Evet zamanım doldu. Artık görevlilerin gelmesini bekliyorum. Görevliler gelir gelmez kararımı onlara açıklayacağım. Durun görevliler gelmeden kararımı deftere yazmaya başlayağım,anca bitirebilirim yazacaklarımı. Böylelikle ben yazarken beni çok beklememiş olurlar. İnşallah Doktur da onlarla gelir çizdiğim resmi ona göstermek için sabırsızlanıyorum.

Evet artık başlamalıyım yazmaya.

Değerli görevliler ve çok sevdiğim Doktur. Biliyorum kararımı okumanız için defteri size verdiğim de şaşkınlık geçireceksiniz ama mecburum kim ne derse desin bu benim kararım ve benim hayatım.Yaşayacaklarımı yaşayacak olan benim başkası değil. Bu yüzden çok düşündüm, bu iki günde gece, gündüz arasında ki farkı bile unuttum. Emin olun ki bu karar verme sürecinde bile çok yıprandım. Bundan sonra yaşacaklarımdan dolayı ne kadar zorluk ve acı çekeceğimi düşünemiyorum bile. Umarım kararımı okuyunca bana alınmazsınız. Özellikle Doktur; senin yerin bende çok başka seni kırmak yada üzmek bu hayatta yapacağım en son şey tek temennim kararımdan dolayı bana kırılmaman. Bu iki günde çok yıprandım o yüzden bu ikilemin çözülmesi gerekiyor. Bu ikilemde kalmaktan bıktım, sürekli önüme sonulup iki seçenek arasından bir seçim yapmaktan usandım. Artık yeter diyorum bırakında herşey akışına göre işlensin, beni artık seçeneklere mecbur etmeyin. Bende bir insanım, bu kadar çok üstüme gelinmesi ve bir karara zorlanmam inanın beni çok etkiliyor ama gösterdiğiniz disiplin ve mecburiyet beni etkilemiyor. Ben, ben olmaya karar verdim, kendim olmaktan ödün vermeyeceğim. Bu yaşımda şu dünya hayatının ve insanlarının bana yaşattıklarına ve çektirdikleri eziyete artık dur demek istiyorum. Bu yaşıma kadar hiçbir zaman ben olmayı beceremedim ama bu saatten sonra artık ben olacağım. Kendi hayatımın kararlarını kendim alacağım anlayacağınız hayatımın anahtarını başkalarının eline değil kendi boynuma asıp, kendi kararlarımı kendim alacağım. Her zorlu geçen günlerimi boynumda duracak olan ben kimliğimle açacağım. Bu küçük adam lakabıyla tanımaya çalıştığınız çocuk;dediğiniz gibi olacak lakabına layık bir şekilde kararlarını kendisi alacak.

Biliyorum kararımı açıklamaya çalışırken çok uzattım ama öğrenmenizi istedim; bu küçük adam, lakabına layık yaşayacak. Size açıklayacağım kararımdan da anlayacağınız bu çocuk gerçekten küçük bir adam.

Evet gel gelelim sadede benim kararım ne aileme dönmek, nede yurt'a gitmek benim kararım ne olursa olsun bu hastanede kalmak kararımı istediğiniz yere taşıyın, bu mahkeme olur yada başka bir yer benim için fark etmez. Elimden geldiğince, kendi savunmamı yapar bundan sonra kendimi başkalarına ezdirtmem.

Umarım kararımı okumayı bitirdikten sonra, bana kızmaz ve beni yine ikna etmek için uğraşmazsınız. Kendinizi daha fazla yormanızı istemiyorum. Ne yaparsanız yapın beni kararımdan vazgeçiremeyeceksiniz. Sizleri çok sevdiğimi bilin. Sizi üzdüysem de kusurumu affedip, hakkınızı helal edin. Bu süreçte yanımda olup beni destekleyip, varlığınızı hissettirdiğiniz için çok teşekkür ederim. İyi ki sizleri tanıdım, iyi ki sizlerle tanıştım o güzel kalp'iniz hep mutlu olsun. Saygı ve sevgilerimle diye yazıp defteri kapattım.

Benim için çok zor bir karardı, hem karar süreci beni etkiledi hemde yazma süreci. Defteri masaya koydum ve kapı. Aaahaaa geldiler, derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım. İçeri girdiler Doktur da onlarla gelmişti.

—Görevli "Günaydın küçük adam. Nasılsın iyimisin??"

Sordular fakat konuşamazdım. Yanıma gelip oturdular.

—Görevli "Haydi küçük adam yaz bakalım kararını. Umarız kendin için en iyi kararı vermişisindir."

Öyle der demez. Defteri onlara uzattım.

—Görevli "Aaa kararını yazdın mı???"

Görevlilerden biri defteri elimden alıp, sesli bir şekilde okumaya başladı. Doktur da dinliyor yazdıklarımı, ilk başta keyifleri yerindeydi, kararımın onları memnun edeceği şekilde olduğunu zannettiler fakat yazdıklarımın sonuna geldiğin de herkesin yüzü buz kesti. Verdiğim karara çok şaşırdılar. Herkes şaşkınlık içinde bana bakıyorlar birden Doktur görevliği durdurup.

—Doktur "Yeter okumayın artık. Böyle bir kararı hiçbirimiz beklemiyorduk dedi."

Görevli devam etti.

—Görevli "Ahhh be küçük adam, şimdi mahkeme koridorlarında mı yıpranmak istiyorsun?"

Ben ise sessiz kaldım. Doktur tek kelime etmeden odadan gitti. Görevli yazdıklarımı bitirdi.

—Görevli"Yazdığım gibi olsun küçük adam. Dediğin gibi senin kararın ve senin hayatın.Umarım mahkeme sürecinde çok yıpranmazsın. Kolay zannediyorsun fakat mahkeme süreci çok zorlu bir süreç. Bizde gidiyoruz, senin kararını sisteme geçireceğiz. En yakın zamanda mahkemden seni çağırırlar bu süreçte kolaylıklar diliyorum sana. Hoşçakal kendine çok iyi bak."

Dedi ve gitti. Benmi yanlış birşey yapmıştım yoksa onlarmı beni anlamamışlardı. Evet yine ben ve yine odada tek başına yanlız kaldım. Doktur da hiçbir şey demeden gitmişti, bir hevesle bitirdiğim resmi bile ona göstermemiştim. Dokturun hiçbir şey söylemeden gitmesi beni çok üzdü, çok ağrıma gitti. Umarım dokturu kırmamışımdır. Birlikte mahkemeden gelecek kararı bekleyeceğiz. Hep birlikte mahkeme sürecini ve ayağımın fizik tedavi sürecinin olaylarını birlikte yazıp, hep beraber hayatımın her gününü tekrardan yaşayacağız. Benim için çok zor olsada yaralarımın yeniden deşmesi. Sizin için katlanıp herşeyi anlatacağım.