Ozan: Elif, iyi misin?

Elif: İyiyim.

Ozan: Doğru söyle bak, iyi değilsen geleyim hastaneye gideriz?

Elif: Sen sevgilinle ilgilensene, bütün gece başımdaydın zaten.

Ozan: Tabii ki başında olacaktım, düşmanım değilsin ki.

Elif: Düşmanın değilim ama düşmanın olsam seninle ilgili şeyleri ilk ben öğrenirdim.

Ozan: İdil ile daha birbirimizi tanıyoruz Elif, sevgilim değil.

Elif: İyi tanışın o zaman.

Ozan: Yapma bana bunu Elif.

Elif: Ne yapıyorum?

Ozan: İşte bunu, her neyse adı bilmiyorum ama sen böyle yapınca içim rahat etmiyor.

Elif: İçin rahat olsun, çünkü benim içim rahat.

Yazmak kolaydı, karşısındaki o satırları yazarken ne halde olduğunu görmüyordu. Yazmak en kolayıydı. Karşısındakini ve kendisini inandırıyordu. O satırları yazarken ağladığını görmediği için yazmak en kolayıydı...

Göz yaşlarıyla sulanmış yanağını sayamadığı kez kuruladı. Dün gece Ozan başında beklemiş ve olan biteni anlatmıştı. Cafeden ayrıldığında İdil ile tanışmışlardı, okula gelmediği günlerde ise yakınlaşmışlardı. Sevgililikten bir tık aşağı, arkadaşlıktan bir tık yukarısındaki araftaydılar.

Ozan: Peki, öyle olsun.

Elif: Tanışın hadi. Ayıp oluyor kıza.

Ozan: Tamam.

"Korkma söyle, ne zaman unuttuğunu.

Hatta yerimi kimlerle doldurduğunu.

Susma söyle, yeter ki sesini duyayım bana yeter.

Bilsem de şimdi nerede uyuduğunu."

Her bir sözde boğazına bir düğüm daha atılıyordu. Her sözde nefesi biraz daha kesiliyordu. Her sözde biraz daha anlıyordu ona yasak olduğunu.

Aradan geçen saatler sonunda yatağından kalakarak depresif halinden kurtulmak için hiç yapamadığı şeyleri denemek için evden çıktı. Siyah saçları rüzgârın esintisi ile uçuşurken, özgürlüğü hissetti. İlk defa saçlarını bu kadar özgür bırakmış, tutsaklığın içinde ki özgürlüğü bırakıp; tamamen özgür oldu.

İlk durağı kuafördü. Değişime saçlarından başlayacaktı. Bel oyuntusun da olan saçlarını omuz hizasında kestirmek istediğini söyleyip kendisini maharetli ellere teslim etti.

Sandığından daha da yakışmış olan saçlarına aynadan yansıyan aksini izlerken başkasını izliyormuşcasına inceledi. Siyah saçları omuzlarında, uçları maşa yardımıyla kıvrılmış bukleleriyle oynadı. Parmaklarına sarıp bıraktığın da aynı şekile bürünen tutamları çok sevmişti.

Aynadan kendisine tebessüm eden bayanla utansa da koltuktan kalkıp ücreti ödeyip salondan ayrıldı.

Cadde üzerindeki mağazalara girip vakit öldürdükten sonra önünde durduğu kozmetik marketine bakıp, daha önce sadece önünden geçip gittiği markete girip isimlerini bildiği malzemeleri almaya başladı. Değişecekse her şekilde değişecekti. Ama içindeki sevgi değişmeyecekti...

@Elif_yildizz bir fotoğraf paylaştı

Değişim...

İdil bildirim paneline düşen gönderiyi ve açıklamayı görünce sinsice sırıtıp kahvesini içen Ozan'a hitaben,

"Elif saçlarını kestirip boyatmış. Saç rengine de bayıldım. Ondan bu kadarını beklemezdim. Baksana değişim notunu düşmüş, acaba biri mi var?" dedi.

Ozan duyduklarına inanamadı. Elif ve saç boyatma kelimeleri aynı cümle içinde düşünemedi. Elif'in doğal saçları vardı. Boyatmak şöyle dursun hiç kestirmezdi, annesinin yoğun ısrarlarıyla kırıklarını aldırırdı.

"Olmaz öyle şey." diye cevabını tereddütle verdi. Öyle bir şey olsa görürdü, bilirdi. Elif'i asla yalnız bırakmazdı ki. Son zamanlarda İdil den hoşlanmaya başlamıştı. Acaba o sıra çok mu boşladım diye düşündü.

"Neden olmasın ki?"

"Öyle bir şey olsa haberim olurdu İdil."

"Demek ki yeni olmuş, sana söyleme fırsatı olmamıştır."

"Daha dün gece yanındaydım, olsaydı bana söylerdi." Ozan'ın kendinden emin cevapları İdil'i sinirlendiriyordu. Birde dün gece birlikte olduklarını öğrenmişti.

"Dün gece mi?" diyerek teyit etmek istedi.

"Evet, seni eve bıraktıktan sonra Elif'e ulaşamadım. Esma teyze ile eve gittiğimizde ateşler içindeydi. Yağmur da ıslanıp hasta olmuş."

Sona doğru yüzünü bir tebessüm kapladı Ozan'ın bu sahne İdil'i kamçılamıştı. Planın ikinci kısmına geçmek için yarını bekleyecekti. Yarından sonra Elif ve Ozan'ın dostluklarını zedelemek için elinden geleni yapacaktı.

***********************************************************

Ozan: Değişim demek.

Elif: Efendim?

Ozan: Paylaşım yapmışsın, saçlarını boyatmışsın, o da yetmemiş kısaltmışsın, o da yetmezmiş gibi makyaj yapmışsın.

Elif: Hesap mı soruyorsun Ozan? Ne bu tavırlar?

Ozan: Ben mi tavır yapıyorum. Ben mi? Tavırın alasını sen yapıyorsun Elif. İdil'i sana anlatmadım diye yapmadığını bırakmadın.

Elif: İdil'i bana anlatmadın diye mi yaptım bunları. Bunu mu anladın Ozan? İdil'i görmek için cafeye giden sen, beni peşinden süs köpeği gibi götüren sen, sana darıldığım için tavır aldım diye suçlu ben miyim?

Ozan: Özür dilerim.

Elif: Dileme Ozan. Özür diledikten sonra aynı hataları yapacaksan özür falan dileme. Canım sıkıldı saçımı kestirdim. Boyatmak istedim. Her yaşıtım gibi makyaj yapmak istedim. Oldu mu? Rahatladın mı?

Ozan: Canın sıkıldı diye yaptın yani?

Elif: Ozan ne demek istiyorsun açık açık söyle.

Ozan: Biriyle mi tanıştın?

Elif: Ne?

Ozan: Yani bir sevgilin mi var? Onun için mi saçlarını boyattın, onun için mi makyaj yaptın.

Elif: Şimdi belli oldu karın ağrın. Merak etme sevgilim olsa ilk seninle paylaşırım. Senin aksine bir yabancı gibi herkesin içinde öğrenmezsin.

(Görüldü)

***

Nasılsınız? Tanışmak ister misiniz? Belki whatsapp grubu yada kanal?

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.