KENDİNİ AKILLI SANA VARLIK BENDE ASTRİD, NEDEN BİZ KARŞIYA GEÇİYORUZ SİZ BURAYA GELİN. BİZ ENAYİ MİYİZ CESETLERİN İÇİNDEN BİZ GEÇELİM.''

Bu kadının sesi bile beni sinir etmişti. Tam cevap verecektim ki arkadan Marcus konuşmaya başladı.

''SELAM ÇOK BİLMİŞ BEN MARCUS VE EVET SİZ KARŞIYA GEÇECEKSİNİZ.'' Karşıdan bu sefer ilkinden farklı bir erkek sesi duyuldu.

''BEN KAİ, ŞİMDİ İNATLAŞMAK YERİNE MAKUL BİR ÇÖZÜM BULMALIYIZ . BENİM BİR FİKRİM VAR. BİR TARAFTAKİLER KARŞIYA GEÇİP KARŞIDAKİ İNSANLARDAN BİRİNİ ALIP KARŞIYA GEÇSİN BÖYLELİKLE HERKES CESETLERİN İÇİNDEN GEÇMİŞ OLUR. BİZİMLE KONUŞAN SESTEN BİR SORU İSTEYELİM SORUYU İLK KİM BİLİRSE O TARAFTAKİ VARİSLERİ KAYBEDEN TARAFIN VARİSLERİ ALMAYA GELSİN BÖYLELİKLE EŞİTLİK SAĞLANMIŞ OLUR NE DERSİNİZ?''

Bak bu çocuk mantıklı konuşuyordu. Tomris konuşmaya başladı.

''BEN TOMRİS VE FİKİR ÇOK MANTIKLI KABUL HADİ SORALIM.''

Belli ki ses bizi dinliyordu çünkü biz sormadan bize cevap verdi.

''Çok mantıklı düşünüyorsunuz aferin çocuklar şimdi soruyorum bilmecenizi. Ev ikiye yarılmış, etrafa boncuklar saçılmış.''

ALP

Ne kadar saçma bir bilmeceydi bu. Bana çok mantıksız geliyordu. Ben düşünmeye devam ederken arkadan Elenor'un sesi geldi.

''Bezelye.''

Dönüp ona baktığımda ağlaması kesilmişti. Birden bağırmaya başladı.

''HEY GARİP SES BENİ DUYDUĞUNU BİLİYORUM CEVAP BEZELYE.''

Ses kahkaha atmaya başladı.

''Doğru söylüyorsun aferin tatlı kız.''

Karşı taraftan ses geldi.

''Merhaba ben Sam, tebrikler zekice bir cevaptı ilk ben geliyorum.''

Sam yürümeye başladı, cesetlerin tam önüne geldiğinde ise derin bir nefes aldı ve adımını attı. Önce bir insanın kolunu tutup hafifçe kaldırdı ve kendine yol açtı. Tam yürümeye devam ediyordu ki ayağının altından bir kemik kırılma sesi geldi. Hiç o tarafa bakmadan yürümeye devam etti ve yoluna çıkan bir kafatasını ayakkabısıyla ittirdi. Birkaç dakika sonra karşımızdaydı ama her tarafı kan olmuştu ve ceset gibi kokuyordu. Konuşmaya başladı.

''Tekrardan selam hepinize, kim benimle geliyor?''

Kai el kaldırdı ve Sam'ın arkasından yürümeye başladı.

Onlar karşıya geçmişti. Bu sefer bize doğru bir kız yürümeye başladı. Sinirli gözlerle bize doğru geliyordu. Tam karşımıza geçince sırtını dikleştirdi ve konuşmaya başladı.

''Ben Tomris kim geliyor benimle?''

''Ben Astrid ve ben geliyorum.''

Astrid ve Tomris de karşıya geçmişti. Bu sefer bize doğru gelen bir erkekti.

''Ben Marcus kim geliyor?''

''Ben Luka.''

Luka karşıya geçmek için Elenor'un elini bıraktı ama gözleriyle öyle bir baktı ki verdiği güven bin muhafıza eşitti. Luka ve Marcus da karşıdaydı artık.

Karşıdan bu pislikte bile gülümseyebilen bir kız geliyordu.

''Ben Katerina benimle gelecek şanslı kim?''

''Ben, Elenor.''

Bizim bulunduğumuz tarafta sadece ben kalmıştım.

Karşıdan bana doğru gelen kıza baktım. Vampir gibi beyaz bir teni vardı, simsiyah çok güzel gözlere sahipti. Küçücük bir yüzü vardı. Söylene söylene bana doğru geliyordu.

''Elizan ben, hadi gidelim.''

Karşıya doğru yürümeye başladık. Hiç konuşmadık ama rahatsızdım. Kız açık açık gözlerini bana dikmiş beni izliyordu. Tam gözlerimin içine bakıyordu tam o sırada gülümsedi. Bende ona gülümsedim. Artık karşıdaydık. On tane şaşkın çocuk birbirine bakıyordu.

Luka konuşmaya başladı.

''Buluştuk işte şimdi bize ne olduğunu anlat garip ses.''

''Elbette.''