Bahar'la konuştuktan sonra, güçlükle kendisini hastanenin lavabosuna atan Yavuz, hıçkırarak ağlamaya başladı.

-Hayır, hayır Bahar. Beni bırakamazsın, hayatımın mevsimini sonsuza dek kışa çeviremezsin Doktor Hanım.

Lavabonun kapısı açıldı, Eylem kapıdan

-Yavuz, Bahar'ı kaybediyoruz, diye feryat etti.

Koşarak yoğun bakımın önüne gelen Yavuz, odanın penceresine başını dayadı. Bahar'ın kalp atışları düşüyordu. En sonunda kalbi durdu. Şok vermeye başladılar ama nafile.

-Ölüm saati 15.48.

Yavuz başta olmak üzere herkesin kalbine ok gibi saplanan cümle ile Yavuz,

-Hayır, hayır Bahaaar! diye feryat edip içeri girmeye çalıştı. Tam üstünü örtecekleri anda hemşire,

-Hocam, hasta dönüyor!

Yavuz, derin bir oh çekti. Sonra rahatlama hissi ile sarsıla sarsıla ağlamaya başladı.

-Allah'ım sana çok şükür, sana şükürler olsun, dedi Yavuz.

Doktor, dışarı çıktı.

-Hepinize geçmiş olsun, Bahar Hanım hayata sımsıkı tutundu. Bu saatten sonra da hayati bir tehlikesi kalmadı. Birkaç saate uyanır, tedbir amaçlı biraz yoğun bakımda tutacağız.

-Görebilir miyiz? dedi Eylem. Yavuz daha yaşadıkları şeyin şokundaydı.

-Tabii ama sadece bir kişi.

Yavuz'un koluna dokunan Eylem,

-Yavuz, Yavuz kendine gel. Bak, kurtuldu Bahar. Doktor görebilirsin diyor.

İrkilen Yavuz,

-Hı, hı tamam, tamam gidiyorum.

Yavuz, yoğun bakımdan içeri girdi.

Eşinin ellerini tuttu.

-Bahar'ım, hayatımın Bahar'ı dedi usulca. Bahar onunla şu an konuşamıyordu ama Yavuz'un elini sıkmaya başlamıştı.

-Beni anladığını biliyorum canım.

Aklına Bahar'ın daha önce ölümden döndüğü gün geldi.

-O gün de bugün de beni bırakmadığın için teşekkür ederim güzelim, dedi.

Gözleri dolmuştu ama saklamalıydı. Yanında olduğunu hisseden Bahar, hüznünü de hissederdi şüphesiz.

Yavaşça Bahar'ın alnından öptü.

-Sen, benim gözümde çıtkırıldım, beceriksiz bir kız değilsin, hiçbir zaman da olmadın. Sen çok güçlüsün ve ben senin eşin olmaktan gurur duyuyorum. Seni çok seviyorum Bahar.

-Yavuz Bey, artık çıkmanız gerekiyor.

-Peki geliyorum.

Bahar'a döndü,

-Hepimiz dışarıda seni bekliyoruz.

İki saat sonra...

-Hastayı normal odaya aldık, geçmiş olsun. Kendine geliyor. Görebilirsiniz.

-Hadi gözün aydın komutanım.

-Sağ ol Avcı.

-Sizin konuşacaklarınız vardır, önce sen tek çık; sonra biz geliriz.

Yavuz, odaya girdi. Bahar daha uyanmamıştı. Usulca saçlarını okşadı.

-Yavuz...

-Canım, ohhh güzelim. Çok korktuk.

-Biliyorum. Özür dilerim.

-Hayır, senin suçun değildi ki, ayrıca hani seni son görüşümdü. Sen var ya sen, çok fenasın. O halde bile kavga çıkaracaktın.

-Pislik!

-Bahar...

-Söyle Sarı Komutan.

-Bugün benim hayatımın üçüncü baharı, biliyor musun?

-İlk ikisi neydi peki?

-Hayatım bahardı, sen vuruldun kışa döndü, iyileştin bahar oldu. Bugün vuruldun, tekrar kışa döndü. Şimdi iyisin, üçünc

ü baharım başladı. Beni sakın bırakma Doktor Hanım.

-Bırakmıycam, söz.