Ozan: Yaşadıklarımız rüya değil, değil mi?

Elif: Hayır, yani ikimizin de aynı anda aynı rüyayı görmesi garip olurdu.

Ozan: Sabah kalktığımda yine benim olacak mısın?

Elif: Sabah kalktığında, akşam yattığında yine ve yine senin olacağım.

Ozan: Elif, seni çok seviyorum.

Elif: Biliyorum, gece boyunca en az yirmi kere söyledin.

Ozan: Sıkıldın mı?

Elif: Hayır, duymak için onca zaman bekledim. Sıkılır mıyım hiç?

Ozan: Çok iyi çünkü her gün, her an, her saniye duyacaksın.

Elif: Peki, anlaştık.

Ozan: O zaman, anlaştık sevgilim.

(Görüldü)

***

Elif: Betül, müsait misin?

Betül: Müsaitim tatlım.

Elif: Betül, oldu.

Elif: Olmaz dediğim oldu. İmkansız dediğim, ne varsa oldu.

Elif: Betül, bozulmaz değil mi?

Elif: Bozulursa kaldıramam.

Elif: O kadar güçlü değilim.

Betül: Ayh! Yeter. Elif sakin ol.

Betül: Hiçbir şeycikler olmayacak.

Betül: Sizin mutluluğunuza gölge olana dolu olup yağarım.

Betül: Hangi çılgın buna teşebbüs eder?

Elif: Bilmiyorum. Her şeyin kusursuz olması beni korkutuyor.

Betül: Korkma, her şey yolunda.

Betül: Siz çok mutlu olacaksınız, ikiniz de bunu hak ettiniz.

Elif: Umarım dediğin gibi olur.

Betül: Sen sadece inan.

Elif: İnanıyorum, biz mutlu olacağız...

Betül: Evet, işte böyle. ;)

(Görüldü)

***