Nihayet sabah olmuştu kalktım, hâlâ dünün yorgunluğu vardı üzerimde. Şimdi diyeceksiniz ne yaptı da yorgunum diyorsun fakat bedenen olmasa da, ruhen yorgunluk var üzerimde. Bedenim çocuk olabilir ama ruhum yaşlanmış durumda ruhumla bedenim birbirinden kopmuş vaziyette.Yine kapı gelen Doktur'du beni mutlu eden birşeyle geldi. Bana kahvaltı getirmişti bu yaşıma kadar hiçbir zaman düzenli bir yemek alışkanlığım yoktu. Yemek alışkınlığı dedim fakat benim değil, bana vermedikleri yemek alışkınlığım. Hastanede düzene gireceği belliydi yanıma geldi, kahvaltı tabağını önüme koydu.

—Doktur "Haydi küçük adam görevliler gelmeden kahvaltını yap. Bu arada o çok sevdiğin psikolog doktur da bugün görevlilerden sonra gelecek."

Yemeği ağzıma tıkamıştım zaten ağzım dolu olmasa da konuşamıyacaktım. Başımı onay verircesine salladım yemeğimi yedim Doktur da gitmek için kalktı tabağı önümden alıp.

—Doktur "Afiyet olsun küçük adam, ben şimdi gidiyorum Görevliler geldiğinde bende onlarla birlikte geleceğim."

Doktur gitti ben ve yine yanlızlık. Hastane odasında çok sıkılıyordum masada ki defeteri alıp birşeyler çizmeye başladım bu sefer mutluydum, mutlu bir şekilde resim çizerken, kapı çaldı ve nihayet görevliler gelmişti. Merakla beklediğim görevliler geldi ve bana söyleyeceklerini öğrenecektim. Daha resmi bitirememiştim, defteri kapatıp masaya koydum içeeri geçtiler,geçen sefer odama geldiklerinde oturmuyorlardı bu sefer oturdular. Oturduklarına göre anladım çok ciddi bir şeyi benimle konuşacaklarını.

—Görevli "Evet küçük adam." Diyerek başladı görevlilerden biri.

—Görevli "Belki anlamışsındır seninle çok önemli bir şey konuşacağımızı. Bak küçük adam bizi çok dikkatli dinle ve dinlediklerin sonunda senden bir karar vermeni isteyeceğiz. Bizi çok iyi dinleyip kendin için bir karar vermen gerekiyor."

Acaba bana ne anlatacaklar? Ben neyin kararını verecektim? Sabırsızlıkla anlatacaklarını dinlemeye hazırdım. Dediklerine onay verircesine başımı salladım. Onlarda devam etti konuşmaya.

—Görevli "Bak küçük adam. Zaten sen bizden daha çok aileni tanıyıp biliyorsun. Gözlemlediğimiz kadarıyla senin o aileye bir daha dönmemen gerekiyor. Senin yaşında ki bir çocuk o şartlarda öyle bir ailede yaşayamaz. Hemde bu vaziyette. Doktur zaten ayağın hakkında bilgilendirecek seni. Sen karar vermeden önce ayağına ne olduğunu öğrenmen gerekiyor ve buna göre bir karar vermelisin."

Ayağım; ayağım hakkında sonunda bana bilgi vereceklerdi.Pür dikkat dinlemeye devam ettim.

—Görevli "Evet küçük adam. Senin için biz bir karar verdik tabi ki sende onay verirsen, işlemleri başlatacağız. Ailen'le de gerektiği gibi ilgilnenip gerekeni yapacağız.Sana yaşattıkları, seni dillendirmeleri yetmezmiş gibi şiddet ve zorbalıkla muamele etmeleri. Senin yaşında ki bir çocuk, dilenme yada mendil satmak yerine okula başlayıp, bu ülkenin geleceği için iyi bir meslekte çalışmalı. Fakat bu ailede olduğun sürece bu pek mümkün görünmüyor. O yüzden verdiğimiz karar senin o aileye bir daha dönmemen ve devlet koruması altına alınman."

Görevli söyleyeceklerini daha bitirmemişti. Gözümden yaşlar aktı. Masaya uzandım defteri elime alıp yazmaya başladım. Yazmaya başladığımı gören görevliler konuşmayı bırakıp benim yazmamı beklediler. Ben, olamaz ben devlet korumasına alınmak istemiyorum. Sizden rica ediyorum beni yurda götürmeyin. En azından ailem tarafından zorbalık görüyordum, şimdi ise yurt'ta başka çocuklar tarafından zorbalık görmek istemiyorum. Biliyorum benim geleceğim için böyle bir karar aldınız, fakat ben yurdun nasıl bir yer olduğunu çok iyi biliyorum ama sormayın nereden böyle bir bilgi aldığımı istediğimde size yazarım. Bir de ailem bile demeye utandığım insanlara ne yapacaksınız.

Her ne kadar bana zorbalık yaptıysalar ve bana şiddet uygulayıp dilendirdiğseler de onların zarar görmesini istemiyorum. Sadece bana öyle davranıyorlardı kardeşlerime öyle davranmıyorlar kardeşlerimi bir aileden mahrum bırakmayın. O aileye bir daha geri dönmek istemiyorum fakat yurt'a da gögönderilmek istemiyorum. Tek isteyim hep bu hastanede kalıp bu Dokturların benimle ilgilenmesi. Daha yazacak çok şeyim vardı fakat kısa yazıp defteri görevliye uzattım. Görevli sesli bir şekilde okumaya başladı. Dokturda ordaydı yazdıklarımı dinledi ve iç çekircesine nefes alıyordu. Görevli bitirdi yazdıklarımı.

—Görevli "Ama küçük adam, senin bir karar vermen gerekiyor. Biliyoruz sen ne kadar zorluk yaşamış olsanda aileni, kardeşlerini düşünüyorsun senin yaşında ki bir çocuğun bu kadar güzel düşünmesi çok güzel bir şey övülmeye değer bir hareket. Senin bu durumda en çok kendini düşünmen gerekiyor herşeyi bir kenara bırakıp kendin için en iyi kararı vermen gerekiyor. Ya ailen yada yurt arasında bir tercih yapmalısın. Bize kalsa seni o aileye değil yurt'a göndeririz ama senin karar vermen gerekiyor. Eğer illa ki aileme geri döneceğim dersen bu konu mahkemeye kadar gider. Artık mahkeme karar verir senin için."

Ama hayır,hayır istemiyorum aileme dönmek istemiyorum. Yurt'a da gitmek istemiyorum ben Dokturu istiyorum. Doktur birşeyler yap beni burdan başka yere götürmelerine izin verme. Diye yazıp defteri onlara uzattım. Bu sefer Doktur defteri alıp okumaya başladı.

Derin bir nefes çekip görevlilerden rica edip dışarı çıkıp konuştular acaba doktur görevlilere ne diyecekti görevli ayağa kalkıp.

—Görevli "Küçük adam biz birazdan geleceğiz, sen bu arada bu konuştuklarımızı çok iyi düşünüp bir karar ver kendin için."

Öyle söyleyip odadan dışarı çıktılar. Ben yine odada tek başına kaldım aklım karmakarışık durumdaydı. Ne yapmalıydım ve nasıl bir karar vermeliydim.

Aklımdaki düşünceler yetmezmiş gibi Dokturun onlara ne söyleyeceğini merak ediyordum. Ben merak içinde düşünmeye başladım aileme dönsem yine aynı hayat ve aynı muameleyle karşı karşıya kalacaktım. Bu ayakla dönsem,aaa ayağım hakkında yine bilgi vermeden gittiler. Bu ayakla dönsem bana nasıl davranacaklarını düşünemiyorum bile. Yurt'a gitsem ordaki çocuklar ve benim bu hasta halimle bana yapacakları. Siz şimdi diyorsunuzdur bu çocuk nasıl olurda yurt hakkında bilgi sahibi olur. Size anlatacağım ama görevlilere bu konuda birşey demiyeceğim.

Yurt hakkında bir arkadaşım bilgi vermişti, o yurt'ta kalıyordu ailesi olmadığı için yurt'ta devlet korumasına alınmış fakat devlet koruması diyorlar da. Bir çocuğun ordaki çocuklar tarfından gördüğü zorbalık ve hakaretler almış başını gidiyor ne yetkililer ne de yurt sorumluları bu konuyla ilgilenmiyorlar. Bu yüzden ailem gibi muamele göreceğim bir yurt'a gitmek istemiyorum.

Anlayacağınız kendim için verdiğim karar; ne aileme dönmek ne yurt'a gitmek ne de bir karar vermem için mahkemeye. Ben sadece bu hastanede bu dokturların yanında kalmak istiyorum. Eğer benim kararım çok önemli ise ben hiçbir yere gitmeden hastanede kalmak istiyorum. Geldiklerinde deftere yazdığım kararımı okumaları için defteri onlara vereceğim. Ben kararımdan vazgeçmeyeceğim. Onların gelmesini beklerken kararımı deftere yazacağım.

Merakla bekliyorum Dokturun görevlilere ne diyeceğini. Biliyorum siz de merakta kaldınız ama ne yapalım odaya gelmelerini birlikte bekleyeceğiz...