Telefon bir süre çaldı.Yaklaşık 2 dakika sonra telefon açıldı;

"Alo,abi"

"Sedat hemen benim ofisime gidiyorsun ve Efsun'un maaş çekini verip,kovulduğunu söylüyorsun.Tamam mı oğlum?"

"Şey,tamam abi de,neden ki,neden kovdun?"

"Bana yanlış yaptığı için olabilir mi Sedat?öldürtmediğime dua etsin"

"Ee,tamam o zaman abi.Ben maaşını verip gönderiyorum o zaman şirketten onu"

Telefonu kapattım.Ne oluyordu bana böyle.Bilmiyordum ama Geceyle ilgili bir şey olduğu ortadaydı.Onu üzmelerine dayanamıyordum.

Telefonu cebime koyup,arkamı döndüm.Gözlerini iri iri açmış bana bakıyordu.

"Neden bana öyle bakıyorsun?"

"Neden onu kovdun?"

"Kovmasa mıydım?"

"Ben öyle bir şey söylemedim Ezel!"

"Tamam Gecem,söyledin demedim zaten"

"Gecem derken?"

"Bir an ağzımdan kaçtı öyle,bir şey olmaz.Ayrıca sana yaptığı şeyden sonra onu hala yanımda mı tutacaktım?"

"Ben,bilmiyorum"

"Peki,ben söyliyim o zmn.Sana yanlış yapan bana da yanlış yapmış demektir.Bu yüzden kovulmayı hak etti.Anladın mı şimdi?"

"E-evet,anladım"

"Güzel,izninle ben odama gidiyorum, tamam mı?"

"Şey,bir saniye"

"Evet?"

"O zaman sen,şimdi izin vermesem gitmeyecek misin?"

Bu soru karşısında sırıtmadan edememiştim çünkü yanakları kızarmıştı.

"Kalmamı mı istiyorsun yoksa?"

"Yoo,sordum sadece.Öylesine yani.Öylesine sordum ben."

"Evet Gece,izin vermezsen gitmeyeceğim."

"Gerçekten mi?"

"Evet.Gerçekten"

"Şey,film izleyelim mi o zaman"

"Peki güzellik,nasıl istersen."

Onu böyle heyecanlı görmek beni de heyecanlandırmıştı.Ayrıca o varken sürekli gülümsüyordum.Onun sayesinde,gülümsüyordum...Onun sayesinde.