-1 kaç gün öncesi-

"Beren! Hazırmı sarmalar he kontrol ettin mi kızım."

Ocağın altını kıstım ve sürekli etrafta koşuşturan ve temizlik yapan,babama, erkek kardeşime, ablama sürekli kızıp duran anneme güldüm. Bugün abim 30 günlük tatiline girmişti ve buraya geliyordu, abim subay olduğu için her 1 yıl da 30 gün izin alır ve yanımıza gelirdi annem de tabi onu krallar gibi karşılardı. Sakın düşünmeyin ki benim abim ın gelmesini istemediğimi, asla öyle bir şey yok valla çok özledim öküzümü.

"Hazır anne sarmalar, hem sürekli koşuşuşturup durusun, biraz dınlen de ben yapam işleri."

Annem mutfağa gelip ocağı tamamen kapattı ve çatala bir tane sarma batırıp üfledi bana uzattı.

"Bak bakayım olmuşmu."

Sarmayı ağazıma tıkıştırdı resmen ama tadı güzeldi pirinci sert değil dı ve yumuşaktı, işte annem ya! Annem yaparda kötü olurmu hiç.

"Anne valla çok güzel olmuş abim bayılacak bunlara, ellerine sağlık"

Annem gülümsedi ve kalçama vurdu anneme sınırlı bakışlar atarken, annem omuz silkti ve güldü.

"Eşşek sıpası kocaman oldu benim kızım, hem ne o öyle bakışlar ben senin annenim hiç birşey cik olmaz!"

Annem ın sevme şekline güldüm, küçüklüğümden beri hep böyle seviyordu işte bu da Türk kanı olduğu için di. Biz annemle gül üşürken babam içeriden geldi.

"Ya hanım ne zaman yemek yiycez acıktım ben, çok güzelde koktu sarma."

Annem terliğini eline aldı ve babama her zaman ki repliklerini söylemeyi ve tabikide o her anne de olan kınayıcı bakışları atmayı unutmadı.

"Zıkkım ye gökhan! Daha az önce 2 tabak pilav yedin vermiyorum sana sarma felan onların hepsi benim oğluma ve çocuklarıma."

Babam annem den korkan bir insan dı ve zaten annemi çok sevdiğin den de hiç bir zaman anneme bir şey diyemezdi, annem de bunu bilir o yüzden babama sevgisi bir gıdım bile azalmaz dı birbirlerini gerçekten çok güzel seviyorlardı. Tabi şu anki sataşmalarına bakmayın bu sefer annem haklı, çünkü babam zaten biz sarmayı sararken annem, babam çok acıktığı için ona dünkü pilavı ısıtıp verdi üstüne de tost yaptı bütün ekmek, babam da yemek yemeği sevdiği için annem ın verdiği her şeyi yiyordu, tabi bu aldığı kilolarda nereye gidiyor bilmiyorum, adam yiyor yiyor gıne de göbeği çıkmıyor. Valla siz sorgulayabilirsiniz, ama ben bunu en son 7 yaşındayken düşündüm ve beynim yandığı için de o zaman sorgulamaktan vazgeçtim.

"Tamam hanım kızma, sadece sarma ya dayanamıyorum biliyorsun."

Annem iç çekti, bana döndü geri.

"Abim birazdan gelir, git şu kardeşine bak bakayım ne yapıyor."

Bşımı salayıp mutfaktan çıktım ve baran ın odasına geldim ve her gün yaptığım, artık alışkanlık haline gelmiş o şeyi yaptım. Tabi bu kardeşime ne kadar korkutmaya, hoşuma gidiyor du ve ben bunu bilerek yapıyordum, hoşuma gidiyor yani ne yapayım. Kapıyı hızlı bir şekilde açtım ve elim de olan topu kafasına attım.

"Baskın basanındır baran!"

Kafasına topu attığımdı acı ile inledi, bana sınırlı bakışlar attı. Bana öyle bakma baran... Hoşuma gerçekten çok gidiyor...

"Ya Beren! Salak mısın ya! İnsan ın odasına çat kapı gelinip, kafasına top atılırmı ya!"

Baran ın çok güzel(!) sesini işittiğim de göz devirdim, gülmemi tutmak çok zordu. Ah baran bir de şu anki memnun oluşumu bir bilsen...

"Abartma be! Plastik top acıtmaz, hem alış artık ben senin odana sen evlenene kadar böyle dalıcam."

"Umarım çabucak evlenirim."

Bir anlık kıskanlık kapladı içimi. Ben mavi gözlü öküzümü kızlara rüyalarında veririm bir kere! İkizim, her şeyim o benim.

"Ben de nah veririm seni o kızlara, ham yaptırmam seni onlara, valla döverim bak!"

Baran göz devirdi ve bu konu her açılığında yaptığı isyan ı tekrardan yapmak için hazılandı.

"Yapmadığın bir şey mi Beren, senin benle alıp veremediğin ne acaba, Lise de yaptıklarını hala hatırlıyorum untumadım sanma."

Lise de yaptıklarım gelince ufak bir sırıtış belirdi yüzümde. Eskiden lise de baran lâ flört eden kızları ya da cilveleşen kızların makyaj malzemelerini çalıp hocaya veriyorum ya da onları sıkıştırıp tehdit ediyordum. Tamam... Yani aslında çocukça şeyler ama bana çocukça gelmiyordu o zamanlar ve ben insanları asla dövemezdim,vuramazdım.

"Oğlum geldi, oğlum!"

Anem ın bağırışları nı duyunca heyecan ve mutlulukla kapıya doğru gittik. Abim kapıda annem ve babamla sarılıp hasret gideriyorlardı.

"oy annesinin kuzusu, yavrum benim. Açmı bıraktılar seni orada! İncecik olmuşsun ya sen!"

​​Annem in tepkisine hepimiz güldük, abim in varlığı gıne hepimize neşe getirecekti sanırım...

💋💋💋

Şuan bütün aile yemek yiyorduk ve biz abimle birazdan markete gidip kola ve abur cubur alıcaktık, abimin telefonu masanın üstünde duruyordu ve şuan şu bardağım tam yanındaydı o yüzden sakarlığımla baya savaş veriyordum şuan. Tam o sırada abimin telefonuna mesaj geldi mesaj ilgimi çekmemişti ama ekranda abimle resmi olan yakışıklı çocuk, hızlı atan kalbime bakılırsa baya ilgimi çekmiş görünüyordu. Abime döndüm ve onu dürttüm bana döndü.

"Abi şu ekrandaki kişi kim?"

Abim sırıttı arkasına yaslandı.

"Asker den bir arkadaşım, neden sordun?"

Yüzündeki sırıtış her şeyi anladığının bir göstergesiydi ve yanaklsrıma şimdiden hücum eden sıcaklığı hissedebiliyorum.

"Yok, yani sadece merak ettim, öylesine.... Peki ismi ne?"

Abim hafif güldü ve saçlarımı karıştırdı.

"İsmi miraç, asker kendisi, bir kaç ay sonra da onbaşı olmak için sınava giricek."

Vay be analar neler doğruyor, şu fotoğrafa bak yarappim düştüm sanırım. Gözleri, gülüşü, saçları,vücudu bir insana forma bile bu kadar yakışırmı ya! Nazar değicek biraz dan! Öyle bakma kaçın kurası, bu adam baş belası!

canım çıktı yazıcam diye

umarım beğenirsiniz yarın da belki bölüm atarım! Görüşmek üzere!