Boğucu bir pazar günün de genç kız önündeki kitaplara odaklanmak için üstün çaba gösteriyordu. Üniversite sınavına geçen seneden beri çalıştığı için konuları tekrar yapması testlerde ona yardımcı oluyordu. Ama ne zaman elini kaleme uzatsa Ozan'ın dokunuşları aklına geliyor, uzun süre elinde sevdiği adamın dokunuşlarını hissediyordu.

Telefonuna gelen titreşimle düşüncelerini bir kenara bıraktı. Ekranda gördüğü isimle mesajı açtı.

Ozan: Elif, çok sıkıldım hadi hazırlan cafeye gidelim.

Elif: Test çözüyordum?

Bu bahanesiydi aslında, Elif te sıkılmıştı ama hep çalışma bahanesi ile Ozan dan kaçıyordu. Bu sefer kolay kaçamayacaktı.

Ozan: Hazırlanmak için on dakikan var.

Elif: -Görüldü-

Aynanın karşısına geçtiğinde üzerindeki kıyafetlerin cafe için spor olduğuna karar vermişti. Hızla buluzunu çıkarıp; kırmızı kareli salaş bir gömlek çıkardı, havaların sıcak olmasından dolayı da açık renk dar paça pantolon giymeyi tercih etti.

Saçlarını açıp, fırça yardımıyla tarayıp kendisi ile bir bütün olan topuzunu yaptı. Spor ayakkabılarını da giyince artık hazırdı. Telefonu arka cebine sıkıştırıp salonda üçlü koltuğa uzanan annesinin yanına çömeldi.

"Hayırdır, çalışmayı erken bitirmişsin annecim? Hem de ben uyarmadan?" Üniversite sınavı için çok çalıştığı için annesinin uyarılarını dinlemeye alışıktı.

"Ozan mesaj attı, beyefendi sıkılmış cafeye gidelim dedi. Bende sıkılıyordum zaten."

"Ozan da olmasa evden çıkmayacaksın be annem. Hep ders hep ders nereye kadar. Ozan da iyi düşünmüş, doya doya gezin."

Annesinin yorgun sesini duyunca daha çok çalışmasını bir kez daha anlamıştı. Babasından sonra annesi her ihtiyacını karşılamış, gerek baba rolünde evi geçindirmiş gerekse anne rolünü üstlenip evi çekip çevirmişti. Çok iyi yerlere gelip annesinin üzerindeki yükü azda olsa sırtlanmalıydı. Hiç değilse çalışıp kendi ihtiyaçlarını giderse annesi fazla mesailere kalmak zorunda kalmazdı.

"Neyse annecim. Ozan birazdan gelir, bol bol dinlen gelince anne kız parti yapalım." deyip pamuk gibi yanaklara öpücük kondurup evden çıktı.

*******

Ozan: Elif.. gerçekten amacım seni kırmak değildi.

Elif: Amacın neydi peki Ozan? Salak yerine koydun beni resmen. Kızı seviyorsun tek başına gitseydin beni neden yanında sürüklüyorsun?

Ozan: Seni salak yerine koymadım, yanımda olmanı istedim. Bana akıl verirsin, konuşuruz dedim.

Elif: Hangi konuşma Ozan? Masaya oturduğumuzdan beri kızla bakıştın, ağzını açmadın. Süs eşyası gibi yanında durdum.

Ozan: -Görüldü-

Cafeye girdikleri andan beri Ozan gözünü bir masaya dikmiş, Elif ne söylerse kısa cevaplarla geçiştirmişti. Bir saat boyunca gözünü, hoşlandığı kızın masasından ayırmamış, Elif'i kısa cevaplarla geçiştirmişti. Elif Ozan'ın bakışlarını takip ettiğinde okuldaki kızı ve arkadaşlarını fotoğraf çekip, kendi aralarında konuştuklarını gördü. O an anlamıştı, Ozan kızın burada olduğunu bilerek gelmiş ve kendisi de süs eşyası gibi peşinden getirmişti.

"Ben kalkıyorum. Sen de rahatça izle kızı." diyerek cafeden ayrılmıştı.

***

Merhaba! İkinci bölümle karşınızdayım. Olaylar hakkında yorumlarını ve seviyeli eleştirilere her zaman açığım.

Kurgu nasıl gidiyor?

Ozan hakkında düşünceleriniz?

Elif hakkında düşünceleriniz?

Ozan'ın hoşlandığı kız hakkında düşünceleriniz?

Beğeniyorsanız ☆ patlatıp nacizane yorumlarınızı esirgemeyin.

sizi seviyorum...