Sonunda otobüsten inip Trabzona ayağımı basmıştım.Memleketime gelmiş gibi hissediyorum,bir dakika ya zaten memleketimdeyim.Güneşmi çarptı acaba?Havalimanından bir taksi çevirip,annemin bahsetmeden doyamadığı ve benim doğduğumdan beri görmediğim teyzemin yanına,ziyarete gidiyorum.Şimdi diceksiniz nasıl insan hiç yeğenini görmek istemezmi?İster.Neyse ben size olayı en baştan anlatayım.Annem ben karnındayken babam onu aldatmış,annem de haliyle kahrolmuş, ama aldatmasına değil,benim babasız büyüceğime kahrolmuş,hatta beni doğurmak bile istememiş.Sonra bir sinirle dediğini fark etmiş ve beni sağlıklı bir şekilde doğurmuş.Şimdi diceksiniz teyzenin bu durumda ne alakası var,babam aldattığı kişiyle evli,mutlu,çocuklu Trabzon'da teyzemin konağının yanında yaşıyorlar.Annemde tekrar göreceği için korkuyor ve gelemiyor.Teyzem ise kocası yüzünden gelemiyor,izin vermiyormuş,sanane.Bu arada ben Mavi gözlerim gibi adımda mavi üniversite için buraya geldim.Telefonumun çalma sesiyle irkildim.Arıyan annemdi.

"Kızım nerdesin niye cevap vermiyosun"

"Anne uçak moduna almışım duymadım"

"Merak ettim seni,ulaştınmı teyzenlere"

"Yok az kaldı varırım bir iki dakikaya"

"Tamam nasılsın iyi geçtimi yolculuk"

"Yani midemin bulanması dışında herşey güzeldi,sen naptın"

"Hiç, bende örgü örüyordum"

"İyi ben seni ararım sonra o zaman görüşürüz"

"Görüşürüz Mavişimm"

Gerçektende iki dakika sonra varmıştık, attım tuttu sanırım.Kapının önüne geldim tam kapıyı çalıcaktımki bir ses duydum diğer konaklardan biri kavga ediyorlardı sanırım.Aklımdan acaba kan davasımıdır diye bir düşünce geçmedi değil.Neyse kapıyı çaldım.Kapıyı açan teyzem oldu.Annem önceden haber vermişti O yüzden haberleri vardı.

"Gülnihal"dedi. Annemin ismini söylemişti beni direk anneme benzetmişti.Şimdiden en sevdiğim teyzem olmuştu.

"Mavi ben teyze"dedim. Küçük bir tebessümle.

"Uyy teyze diyen dillerune kurban" dedi Karadeniz şivesiyle.Ve sımsıkı sarıldı.Boğuluyorum sanırım.Ama sesimi bile çıkartmıyordum.Çünkü öyle bir sarıldıki sanki yıllardır bu anı bekliyormuş gibiydi.