Ben mahkemeden gelecek olan kararı bekliyordum ama ne olsun yine babam hastaneye gelmiş. Bu sefer Doktur odama gelmedi anlaşılan bana çok kırılmıştı. Babam odama gelmek istediğinde engel olmamış. Aslında Doktur biliyordu babamın hastaneye gelmesini istemediğimi, hastaneyi geçtim odama gelecek fakat engel olmamış, yetmezmiş gibi hemşireyle birlikte odama göndermiş, bütün bunları hemşire odaya geldiğinde anlattı hatta Doktur istemiş böyle söylemesini. Babam ve yine konuşarak beni azarlamak. Hemşire odadan gider gitmez başladı konuşmaya.

—Babam "Hey sen nasıl olurda eve dönmek istemezsin. Hemen kararını değiştirip eve geleceksin. Kim demiş sana bakmıyoruz, bir elin yağda bir elin balda... Senin neyin eksik söyle bakalım?"

Böyle dedi ya, sanki başımdan kaynar sular döküldü. Şaşkınlık içinde hiçbir şey demeden öylece babama baktım. Sormak istedim fakat konuşamazdım. Bunca şeyi kim babama söylemiş olabilir? Şaşkınlığım geçmemişti babam konuşmaya devam etti.

—Babam "Nasıl olurda sen aileni bu kadar çok kötülersin. Bu yaşına kadar seni kim yetiştirdi? Tamam mendil sattığını kabul ediyorum ama şiddet uyguladığımızı asla kabul etmiyorum. Ne zaman sana şiddet uyguladık? Ne zaman seni aç bıraktık? en evde konuşmazdın bütün bunları bu insanlara nasıl anlattın?"

Dedi, dedikleri bir türlü bitmedi... Şaşkınlık içinde babamı dinleme sebebim tüm bunları kim ona anlattı??Aklımdaki karmakarışık sorulara yenileri eklendi. Ben bu kadar düşünce ve soruyla nasıl başa çıkacam?

Yine hayatın bana uyguladığı oyunlar mıydı? Yoksa insanların oyunları mı? Zaten hep ben suçluyum ve ben kusurluyum. Herşeyin olma sebebi benim.

Babama bütün bunları anlatanın kim olduğunu öğrenmem gerekiyor ama nasıl??

Ben düşüncelere dalmışken babamın sesiyle kendime geldim.

—Babam "Demek sen okuma yazma biliyorsun ve bunu bizden sakladın. Nerde ve nasıl öğrendiğini hemen anlat. Kim bilebilir ki belki konuşuyorsundur ve bunu bizden sakladın. Şimdi diyorsundur babam bunca şeyi nasıl öğrendi. Benim bütün bunları öğrenmiyeceğimi mi sandın. Hem öğrendiğim kadarıyla sen bizi suçlarken seni yurt'a götürmek istemişler fakat sen ne bizi nede yurt'u istemişsin. Demek sadece bu hastane de bu dokturların yanında olmak istiyorsun. Bunu unutma ki hiç kimse ailen gibi olamaz, her ne kadar aile içi sorunlar olsada kimse ailenin yerini tutamaz. Sana yaşattıklarımızı büyüdüğün de unutacaksın fakat başkalarının sana yaptıklarını asla unutamayacaksın. Bu günden sonra istesende biz seni istemiyoruz. O gitmek istemediğin yurt'a gönderilmen için elimden gelen herşeyi yapacağım."

Aman ALLAH'ım bu duyduklarım da ne. Tamam kim babama tüm bunları anlattı bilmiyorum ama demek bu saatten sonra ailem de beni istemiyor. Ben mi yanlış bir karar verdim yoksa çevrem mi beni yanlış bir karara sürüklüyor anlayamadım.Şimdi ben kötümüyüm? Ve bana bunca şeyi yaşatan ailem ve çevrem mi iyi??

Ben neyi yaşıyordum böyle, en azından ailemle birlikteyken tek derdim mendil satmaktı şimdi ise tüm dünyanın derdi umuzlarımdaymış gibi hissediyorum. Benim tek bir kararımla herkes iyi mi oldu? Bilseydim benim bir kararımla herkesin iyi olacağını yada bana iyi muamelesi yapacağını çok daha önceden böyle bir karar alırdım.

Ben mahkemeden gelecek cevabı beklerken, babamdan gelen cevapları duydum. Zaten ben ne istersem hep tam tersi oluyor. Şimdimi herkesin aklına geldim, yenimi herkese sevimli göründüm.

Daha doğrusu, ben hayatımda neyi yaşıyordum. Bir anlığına keşke dedim ve yine bir keşke daha, rüyada olsamda en azından ailem tarafından baskı görmüş olacaktım şimdi ise herkes bana düşman olmuş gibi, herkes bir tarafta ben ise tek başıma bir taraftayım. Bu zorlu süreci atlatacakmıydım yoksa tüm bu zorluklarla derin bir uykuyamı dalacaktım. Yine bana sorup benim kararı ma göre hareket edeceklerse derin bir uykuya dalmak isterim. Ne bu dünyayı yaşamak ne de bu insanlarla bağ kurmak isterim. Yapmak istediğim tek şey ya derin bir uykuya dalmak yada ıssız bir ormanda tek başına yaşamak.

Afedersiniz ama insan kılıklı hayvalarla yaşayacağıma, gerçek hayvanlarla yaşarım daha iyi.

Bir insan nasıl olurda bir köpek kadar sadık olmaz, bir insan nasıl olurda bir kedi kadar masum, bir insan nasıl olurda merhamet yürekli bir aslan olmaz.

Bakın sizde gördünüz hayvanlar bile insanlardan daha insan. Şimdi de babama ne cevap verecektim, yada kararımdam vazmı geçecektim? Bütün bu sorunlarla nasıl başa çıkacağımı düşünürken babamın eliyle ayağımı dürtmesiyle kendime geldim. Ben ise hâla şaşkınlıkla ona bakarken yine konuşmaya başladı.

—Babam "Evet küçük adam lakablı, vurdum duymaz çocuk. Hep kendi kendime derdim,acaba bu çocuğun üstüne çok mu gidiyorum diye, şimdi anladım ki az bile etmişim sana, yazıklar olsun senin gibi evlada.Bundan sonra bu hastanede ne yapmak istiyorsan yap, artık ne senin bir baban ne bir annen nede bir ailen var. Şimdi gör başka ellerde zorbalık ve şiddeti. Emin ol ki kimse bizim kadar iyi bakamayacak sana, hemde bu ayakla. Umarım ailensiz bu insanlarla kendine iyi bakarsın."

Dedi ve gitti. Demek ben vurdum duymazım, demek ben suçluyum. Acaba ben mi kötüyüm? diye sorgulamaya başladım. Şimdi ben ne yapacaktım.Tamam farzedelim ben suçluyum, herşey benim yüzümden oldu. Fakat ben kendi kendime mi şiddet uyguladım? Ben mi kendimi aç bıraktım? Ben mi kendimi sokağa attım? Ahhh keşke tüm bunları onların yüzüne bir güzel söyleyebilseydim, keşke içimde ki bütün herşeyi önlerine atsaydım. Keşke, keşke...