Bana verdiği defteri elinden aldım ve odadan çıkmasını bekledim. Bana doğru baktı defteri elime alıp sımsıkı tutmuştum. Defteri öyle tuttuğumu gördüğün de ayağa kalktı.

—Psikolog "Yarın görüşmek üzere ufaklık. Yarına kadar birşeyler çiz deftere, ödülle birlikte geleceğimden emin olabilirsin. Umarım yarın gelirken hayal kırıklığına uğratmazsın beni."

Söylemek istediği söyleyip gitti. Yine ben, yine ben hayal kırıklığına uğrattacaktım, neden bu hayatta kimse benim hayal kırıklıklarımı görmüyor da kendilerine gelince biz kırıldık diyorlar. Acaba bu hastanede daha neler görecektim ve ne kadar kalacaktım. Hiç bir fikrim yokken bu konuda, elimdeki defteri bir anda farkettim dalmıştım, unutmuştum defteri. Defteri açtım ilk sayfasın da beni mutlu eden bir söz vardı.

"Unutma herşey geçici, tıpkı dünya ve içindekiler gibi sadece sabret, buda geçer elbet." diye yazmıştı.

Yazıyı gördüğüm de yüzümde bir gülümseme belirdiğini farkettim. Ben ve gülümsemek uzun zamandır bunu tatmamıştım resmen özlemiştim gülümsemeyi.

Defterin sayfalarını çevirdim, kalemi elime aldım fakat ne çizeceğimi bilmiyordum, nerden başlamalıydım çizmeye. Herşey yolundaymış gibi mi davranmalıydım? Yoksa yaşadıkları mı olduğu gibi mi çizmeliydim? Sahi ben kimdim ve ne yapacaktım? Bana yaşatıklarını mı yoksa yaşayamadıklarımı mı çizseydim?Kararsız kalmıştım. Dalmışıtım düşüncelere. Birden irkildim sanki biri hafiften omzuma dokunmuş gibiydi. Sağ omzuna doğru çevirdim kafamı, duvarda asılı resmi gördüm. Resme bakarken çok güzel, acaba kim çizmiş olabilir? Dedim kendi kendime. Başladım çizmeye, yaşadıklarımdan çok uzaktı çizdiklerim benim yaşadıklarım ve çizdiklerim birbirinden çok uzak şeylerdi. Resmi bitirdim ve altına imzamı atıp şu sözü bir köşesine yazdım.

"Bazen yaşadıklarımızı unutup, gerçek olmayan bir dünyaya dalarız, bir anlık bile olsa mutlu olmaya çalışmalıyız."

Resmin altına yazdığım söz, resmen yaşadıklarımın, hayatımla alakası olmayan bir diğer perdesi gibiydi. Ben ne yazdım öyle dedim.

Resmi bitirir bitirmez gözüme ani bir uyku girdi. Niye böyle oldu derken, uyuya kalmışım. Resmen bütün gece soluksuz uyumuşum. Ben hâlâ uyurken sabah olup gün doğmuş bile. Kapının çalınmasıyla uyandım gir demeye kalmadan, girdi içeri ve defteri bana veren kadın gelmişti. Biliyorum kadın biraz kabaca oldu ama çocuk aklıyla kadın dedim aslında bayan demeliydim.

—Psikolog "Günaydın yakışıklı, umarım bir şeyler çizmişsindir çünkü ben ödülle birlikte geldim."

Ben tek kelime etmedim. Yanıma yaklaşıp yanımda ki defteri eline aldı. Defteri açtığı gibi sesizleşip öylece kaldı. Bir iki dakika hareketsiz deftere baktı sonra başını bana çevirdi.

—Psikolog "Muhteşem sen mi çizdin bunları? Senin yaşındaki birine göre çok iyi bunlar, doğruyu söyle sen çizmedin ve ödülü hak etmek için birinden yardım aldın?"

Deftere bakmaya devam etti ve sesli bir şekilde resmin altına yazdığım sözü okudu.

"Bazen yaşadıklarımızı unutup, gerçek olmayan bir dünyaya dalarız. Bir anlık bile olsa mutlu olmaya çalışmalıyız." Sözü bitirdi sandalyeye oturup öylece bana baktı.

—Psikolog "Sen ve böyle güzel bir resim çizmek,resmi çizmeni geçtim. Böyle anlamlı bir söz yazman. Tamam farzet resmi sen çizdin, sözü sen yazdın ama senin yaşında ki biri nasıl olurda bu kadar güzel resim çizip üstüne yazı yazmayı biliyor olabilir?"

Kadın resmen neye uğradığını şaşırdı. Çantasında ki çikolatayı bana uzattı. İlk önce almayacaktım fakat ilk defa birşey haketmiştim, hak ettiğim ödülü kaçırmak istemedim. Çikolatayı elinden aldım,elinden tam almadan hiçbir şey demeden odadan çıktı. Ben ise arkasından öylece baktım. Kapıyı hızlı vurup kapattı. Elimde ki çikolatayı açıp, gerçekten hakettiğim bir şeyin ödülünü yemek, nasıl bir duygu diye yemeye başladım. Hakikatten çikolatası baya kaliteliydi lezzeti damağımda kaldı. Biliyorum resmi görünce şaşıracaksınız. Bir erkek çocuk olmama rağmen, küçük bir kız resmi çizdim. Dedim ya çizdiğim resim ve yaşadıklarım birbirinden çok uzak şeyler. Ben de bilmiyorum neden böyle bir resim çizdiğimi. Rastgele başladım çizmeye ve ortaya böyle bir resim çıktı. İster istemez yaşayamadıklarımı çizmiştim. İçimde kaybolan çocukluğu resmetmiştim.