"Gerçekten mi?"dedim.Çünkü inanmak mümkün değildi.

"Evlenme falan yok"dedi teyzem.

"Anne yapma böyle"dedi Koray.

"Neyu yapmiyum?,sen gel karşıma ben evleniyorum de,elindeku yüzüğü göster,sonra gel bana deki yapma böyle,kolaydu demek''dedi sinirli bir şekilde.O kadar sinirliydiki önüne geçeni tokatlıcaktı.

"Eğer sen bu kızla evlenursen bir daha benim yüzümü göremezsun,buda benim son sözum''dedi ve hızla kapıdan çıkıp uzaklaştı.

"Aferun oğlum aferun,dur bekle kızum"deyip eniştemde teyzemin yanına koştu.

Bir süre biz de teyzemin arkasından bakakaldık,sonra hepimiz içeri girdik,ne kimse birbiriyle konuştu, ne de biri evden çıktı.Sadece Koray'ın evleneceği kişi yani Ceren çıktı ve evine gitti. O gün sabaha kadar konağı sessizlik kaplamıştı.

Sabah Koray'ın beni uyandırması ile uyandım.

"Ne yapıyorsun ya insan böyle mi uyandırılır?" Dedim sinirli bir şekilde.

"Sonra kızarsın bana sana işim düştü Mavi" Dedi.Merakla ne oldu anlamında başımı iki yana salladım.

"Bana bir iyilik yapar mısın?Annemi arayıp nerede olduğunu öğren onunla konuşmam gerek" dedi ne yapacağımı bilmiyordum arayacaktım sanırım konuşması gerekiyordu, yüz ifadesinden anlamak mümkündü.

"Tamam"dedim.

Telefondan rehberlerime girip Teyzemi aradım.

"Alo Teyze ne yapıyorsun"dedim.

"Hiç teyzem birkaç lokma bir şeyler yiyordum,sen ne yapuyorsun"dedi, üzgün olduğu sesinden anlaşılıyordu.

"Hiç ben de,bir şey soracaktım dün geceden beri merak ediyorum.Neredesiniz nerede kalıyorsunuz?"

"Merkezun oradaku otelde kaluyoruz"dedi.Amacıma ulaşmıştım.

"Kendinize iyi bakın bir ihtiyacınız olursa söyleyin tamam mı?"Dedim.

"Tamam kuzum tamam sen yemeğunu ye bizu endişelendurme buze yeter"dedi.

"Öptüm"dedim ve kapattım

Doğrudan Korayın yanına gittim.

"Merkezin oradaki oteldelermiş"dedim.

"Teşekkür ederim sana işim düşeceği hiç aklıma gelmezdi ama yine de sağ ol"dedi. Huysuzluk yapma dan duramazdı.Konuşmamız bittikten sonra anında konaktan çıkıp gitti.

                         KORAY

​​​​​​​​​​​​ Mavi'nin dediği otelin konumunu açarak aniden yola çıktım.​​​​ Annemle konuşup bu olayı çözmem gerekti.

Otele girdim.Annemin odasının numarasını alarak o kata çıktım. Ve kapıyı çaldım,kapıyı açan babam oldu,anında annem kim gelmiş diye sordu babam da Üzgün bir şekilde benim olduğumu söyledi. Annem aniden kapıya gelip kapatmasını sağladı,kapıyı elimde tuttum.

"Lütfen anne sadece 5 dakika"dedim üzgün bir şekilde.

"Tamam ama sadece 5 dakika"dedi ve beni içeri aldı.

İçeri geçtiğimde koltuğa oturmasını söyledim.

"Ben sizi yanlız bırakayım"diyerek babam odadan çıktı.

"Biliyorsun benim ne babam,ne de annem oldu siz beni 12 yaşımda olsan bile beni evlatlık aldınız.Ben 12 yıldır orada tek başına bekliyordum. Ne kimsenin alacağını düşünüyordum,ne de evlatlık almayan kişiler gelince umutlanıyordum. Umudum kesilmiş bir şekilde 18 yaşımı bekliyordum.Ta ki o güne kadar siz geldiniz ve beni aldınız.Beni 12 yaşından 25 yaşına kadar büyüttünüz.Bunun için size bin kere minnettarım bu hayatım boyunca birini anne dedim O da sen onun gerçek öz annem değil ama bana öz annelik yaptın.Diğer ailelerin Hepsi bir iki üç yaşlarındaki çocukları alırlardı. Neden Çünkü onların yaşları küçük diye,gerçek ana babaları onlar sansın diye.Ama ben sizi kendi Ana babam olmayarak bildim ve size Ana babam olarak kabul ettim ve şu an evlenme çağına gelmiş bir gencim,bırak da gerçek kan bağ olmasa da senin neslini devam ettireyim Hem belki torunlarında olur"dedim gülerek.

Ortamda biraz sessizlik oluştu sonra annem başladı konuşmaya.

"Haklısın ben de biraz saçmaladım. İsterim tabi benim neslimi devam ettirmeni"dedi.Beraber gülmeye başladık.

"Başlasın düğün dernekler"