Duyduğum gitar sesiyle gözlerimi açtım.

Yavaşça doğrularak gece lambasını açtığımda saatin gecenin üçü olduğunu gördüm. Ses yan taraftan geliyordu. Yan komşumuz Neriman teyze 90 yaşında yatalak bir kadındı yani gitar çalamazdı birde bakıcısı vardı ama o kadında yaşlıydı. Belki yanlış duymuşumdur diye bir kaç dakkika bekledim ama ses kesinlikle yan taraftan geliyordu ve sesi beni uyandıracak kadar da yüksekti.

Kalkmaya üşendiğim için sesin kesilmesini umut ederek yatağıma geri girdim. Yaklaşık on beş dakika boyunca yatakta dönüp durdum ama ses kesilmediği için uyuyamadım.

Oflayarak üstümdeki pikeyi yatağın ucuna fırlattım ve yataktan kalktım. Yerdeki kıyafetleri ayağımla iteleyerek dolapta bulduğum bir çekti üstüme giydim ve evden çıkıp Neriman teyzenin kapısını çaldım.

Yaklaşık 30 saniye içinde kapı açıldı. Bu gün bana çarpıp kutuları üstüme deviren adam boynuna astığı gitarla belirdiği de kaşlarımı çattım.

Bu adamın burda ne işi vardı. Neriman teyze kimsesiz bir kadındı sadece bakıcısı seda abla vardı yanında. Yiğeni falandır sana ne Gülce dedi içimdeki ses bende onu dinlemeye karar verdim kimse kim bananeydi. Beni ilgilendiren şey çıkardığı sesti.

Elimi beline koyup "Bu saatte bu ses ne ya insan uyuyor yan tarafta yani biraz sessiz ol lütfen." Dediğim de adam sinir bozucu bir şekilde sırıttı. "Yarım saattir çalıyorum ama nedense sadece sen duymuşsun." Dedi

Gözlerimi devirdim.

"Neyse ne başkası rahatsız olmamış olabilir ama ben oldum lütfen gündüz çal ne çalıyorsan!" Dedim ve arkamı dönüp eve geri girdim. Arkamdan adamın gülme sesi geldi ama umursamadım.

Odama geldiğimde tekar duyduğum gitar sesi sinir krızı geçirmeme sebep olabilirdi. O salak herif beni umursamamış gitar çalmaya devam ediyordu.

Tam odadan çıkacaktım ki masanın üstündeki demir kalemlik dikkatimi çekti.

Gidip kalemliği aldım ve duvara vurabildiğim kadar sert vurdum. Duvardaki boya biraz dökülmüştü ama umrumda değildi.

Bir kaç dakika ses kesildi ama sonra devam etti bende vurmaya devam ettim. Duvarda resmen delinmişti. "Ee yeter be!" Diye söylenerek elimdeki kalemliği bırakmadan evden çıktım. Adamın kapısına geldiğimde kalemlikle kapısına vurmaya başladım. Kesintisiz beş dakika boyunca vurmama rağmen kapı açılmadı. Karşı komşumuz Ali amca sesten dolayı beni azarlamış üst katlardan bile şikayet sesi gelmişti ama o aptalın gitar sesi değil benim çıkardığım ses için beni azarlamışlardı. Elim yorulduğu için iki dakkika dinlendim. Tekrar vurmaya başlamıştım ki kapı açıldı ve elimdeki kalemlik adamın kafasına denk geldi. Adam aniden inleyerek geri gitiğinde elimdeki kalemliği bırakarak adamın yanına gittim. Gözlüğüm olmadığı için biraz bulanık görüyordum ama yara gayet belirgindi. Alnı yarılmıştı ve kanıyordu.

Panik ve endişeli bir sesle , "Özür dilerim iyi misin?" Diye sordum. Bir yandan da elimle yaraya dokunuyordum.

Çatık kaşlarla bana bakarak "Ordan iyi gibi mi gözüküyorum alnım yarıldı resmen hem kalemlik ne biçim bir fantezidir Allah aşkına!" Dedi piç sırıtışıyla. Ayrıca suçlu olan oydu ama buna rağmen gayet çirkefti!

Sinirle elimi yaradan çektim ,"İyi oldu sana! Manyak gibi gecenin köründe ne diye gitar çalıyorsun ki hem Neriman teyze rahatsız olmuyor mu da sana izin veriyor!"

Tek kaşını kaldırıp cevap verdi "Neriman teyze kim?" Nasıl yani evinde olduğu kadını tanımıyor muydu? Ayrıca onca söylediğim şeyde buna takılmasıda ayrı saçmaydı.

"Asıl sen kimsin o bu evde yaşıyor."

"Bu evde ben yaşıyorum ve Neriman diye birini tanımıyorum." Dedi anlamaz bir sesle.

Şaşırmıştım. "Nasıl yani ?"

Adam alnından akan kanı silerek, "Ben bu eve yeni taşındım ve Neriman diye birini de tanımıyorum." Dedi

Eğer uykusuzluktan gebermeseydim bunu sorguladım ama şuan tek derdim uyumaktı. "Her neyse lütfen ses çıkarma gerçekten uyumaya ihtiyacım var." Dedim belki kibar olursam beni dinlerdi.

Ve dinledi de "Pekâlâ öyle olsun," dedi başka bir şey daha söyleyecek gibi oldu ama söylemedi.

Adamın yarasına baktım kötü görünüyordu.

İçim acımıştı şu an. Ne vicdan yapıyorsun salak dedi içimdeki ses. Salak ayıp oluyor yanlız! Sen hak ediyorsun iki saniye önce gıcık diyordun adama ! Sana ne be istediğimi derim!

İçimdeki saçma konuşmayı bir kenara bırakarak, "Belki de pansuman yapmalısın," dedim "Evde ilaç var mı?"

"Önemli bir şey değil hallederim." Dedi ama kendimi kötü hissetmiştim.

"Eğer istersen pansuman yapabilirim." Dedim aslında yapmak istemiyordum uyumak istiyordum ama bir anda söyleyivermiştim. Umarım kabul etmezdi.

Ama maalesef ki kabul etti.

Içeri girdiğimde evi inceledim 1 + 1 küçük bir yerdi mutfakla salon birleşikti iki tane kapı vardı büyük ihtimalle biri oda biri banyoydu salon bayağı dağınıktı duvarlar gri tüm mobilyalar lacivert ve siyah karışımıydı bütün perdeler koyu maviydi. Bastığım yumuşak halı beyaz olan tek şeydi. Duvarların her yerinde posterler, tablolar, yerde dağınık gitar telleri ve odanın bir köşesine açık bir not defteri vardı.

Bir koltuğa oturup adama doğru döndüm ve adını sordum , "Bu arada adın ne ?"

"Teoman ya senin?" Dedi

Tebessüm ederek cevap verdim."Gülce."

"Tanıştığıma memnun oldum Gülce. Ben pansuman malzemesi alıp geliyorum."

Dedi ve sol tarafta kalan odaya girdi. Tanıştığına memnun olduğunu düşünmüyordum tanışmamız pek hoş olmamıştı çünkü.

Bir kaç dakika sonra elinde ilk yardım çantasıyla odadan çıktı ve yanıma oturdu.

Çantayı alıp içinden pamuk çıkardım tentürdiyot döktüm ve yarayı temizlemeye başladım.

Çok derin değildi ama açılmıştı belki dikiş gerekebilirdi. Bir kalemlik nasıl yapmıştı bunu anlamamıştım.

Yarayı temizledikten sonra ufak bir gazlı bez kesip yaranın üstüne koydum ve yarabandı yapıştırdım.

İlk yardım çantasını toplayıp kapattıktan sonra koltuğa bıraktım ve ayağa kalktım.

"Ben gideyim artık." Dedim kendimi utanmış hissediyordum. Normalde arsız bı insadım ve burda utanılacak birşey olmamasına rağmen kendimi rahat hissedemiyordum.

"Tabii gel geçireyim." Dedi ve eliyle kapıyı gösterdi. Kapıyı açtığında bir şey demeden yüzüne bile bakmadan evime girdim zaten daireler yanyanaydı.

Çıkarken kapıya anahtarı taktığım için şükür ederek odama gittim ve kendimi yatağa attım arık uyumam gerekiyordu.