Sırtımdaki çantayı masanın üstüne bırakıp kendimi yatağa attım.Bu birkaç gündür üstümdeki garip hissi atamıyordum.On sekizime gireli bir hafta olmuştu o günden beri böyleydim.Çok kafaya takmadım ve ayağa kalkıp hazırlanmaya başladım.Mertlerle her zaman gittiğimiz cafede buluşucaktık.Evden çıktım biraz yürüdüm yağmur yağmaya başladı.Hemen kenarı çekildim sevmezdim ben yağmuru ama toprak kokusunu çok sevdiğim için her yağmur yağdığında dışarda olurdum.Hızlıca yürürken birine çarptım.Gerçekten uzun bi adamdı.Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Gri gözleri vardı bakışları o kadar derin ve kibirliydi ki bir anlığına korktum ve kafamı geri indirdim ve çok pardon diyip diğer tarafa doğru adım attığımda geçmeme izin vermedi ve tam konuşacağım anda yavaşça fısıldadı “Bu ilkti ama son olmayacak küçük kız”dedi tam gideceği sırada kolundan tuttum ve gitmesini engelledim “kimsin sen ne demek istedin”dedim dudağının kenarı yukarı doğru kıvrıldı ve “çok yakında öğreniceksin”diyip hızlıca uzaklaştı

Biraz arkasından baktım ve sonra yürümeye devam ettim.Cafeye geldim biraz ıslanmıştım.içeri girdim sıcacıktı.Bizimkiler benden önce gelmişlerdi her zamanki gibi.

Mertin yanında oturdum ve

“Ee naber gençlik”

“Sen gelene kadar ağaç olduk ama olsun”dedi sinan

“Abartmayın ya sadece yarım saatcik”

Bu kısa sohbetten sonra onlar komuşmaya başladılar benim aklımda o çarptığım adam vardı neden öyle bi şey söylediğini anlamaya çalışıyordum tam daldığım sırada Mert

“Beyza nereye daldın sen yine”dedi

Daldığım için irkildim ve

“He efendim Mert bi şey mi dedin”

“Nereye daldın diyorum”

“Gelirken garip bi şey olduda”

“Yine kiminle kavga ettin küçük maganda”dedi sinan

“İki dakika dalga geçmezsen anlatıcam”dedim

“Kızım hadi anlatsana çatladım”dedi Sera

“Bir adamla çarpıştım ve bana bu ilkti ama son olmıycak dedi gitti”dedim

Üçüde bi anda birbirlerine baktılar bi şey düşünüyor gibilerdi

“Ne oluyo niye birbirinize bakıyosunuz”dedim

“Yok yok bi şey dalmışız sadece sen bu adamın nasıl biri olduğunu anlatsana biraz”dedi Mert

“Böyle baya uzun bi adamdı gri derin gözleri siyah saçları vardı”

“Hepsinin gözünde bi endişe vardı her şeyle dalga geçen Sinan’ın bile

“Yine noldu siz benden bi şey mi saklıyorsunuz?”

“Ya yok ne saklıycaz senden”dedi Sinan

“Ee yorum yapın sizce kim bu adam niye çıktı benim karşıma”

Hala gözlerinde endişe vardı

“Kim olduğunu sordun mu ona?”dedi Sera

“Sordum yakında öğreniceksin dedi”

“Bence çok takma kafana delinin tekidir”dedi Sinan

“Sanmıyorum Sinan bu farklı bi şeydi ve ben bi şey hissettim”

“Ne hissettin”dedi Mert

“On sekizime girdiğim günden beri içimde garip bi his var bahsetmiştim size o adamla yan yana geldiğimde bunu daha güçlü hissettim”

Mert bana çok endişeli bakıyodu şimdi daha da korkmaya başlamıştım sapık olabilirdi bu adam

“Ya ben çok korkuyorum bu adam ya sapıksa”

“Hayır Beyza korkma bunun öyle bi şey olduğunu sanmıyorum ama yinede bir kaç gün seni eve ben bırakıyım tek gitme”

“Tamam Mert”

“Ya şen koyktunmu şen”dedi Sinan ortamı yumuşatmaya çalışıyordu

“Öff saçmalama”

“Mert bak o adam”

Mert hemen kafasını çevirip baktığında gözleri kocaman açılmıştı.

Bi masada o çarptığım adam,kızıl saçlı bi kız ve siyah saçlı bi çocuk daha oturuyodu.

“Mert ne oluyo ben anlamıyorum”

“Çabuk kalkın gidiyoruz burdan”dedi Mert

Serayla Sinan hemen kalkmaya hazırlanırken ben”Ne olduğunu söyleyecek misiniz?”

“Beyza bi kerede söz dinle hadi ya”dedi Sinan

“Sinan bağırma kıza”dedi Sera

“Mert sana sordum ne oluyo?”

“Beyza açıklayacağım söz ama şimdi gitmemiz gerek”dedi Mert

Tam masadan kalkıp gideceğimiz sırada o bana çarpan adam ve yanındakiler bize doğru gelmeye başladı.

“Beyza çabuk Serayla birlikte eve gidiyosun hemen”dedi Mert

“Mert ben sizi tek bırakamam isteme bunu benden”dedim.

“Beyza Mertle Sinan halleder lütfen benimle gel”dedi Sera

“Artık çok geç geldiler bile”dedi Sinan

“Merhaba küçük kız tanışamamıştık ama çok yakında tekrar görüşüceğimizi söylemiştim”dedi gri gözlü adam

“Sakın yaklaşma”dedi Mert

“Ya yeter bi durun kimsin sen niye karşıma çıkıyosun”dedim

“Zaya ben bu Eris bu da Vera”dedi

“Beyza çık burdan Sera hadi”dedi Mert

“Canım hadi gidelim hadi”dedi Sera

“Sera ne oluyo çok garipsiniz”dedim

“Kızı rahat bırakında tanışalım”dedi Eris

“Mert dur çekiştirip durma”dedim

Kalktığımız masaya geri oturduk ve onlarda bizim yanımıza oturdu.

“Derdin ne senin benimle niye karşıma çıkıp duruyorsun “dedim

“Tesadüf sadece”dedi Zaya

“Tesadüf öylemi”dedi Sinan

“Niye bi şüphen mi var”dedi Eris

“Varsa var sanane lan”dedi Sinan

Eris yerinden kalkıcağı sırada Zaya onu kolundan tuttu ve geri oturttu.

“Uğraşma şunlarla boş ver Eris değmez”dedi Vera

“Pardon değmez derken”dedi Sera

“Bence düzgün konuş yoksa bu işin sonu kötü bi yere gidicek”dedim

“Daha kendinin farkında değil hala konuşuyor”dedi Vera.

Bunu dediği anda Zaya’nın bakışları sertleşti ve Veraya öldürücekmiş gibi baktı.

“Ne demek istedin?”dedim

“Hiç bi şey ağızımdan öyle çıktı birden”dedi Vera kafası biraz eğilmişti.

Dönüp Merte baktım ama o sadece Zayaya bakıyodu alttan yavaşça dürttüm ve bana bakmaya başladı.

“Gitmeliyiz”dedim

“Geç bile kaldık hadi”dedi Mert

“Size iyi günler biz gidiyoruz”dedim

“Daha yeni tanıştık biraz daha konuşsaydık”dedi Zaya

“Gerek yok”dedim

Mekandan çıktık ve yürümeye başladık.