yarım asırlık adamlar tanıdım

omuzlarında yaşlarının yükü olan

göz bebeklerinde de aynı yaşın

yükünü taşıyan

çatık kaşlarının arasına yerleştirirler

insanoğlunun nankörlüğünü

kendini bilmezliğini

ve çokça adaletsizliğini

bir sınırları yoktur onların

geçmişleri yüzünden belki

belki gelecekleri...

bilirler ne geleceğini

insan bir yerden sonra

kovalamaz ileriyi

oturur yerine

ve dinler melodiyi

'bak, duyuyor musun?

bu, ölümün ayak sesi'