Neredeyse 1 yıldır bölüm atmıyormuş gibi hissediyorum 🤧🤧 üzgünüm dostlar.

________________•°•_______________

Rüzgar hastaneden çıkalı iki gün geçmişti. İşinden izin verilmişti çünkü bu haldeyken kuryelik yapamazdı.

Taburcu olduktan sonra doğru düzgün görüşememiştik. Daha doğrusu ben evime bile gidememiştim. Nöbete kaldım filan derken ancak şimdi yeni, yeni boş zaman bulabiliyordum.

Ebru' un seslenmesiyle ona doğru döndüm.

"Sanırım seninki gelmiş."

Nasıl benimki gelmiş? Götü başı kırık doluyken, buraya gelmiş olamazdı illaki.

Merdivenlerden aşağıya bakıp, gelip gelmediğini anlamaya çalıştım.
Henüz görüş açıma girmemişti.

Yada gelmemişti. Bir zahmet gelmeyiversin zaten.

"Aşağıya senin adına buket bırakılmış gidip bak."

Can beyin sesini duyduğum an kendime çeki düzen vermiştim.

Can bey acil bölümünde genel cerrahtı.
İşini gerçekten hakkıyla yapıyordu.
28 yaşında, sarışın, mavi gözlüydü. Genel olarak bakarsanız ne kas yığını ne de çubuk kırakerlik bir konumdaydı. Hala nasıl sevgilisi olmadığını merak etmemiş değilim.

Her neyse konumuz bu değil.

Benim adıma buket bırakabilecek tek bir kişi vardı zaten.

Heyecanlı, heyecanlı aşağıya inip benim adıma bırakılan bukete baktım. İnce bir düşünceydi. Yada ben çok çabuk mutlu olabiliyordum.

Kırmızı gülleri kokladıktan sonra yüzümdeki tebessümle Ebru' nun yanına gittim.

"Oooo hanıma bak sen. Bir de sapım diye ortalıklarda gezersin."

Dediği cümle yüzümdeki tebessümü kahkahalara çevirmeme neden olmuştu.

"Ben ne yapıyım canım beni seven çok."

Gözlerini devirmişti. Çekemiyordu beni gerizekalı.

Elimdeki gül buketini elime alarak fotoğrafını çektim. E yani şimdi o kadar göndermiş etmiş bir teşekkür de boynumuzun borcu.

Kumsal: fotoğraf gönderildi

Kumsal: Teşekkür ederim yakışıklı.

Görüldü..

Yazıyor..

Görüldü..

Yakışıklıbey kişisinden gelen bir sesli arama...

Elimdeki telefon çalamaya başladığında Rüzgar'ın beni aradığını görmüştüm. Ne kadar özlediyse artık mesajla bile yetinemiyor.

Aramayı cevapladığın an karşımdaki şahısın sinirli sesiyle kulaklarım adeta sağır olmuştu.

"Kumsal o buketi sana kim gönderdi!?"

Ne demek kim gönderdi. Ne kadar da şakacı bir bey.

"E hayatım sen göndermedin mi?"

"Hayır. Ne dönüyor lan o lanet yerde."

"Rüzgar bir sakin ol ya belki de yanlış anlaşılma olmuştur. Olabilir yani."

Sinirli soluklar verdiğini telefondan duyabiliyordum.

"Yok ya ben dayanamıycam geliyorum oraya Kumsal."

Kıskançlığını... Rüzgar.

"Biraz sakin ol, kal kaldığın yerde hala yaraların iyileşmedi. Ben etrafa bir sorup öğreniyim belki yanlış anlaşılma olmuştur."

"Güzelim bu durumda sakin kalmak sadece gavat kişilerin harcıdır bundan emin olabilirsin."

"Diyorsunuz beyefendi."

"Öyle diyorum hatun. Öğrendiğinde haber et gelmiyorum diye bana haber vermezsen çıkıklarımı kırıklarımı umursamayıp orayı ateşe vermeye gelirim bak."

"Alemsiniz gerçekten. Tamam haber ederim."

Aramayı sonlandırdığım an bakışlarım güya ince düşünülmüş bukete kaymıştı.

Acaba kim göndermişti?

Ceyhun malı olabilir mi?
Yok ya o şerefsiz değil sadece mal.

Her neyse hastalara bakmam gerekiyordu.

Ayağa kalkıp gideceğim sırada bakışlarım buketin içindeki karton kağıtla kesişmişti.

Bunun anlamı şu ki, kesinlikle buket yanlış kişiye gönderilmişti.

Karton kağıdı açmak ve açmamak arasında öylece kalmıştım.

E ben meraklı bir insanım ne yapabilirim ki?

Madem öyle yanlış kişiye göndermeselermiş.

Ortasından katlanmış kağıdı elime aldığımda, küçük bir vicdan duygusu içimi sarmıştı.

Açmasa mıydım ya?

Neyse ne banane canım.

Açtım. Beklentilerim süslü, püslü iltifatlarla karşılaşma yönündeydi fakat kısa bir cümle ve özensiz yazı ile beklentilerim yerle bir olmuştu.

Ne romantik ama..

Yazısı da berbatmış yanlız.

Bodrum katına gel.

Bu ne demekti şimdi?

İnsan sevdiği kadına bu şekilde emir verir miydi?

Bilmiyorum ama bu sahte buketi bizzat o gavata kendim getirecektim.

Tek gidersem iş baya garipleşirdi.
Bu yüzden tek gitme düşüncesini anında aklımdan sildim.

Ebru ile gidersem daha iyi olur yani en azından ben öyle düşünüyorum.

________________•°•_______________

"Ebru sen ne olur ne olmaz merdivenlerde dur. Ben gidip buketi vericem."

Ebru'dan onay alınca nedense kendimi güvende hissetmiştim.

Merdivenleri yavaş, yavaş indiğimde en alt katta küçük bir ışık yanıdığını fark ettim.

Mum ışığı mıydı o ?

Sanırım gerçekten romantik bir anıyı mahvediyorum.

"Sonunda gelebildin."

Gavat diyerek çok doğru konuştum galiba.

"Bir yanlış anlaşılma oldu galib- Can bey?"

Evet doğru görüyorum şuan Can bey tam da karşımda dikiliyordu.

O kadar da gavat dedim adama.

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum canlar. Sağlıcakla kalının...