Ceyhunsalağı: Pişt, antilop baksana.

Ceyhunsalağı: Kızım sağır mı oldun lan?

Ceyhunsalağı: Huuu bak biii.

Kumsal: Allah belanı vermesin pislik.

Kumsal: Şurada iki gün tatilim var onda da senin mesajlarınla uyanıyorum vicdansız.

Ceyhunsalağı: Sanki keyfimden yazdım.

Kumsal: Sadede gel o zaman.

Ceyhunsalağı: Annem dedi bunu, benim fikrim hiç sorulmadı bak.

Kumsal: Anlatıcak mısın? Yoksa kıçımı devirip uyuycam da.

Ceyhunsalağı: Annem akşam seni çaya çağırıyor.

Ceyhunsalağı: Ama gelmek gibi bir zahmette bulunma lütfen.

Kumsal: Heee geliyorum o zaman.

Ceyhunsalağı: Pissin gerçekten.

Kumsal: Aynen aynen öyleyim.

Telefonu yastığımın altına koyup, yarım kalmış uykuma geri döndüm.

___________♡___________

"Off başım çok ağrıyor ya."

Ceyhun ve Buket teyzenin koyu sohbetinden zar zor çıkıp eve gelebilmiştim.
Ana oğul deliydiler.

Oturduğum koltukta iyice yayılırken, telefonuma gelen bildiğim sesi ile sıkıntıyla ofladım.

Ne çok sevenim vardı öyle...

İstemeye, istemeye telefonumu elime alıp, mesaj çubuğundan kimin mesaj gönderdiğine baktım.

Tanımadığımşahıs: İki dakika dışarıya çıksana.

Tanımadığımşahıs: Bekliyorum aşşağıdayım.

Kumsal: Niye geldin?

Neredeyse on gündür pizza siparişi vermiyordum. Nedenini inanın ben de bilmiyorum.

Mesaj sayfasına yeniden girdiğimde bir mesaj daha vardı.

Tanımadığımşahıs: Güzelim demek ki önemli de evinin önüne kadar geldim.

Kumsal:Bana güzelim deme.

Tanımadığımşahıs:
Tamam başka şekilde sesleniriz sorun yok biz de kelimeler bol ne de olsa.


Attığı mesaja gözlerimi devirirken sohbeti görüldüde bırakıp ayakkabılarımı giydim.

Niye gelmişti ki?

Merdivenleri bitirip binanın dış kapısının önüne geldiğim sırada derin bir nefes alıp önce kafamı çıkartmış hemen sonrasında da bedenimi çıkartıp yürümeye başlamıştım.

Gözlerim bir çift ela irisle karşılaşınca, gözlerimi kaçırıp, ona doğru ilerlemeye başladım gerçi buna çok gerek kalmamıştı çünkü saniyede dibimde bitmişti.

"Bir haftadır pizza sipariş etmiyordun ben de özlemişsindir diye düşündüm."

Cümlesini bitirdiğinde bakışlarım elindeki karton poşete kaymıştı. Bana pizza getirmişti.

"Teşekkür ederim. Niye zahmet ettin ki?"

Yani kabalık yapmak istemedim. Rüzgar sırf bir pizza için, belki de pizza bahanesiyle on dakika yüzümü görmek evime kadar gelmişti.

Sol eliyle saçlarını karıştırarak, "Sana afiyet olsun o zaman ben gidiyim." Demişti.

Gönlüm pek razı değildi beni böyle düşünüp hemen sonrasında da gitmesine...

Aklıma birşeyler geliyordu. E tabiiki de biraz mantıksız ama olsun.

"Sana da uygun olursa pizzayı beraber yiyelim istersen."

Kurduğum cümle ile adeta harelerinin etrafından mutluluk halkası geçmişti.

"Ciddi misin?"

"Ciddi olmasam söyler miydim Rüzgar?"

Arkasına dönüp siyah renkli, oldukça da dikkatimi çeken motorundan anahtarını aldı.

Benimle beraber binaya girmiş, merdivenleri de bitirmiştik. Evimin kapısını açıp, Rüzgar henüz eve girmeden, içeri girip önünü kesdim.

"Hoş geldinn."

Yüzünde ufak bir tebessüm oluştu.

"Hoş buldum, hoş gördüm."

Demiş,bu seferde benim tebessüm etmeme sebep olmuştu.

İkimiz de içeri geçince ona salona geçmesi için yolu gösterdim.

Pizzanın yanına cips ve içecek de getirip salonun ortasındaki yuvarlak sehpaya koydum.

"Film izlemek ister misin?"

"Ev sahibi sensin sen ne dersen o."

Kurduğu cümleye Kıkırdayıp, elime televizyonun kumandasını aldım.

Rastgele güzel bir filmi izlemeye başlamıştık.

Kim bilebilir di ki, bir gün okulun zorbası Rüzgar 'la baş başa film izleyeceğimizi.

Galiba kafamdan geçen düşünce yüzüme yansımıştı.
Çünkü Rüzgar yüzüme doğru yaklaşıp,

"Neye gülüyorsun güzelim?" Demişti.

Yüzü fazla yakındı sanki...

Aklıma gelen en saçma ve aynı zamanda tek çarem olan cevabı pat diye söyleyivermiştim.

"Filme gülüyorum komik."

"Hmm oysaki filmde de hiç komedi yok."

Yüzüm yanmaya daha doğrusu yanaklarım kızarmaya başlamıştı.

Lütfen bunu fark etme.

Lütfen bunu fark etmiş olma.

Eliyle gözlerimin önüne düşen perçemimi kulağımın arkasına sıkıştırdı.

Ardından elimi tutmuş ve yüzümü domatesle yarıştıracak o cümleyi söylemişti.

"Çok güzel gülüyorsun."

Adeta hayranlıkla gözlerime bakıyordu.

Ne zaman Bu kadar değişmişti.
Benim bıraktığım Rüzgar ve şuan karşılaştığım Rüzgar yan yana bile getirilemezdi.

Yüzünü biraz daha yaklaştırmıştı.

"Merak ediyorum aklından gerçekten de ne geçiyor."

"Peki gerçekten merak ediyor musun?"

Tereddüt ederek, kafamı sallamakla yetinmiştim.

Dudaklarını yanağımda hissettiğimde, içimin titremesine engel olamamıştım.

Geri çekildiğinde,

"Şimdi ne yapmak istediğimi az da olsa anladın dimi?" Demişti.

Evvet bölüm sonu lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız.

Oy verip yorum yaptığınızda kalbimin pır pır olduğunu tekrar biletinizi isterim. Sağlıcakla kalınn.

İnstagram: Beste_lendimm