O kadar sıkı sarılmıştıki bırakmak bile istemedim,en sonunda bırakmak zorunda kaldım.

"Ne kadar senu bekledum bir bilsen"dedi.Bir şey diyemedim,çünkü denilecek ne bir söz,ne de cevabım vardı.Sadece yüzüne gülümsemekle yetindim.

"Gel içeru geç ağaç oldun"dedi.Bir süre yüzüne gülümsedim.

"De hadi,ne bekliyorsun"dedi.Komik şivesiyle.

İçeri geçtiğimde ayakta karşılamıştı dayım.

"Paçim hoş geldin evimuze"dedi.Paçi Karadeniz'de kız demekdi.Bana kızım demesi çok hoşuma gitmişti.

"Hoş buldum enişte"dedim.

"Aynı Gülnihal hıg demiş burnundan düşmüş,bu kadar benzerluk olamaz"dedi.Gerçekten anneme ne kadar çok benzediğimi bir kez daha anlamış oldum.

"Geç içeru teyzen sana kendu elleruyle mantı yaptu.Çok severmissun.Parmaklarunu yiyeceksun"

"Bundan hiç şüphen yok zaten yengem ne yaptıysa güzeldir"dedim.Sanki çok tanıyomuşum gibi.

"Uyy şimdu senu tatlu niyetine yerum" dedi.

"Yardım edilecek birşey varmı"dedim gülümseyerek.

"Otur sen uzun yoldan geldin ben hemen getirurum"dedi teyzem.

Tamam anlamında başımı salladım.

İçeride ben,dayım ve bir çocuk vardı.Sanırın bu çocuk annemin bahsettiği teyzemin zamanında evlatlık aldığı çocuktu.O zamanlar teyzemin çocuğu olmuyormuş.Onlarda çocuk sahiplenmeye karar kılmışlar.Sahiplenme yurdunda çoğunlukla küçük yaşındaki çocuklar alınırmış.Çünkü bir,iki yaşındaki çocuklar ne olup bittiğini fark edemedikleri için hep küçük yaşındaki çocuklar seçilirmiş.Teyzem ise on iki yaşında bir delikanlıyı seçmek istemiş.Teyzem orda tek başına duran mavi gözlü çocuğu yani Korayı sahiplenmek istemişler.Karşımdaki çocukda Koray olmalıydı.

"Nasılsun iyimisun Mavi kizum"dedi.Sesizliği bozarak eniştem.

"İyiyim enişte sen nasılsın?"

"İyiyum Allaha şükür hayata tutunmaya devam ediyoruz"dedi.

"Annen nasildur,görmeyelu çok oldu"dedi,eniştem.

"İyi dir iş güçle uğraşıyor"dedim

"Sen napıyosun hangi üniversitede okucaksın"dedi

"Trabzon üniversitesi Hukuk fakültesinde okuyacağım"

"İyidur iyidur başarılarının devamını dilerum"

"Teşekkür ederim"dedim,gülümseyerek.

"Hadi yemekler hazur,gelin sofraya"dedi,teyzem.

Masaya doğru gittik ve oturduk.Herkes yemeğe başladı.Tam aile gibiydik,çok huzurluyduk,ben burayı çok sevmiştim,hemde çok.

"Yemekler nasıl olmuş kızum"dedi,teyzem.

"Gerçektende parmaklarumu yicem şimdu"dedim,yarım yamalak Karadeniz şivemle.

Herkes gülmeye başladı.Çok mutluyduk.Tam bir aile saadeti tablosuyduk.Mutlu ve Huzurlu.