Ethan, ailesiyle geçirdiği o duygusal anların ardından, Kral Marlon ve Kraliçe Nyla'nın harekete geçme kararıyla ne kadar güçlü bir desteğe sahip olduğunu derinden hissetmişti. Babası Kral Marlon’un liderliği altında toplanan sarayın askerleri, adeta demirden bir duvar gibi hareket ederek Karasakal’ın bölgesine doğru yola çıktılar. Ethan, bu güçlü ordunun arasında yer almasa da, içindeki heyecan ve korkunun yarattığı çelişkiyi hissediyordu. Bir yandan Kral Marlon’un zaferle döneceğinden emin, diğer yandan ise savaşın acımasızlığına karşı duyduğu endişeyle iç içe bir bekleyiş içindeydi.

Kral Marlon önderliğinde, ordu stratejik bir planla ilerlemeye başladı. Karasakal’ın gemisi, denizin uzak ve karanlık köşelerine çekilmişti ve Kral Marlon, deniz savaşlarında yılların tecrübesine sahip olan amiral yardımcısıyla sık sık istişare ediyordu. Amiral yardımcısı, elindeki haritaları dikkatlice incelerken, Kral Marlon da gözlerini ufka dikmiş, her bir ihtimali gözden geçiriyordu. Karasakal, zekası ve stratejik yetenekleriyle tanınan bir korsandı, bu yüzden Kral Marlon, hiçbir detayı gözden kaçırmamaya kararlıydı.

Denizin soğuk ve karanlık yüzü, o sabah daha da sert ve acımasız görünüyordu. Kraliyet Donanması, sessizlik içinde ilerleyerek Karasakal’ın gemisinin bulunduğu bölgeye geldi. Güneş henüz doğmamış, sadece ufukta beliren hafif bir aydınlık, yaklaşan savaşın habercisi gibiydi. Denizden yükselen sis, gemilerin arasında adeta hayaletler gibi süzülüyordu. Kral Marlon, bu anın ağırlığını hissederek askerlerine son bir bakış attı. Her biri, yılların deneyimiyle donanmış, cesur savaşçılardı, ama yine de Kral Marlon’un yüzünde hafif bir endişe gölgesi vardı.

Kral Marlon’un verdiği komutla, donanma harekete geçti. Gemiler, Karasakal’ın gemisine doğru sessizce ilerlerken, herkes nefesini tutmuştu. Kral Marlon, donanmanın her bir hareketini dikkatle izliyordu. Karasakal’ın gemisi, denizin ortasında adeta dev bir canavar gibi duruyordu; üzerinde dalgalanan kara bayrak, savaşın kaçınılmaz olduğunu bildiriyordu.

Karasakal, güvertede belirdiğinde, yüzünde acımasız bir gülümseme vardı. Kendi tayfasını savaşa hazırlarken, bu sefer karşısında Kral Marlon’un stratejik zekasına karşı ne kadar direnebileceğini merak ediyordu. Ancak, Kral Marlon’un donanması beklenenden daha hızlı ve etkili bir şekilde hareket etti. Gemiler, Karasakal’ın gemisinin etrafını sarmaya başladığında, Karasakal ilk defa köşeye sıkıştığını hissetti.

Kraliyet Donanması, Karasakal’ın gemisine yakınlaştıkça, askerler kancalarını ve halatlarını hazırladı. Birkaç dakika içinde, donanmanın cesur savaşçıları Karasakal’ın gemisine geçiş yapmaya başladılar. Kanca ve halatlar, geminin kenarlarına saplanırken, askerler hızlı ve kararlı bir şekilde güverteye tırmandılar. Savaşın şiddeti bir anda patlak verdi; kılıçların çarpışma sesi, denizin uğultusuna karıştı.

Kral Marlon, savaşın ortasında, tüm dikkatiyle durumu kontrol ediyordu. Karasakal, tüm gücüyle dirense de, Kraliyet askerlerinin disiplini ve kararlılığı karşısında zayıflamaya başladı. Kral Marlon, bu anı kaçırmayarak, askerlerine son bir hamle emri verdi. Karasakal, köşeye sıkışmış bir aslan gibi çarpışıyordu, ama gücü giderek tükeniyordu.

Sonunda, Karasakal’ın gemisi tam anlamıyla ele geçirildi. Karasakal, kılıcını elinde tutsa da, yenilgiyi kabul etmek zorunda kaldı. Kral Marlon, geminin güvertesine çıkarak, Karasakal’a doğru yürüdü. İki lider, savaşın ortasında birbirlerine baktılar; bu bakış, iki farklı dünya arasındaki zıtlıkları temsil ediyordu. Karasakal, bir korsan olarak özgürlüğü ve kaosu temsil ederken, Kral Marlon, düzeni ve adaleti savunuyordu.

Kral Marlon, Karasakal’a yaklaşarak, “Bu savaş burada sona erdi, Karasakal,” dedi. Karasakal, yüzünde sert bir ifade ile karşılık verdi. Kral Marlon’un askerleri, Karasakal ve tayfasını hızla esir alarak, onları geminin ana güvertesine çıkardılar. Her biri sağlam bir şekilde bağlanmıştı, ancak Karasakal’ın gözlerinde hala sönmeyen bir ateş vardı.

Kral Marlon, geminin güvertesinden askerlerine döndü ve yüksek sesle ilan etti: “Bugün, krallığımızın güvenliği ve halkımızın huzuru için önemli bir zafer kazandık. Karasakal ve tayfası, artık adalet önünde hesap verecekler. Hepinizin gösterdiği cesaret ve direniş, krallığımız için büyük bir onur kaynağıdır.”

Kraliyet donanması, Karasakal’ın gemisini ve esirlerini krallığa geri taşıdı. Bu yolculuk sırasında, Karasakal ve tayfasının yaşadığı mağlubiyet, krallığın zaferini daha da anlamlı kıldı. Kraliyet gemileri, saraya yaklaşırken, halkın coşkuyla dolu tezahüratları denizi doldurdu. Sarayda ise Kral Marlon ve askerleri, büyük bir zafer havası içinde karşılandı.

Kraliçe Nyla ve Ethan, sarayın bahçesinde geçen sessiz ve huzurlu anların ardından, Kral Marlon’un zafer haberini öğrendiler. Bu haber, Ethan’ın kalbindeki korkuları biraz olsun yatıştırdı. Kral Marlon’un zaferi, krallığın geleceği için yeni bir umut ışığı olmuştu. Kraliçe Nyla, Ethan’ın omzuna dokunarak, “Bu zafer, sadece savaşın değil, aynı zamanda barışın da habercisidir,” dedi.

Karasakal’ın esir alınması, krallık için önemli bir dönüm noktasıydı. Bu zafer, sadece düşmanı yenmekle kalmamış, aynı zamanda krallığın güvenliğini de sağlamıştı. Kral Marlon, bu zaferin ardından, krallığı için yeni planlar yapmaya başladı. Gelecek, artık daha parlak görünüyordu. Kraliçe Nyla ve Ethan, bu zorlu süreci geride bırakıp, geleceğe umut dolu adımlarla ilerlemeye hazırlandılar.