Bahar, saçında papatyasıyla Yavuz'un omzunda uyuyakalmıştı. Yavuz, Bahar'ın başını yastığa yerleştirmeden burnunu saçlarının arasına daldırdı. Eli eşinin saçlarına doğru giderken ya uyandırırsam diye geçirdi içinden. Şimdi, başını yastığa yerleştirirken de uyanma ihtimali var diye devam etti. Benim dokunmaya kıyamadığım papatyamı ne hale getirmişler, ulan nasıl kıydınız ona? O masum gülüşe, gülünce kısılan badem gözlere, ipek saçlara nasıl kıydınız lan? Soysuz köpekler! Bahar'ı daha sıkı sararken,

-Seni koruyamadım Bahar, affet beni.

Usulca eşinin saçlarına bir öpücük bıraktı.

Eşinin başını yastığa yerleştirdikten sonra Yavuz da yavaşça yanına uzandı. Saat 9'a geliyordu. Sanırım sabaha kadar uyanmayız artık, diye düşündü Yavuz. Yüzünü Bahar'ın yüzüne doğru döndürdü, mavilerini kapattı, derin bir uykuya daldı.

Saat gece 3 civarı

Birdenbire yatak odasının kapısı açıldı, Bahar uyuyordu. Yavuz, sese uyanmıştı. Bahar'ı uyandırmak için elini eşine doğru uzattığında elini hareket ettiremediğini fark etti.

Seslenmeye çalıştı, ağzından Bahar kelimesinin çıktığını biliyor ama kendisi bile duyamıyordu. Allah'ım yardım et. dedi içinden. Kapıdan Derman girdi içeri. Senin burada ne işin var dedi ama sesi yine çıkmadı.

-Biliyorum Sarı Kafa, dedi Derman alaycı bir tavırla. Burada ne işim olduğunu merak ediyorsun. Sana benim başladığım işi yarım bırakmadığımı söylemediler mi?

Belinden çıkardığı silahı, Bahar'ın başına dayadı. Yavuz artık bağırmaya başlamış, Bahar da uyanmıştı. Kafasına dayanan silahı fark ettiğinde

-Yavuz n'oluyor? dedi.

Yavuz'dan anlamsız sesler çıkınca

-Sen nasıl bir karaktersizsin, dedi yeni fark ettiği Derman'a hitaben. Allah düşmanın bile hayırlısını versin. Utanmadın mı lan hiç, gecenin bu saati odamıza girmeye?

-Ben başladığım işi şartları ne olursa olsun yarım bırakmam küçük hanım dedi küstah bir tavırla Derman. Parmağı, tetiğe doğru giderken...

-Bahaaaaar!

Yavuz, sıçrayarak uyandı. Su gibi terlemişti. Çığlığı Bahar'ı da uyandırmıştı. Dikişleri yüzünden yavaşça doğrulan Bahar'ı göğsüne yaslayan Yavuz, ağlamaya başladı.

-Yavuz, Yavuz iyi misin?dedi başını Yavuz'un göğsünden kaldıran Bahar.

Yavuz, ağlamaya devam ediyordu.

-Yavuz, bana bak. dedi Bahar ve elini Yavuz'un yanağına yerleştirdi.

-Bahar ben, ben çok... Tekrar hıçkırıklara boğulan Yavuz'un başını omzuna yerleştiren Bahar, eşinin saçlarını okşamaya başladı.

-Sen çok ne Yavuz, dedi şefkatle.

-Ben çok kötü bir kabus gördüm Bahar. Derman buraya, evimize gelmişti, benim ağzım dilim bağlandı. O, o seni...

-Dur tahmin edeyim, beni öldürdü değil mi?

Yavuz başını salladı. Bu kadar yorgunluğuna rağmen Bahar'ın bir de onunla uğraşmak zorunda kalması da canını sıkan farklı bir etkendi.

-Yavuz, bak geçti. Korkma, ben yanındayım. Bak. Hadi uyuyalım mı? Bahar esnedi.

-Özür dilerim, korkuttum seni. Uykunu da böldüm.

-Yavuz, saçmalama istersen.

-Bahar, bana sarılır mısın?

Gülümsedi Bahar.

Yavuz'un bu çocuksu hallerine bayılıyordu. Bir keresinde bir şey okumuştu bir yerde: Eşlerden erkek olanı, yaşı kaç olursa olsun annesindeki o şefkati eşinde de arar.

Yavuz da bazen masum bir çocukmuşcasına Bahar'ın kendisiyle ilgilenmesini istiyordu. Anne sevgisi görmeden büyüdğü için de bu eksikliği Bahar'la kapatmaya çalışıyordu.

-Gel buraya, gel.

Yavuz, başını eşinin omzuna yerleştirdi, gözlerini kapattı.

-Bahar, sen benim her şeyimsin.

-Sen de benim.

-Beni hiç bırakma olur mu?

Bahar, o sıralar ikisinin de diline dolanan o şarkıyı mırıldandı.

-Son günüme kadar, kalp durana kadar, aşk mezara kadar. Bizim aşkımız sonsuza kadar Sarı Komutan.

-O şarkının bir de devamı var ama.

Sakın ha, gitme. Son günüme kadar, kalp durana kadar, aşk mezara kadar.

-Aşkımız sonsuza kadar, seni asla bırakmam kalp durana kadar.

Yavuz'un saçlarını okşamaya başlayan Bahar, bir anda dudaklarını eşinin saçlarına bastırdı. Yavuz da uzun uzun yanağını öperek karşılık verdi ona.