bir aile ama görbileceğiniz en iyisi 7 çocuk ve onları korumak için bir baba kısaca sekiz masum can sekiz parça ve bu parçalar bir bütün ediyor 8 - 1 = 0 anlarsınız ya

hadi bu çocukların hiçbir suçları olmamasına rağmen yaşadığı acınası hayata bakalım

... 🥀🎼 ...

"chan hyung , chan hyung!!" changbinin sesi artık bıkkınlıktan zor çıkıyordu ama aynı zamanda diğerlerine duyurmamaya çalışıyor gibiydi zaten hastaydı niye sabahın köründe üstümde beni dürtüyorduki

"changbin zaten boğazın şişti niye kendini yoruyorsun" bunu söylerken hala yataktaydım zaten istesemde kalkamazdım çünkü changbin üstümde boğazıma yapışmış kalkmam için yalvaran gözlerle bana bakıyordu

"spor salonuna gitmicezmi" ahh bu çocuk ne akıllanmaz birşeydi böyle

"manyak hastasın doktor evde yatıp dinlenmeni söyledi ne diye sabahın yedisinde karnımda hopluyorsunki" "sadece çooook sıkıldım"

sıkıldığında zaten hep spor salonuna gider benide peşinde sürüklerdi bende giderdim çünkü changbin tek başına randevu bile alamazdı yalnızlığı sevmezdi ayrıca spor salonuda spor salonuna giden yolda hiç güvenli değildi hele bir JYP idolü iseniz asla güvende olmazdınız ve sadece yanınızda sizi korumak için görevli olan ama hiçbir halta yaramayan bir iki insan olurdu o yüzden onla giderdim evede benden sonra en büyük ve olgun kişi olan minhoyu bırakırdım ama gizlice çocukları dövüp bana söylememeye yemin ettirdiğine eminim

"chan,neden yüzüme malmışım gibi bakıyorsun!" bunun cevabı basitti ama onu üzmek istemedim

"seni nasıl başımdan def edip güzel uykuma devam edebileceğimi düşünüyorum"

"nolur uyuma chan çok sıkılıyorum" ah bu gözlere nasıl dayanmamı bekliyordu sanırım bana karşı son kozunu oynuyordu

"peki benimle uyumak istermisin" başka çarem yoktu yoksa uyuyamazdım uykusuzluk ise benim zaten kötü olan şansıma gaz verir şansım bana kıçıyla tükürürdü "olurr , pikaçuyu alıp geliyorum" dedi mutlulukla pikaçusu onun olmazsa olmazıydı dediğim gibi yalnız olduğu zamanlarda delirir ve gerçek olmayan şeylerle konuşur yada eşyalarla pikaçuda olmadan uyuyamazdı bu yüzden koşarak çıktığı kapıdan koşarak girdi yanıma sokuldu ve gözlerini kapattı

~

evet şimdi uyumuştu bende usul usul saçlarını okşuyorken bugün yapıcaklarımı düşündüm ilk olarak felix ve seungmine kahvaltı hazırlamada yardım edicem kahvaltıdan sonra hyunjinin beni çizmesi için model olucam sonra jeonginle markete gidip gelcez gelince changbini hastaneye götürüp gelirken minhonun kedilerine yeni tarak alıcam gelince hanla şarkı yazmak için ofise gidicez off çok iş var ama bunlar günün sonralarında o yüzden şimdi göğsümde başı olan ve bana sıkıca sarılan changbinin saçlarını okşuyarak anın tadını çıkarıcam

... 🥀🎼 ...

"bugün ne yemek istersin hazreti seungmin"

"ımm , biraz düşüneyim" dedi seungminin anlında ağzıma sıç yazıyordu sungminde bunu işaret edip AĞZIMA SIÇ diye bağırıyordu ama hiçkimseyi üzmeye vicdanım yetmiyordu üyeler bu yönden şanslıydı "ahh nolur seungmin bugün çok yoğunum" seungminin bir anda yüzü düşmüş tır çarpmışa dönmüştü

"biliyorum zaten hep böyle oluyor chan hyung artık bize STRAYKİDSE zaman ayırmıyorsun farkındamısın" bunu söylerken gözlerimin içine bakıyordu gözleri gözlerime değicekti

"hayır seungmin elimden geldiğince sizle ilgileniyorum ama ne yaptımda bana böyle söylüyorsun"

"hayır hyung hayır! sen neden çok iyi biliyorsun" dedi ve saniyeler içinde omzu omzuma çarptı ardından hiçbirşey söylemeden gitti artık yüzümdeki boş ifedeyle felixe odaklandım

"ne yaptım ben" dedim dokunsan ağlayacaktım felix bana doğru yöneldi yürüdü yürüdü ve aramızda en az 25cm olucak şekilde yaklaştı

"hayır chan ama sen sadece her gün , böylesin… " dedi ve masayı düzeltmeye devam etti o gün yemekten sonrada yüzüm düşüktü hyunjin bunu fark etmiş olucakki beni çizerken

"chan hyung sen iyimisin" diye sordu verebileceğim en doğru cevap herkesi üzerdi ama onlara asla yalan söylemezdim o yüzden "ben sizle ilgilenmiyormuyum"dedim

"chan gerçekten iyi niyetini ve bizim için uğraşmanı anlayabiliyorum ama sen sadece çok çalışıyorsun mesela changbini hastaneden getirdikten sonra ne yapıcaksın" bu sorunun cevabını oda biliyordu sanırım konuyu getirmek istediği noktayı anlamıştım

"hanla birlikte şarkı yazıcaz"

"evet işte bunu hergün yapıyorsunuz biz okuldan gelince changbin ve hanla şarkı yazmak için ofise gidiyorsunuz hem onlar hem sen çok yoruluyorsunuz ayrıca tamam şarkı yazabilirsin ama hergün değil artık han tuvalette bile şarkı yazıyo"

"NE!?" dedim yüzümdeki garip ifadeyle

"evet ciddiyim geçen gün han elinde kağıtla tuvalete girdi changbinde kapının önüne oturdu birlikte şarkı yazdılar TUVALETTE"

tuvaleti vurgulamasının nedeni çok açıktı "yani diyorsunki hergün şarkı yazmak yerine en az bir gününü birlikte zaman geçirmemiz için harcasan"

"heh çaktın köfteyi"dedi hyunjin "hatamı fark etmemi sağladığın için teşekkür ederim" dedim ve gururla hyunjine sarıldım ve bu an bozulmaz derken...

lafımı alarmım böldü "hadi amaa" "noldu" "changbini hastaneye götürücem randevu saati yaklaştı " " neyse hadi sen git ama söylediklerimi unutma" tekrar hyunjine sarıldım ve"hana söyle bugünki şarkı işi iptal" "oldu bil" koşarak çıktım ve changbinin odasına gittim

"gel hadi" "geliyorum bekle" sabahki şirinlik kaybolmuş tekrar eski cool binnie gelmişti

"cool binnie" diye mırıldandım "bişimi dedin " "yok ya içsel"

"seni anlamak mümkün değil chan " diye iç çekti changbin

... 🥀🎼 ...

eve gelmiştim şimdi kendimi affettirmek için birşey yapmam gerekiyordu

"hadi hep birlikte birşey izleyelim" "siz ofise gitmicekmisiniz "

"bu gün hayır hadi ne izleyelim" "chan hyung bu gün olmaz yarın izlesek" dedi seungmin

hayallerim yıkılmıştı bunu nasıl yapmış olabilirdi muhtemelen artık benden nefret ediyordu hyunjine baktım ondan bir umut bekliyordum oda bana baktı ama hiç umutlu değildi yüzümdeki hüzünü görmüştü oda seungminin hiçbir işi olmamasına rağmen çok sevdiği birşeyi ertelemiş olmasına şaşırmıştı ortama baktım herkes bu durumdaydı

"hadi Jeongin odama gidelim sınava çalışırız" jeongin bana üzülme bakışı atıp seungminin odasına gitti o gün büyük bir hayal kırıklığı ile yatmıştım...