Ben dedemi çok seven bir çocuktum.Dedem 5 kuruşu bile olsa bana verirdi hadi elisam git dondurma ye derdi bende yerdim dondurmayı çok severdim dondurma konusu açılmışken bir gün babam ve annem kazandıkları azıcık maaşla bakkala gitmişlerdi ve dondurma almışlardı buz parmak almışlardı hatta benim en sevdiğim dondurma buz parmaktı biz evde 6 kişiyiz dedemide sayarsak 7 annemgil 6 tane dondurma almışlardı babam ablamlara herkese dağıttı fakat bana vermemişti ben baba beni unuttun dedim cevap bile vermedi ben küçüğüm ama aklım alıyor tabi bunları ben sadece o gün yemek yemediğimi hatırlıyorum evde yemek pişmemişti babam maaşla beraber ablamları ucuz mekanda yemeğe çıkartmıştı.

Biz dedemle evde menemen yapıp yemiştik ha bu arada babam dedeme düşkün bir insan çok sever dedemi dedemde evladı olduğu için onu çok severdi fakat her zaman ona elisa senin çocuğun ben ölürsem ona çok iyi davran olur mu demişti babam tamam baba demişti somurtarak dedem yemin ettirmişti babam yemin etmişti.

Aradan 3 yıl geçti ve bizim yaşantımız hala aynıydı ama..