Yüzümü yıkadıktan sonra alt kata indim ve yemek odasına yöneldim.İçeri girdiğimde Gece yemek masasına oturmuş telefonundan şarkı dinliyordu.Yanına yaklaştım ve omzunun üzerinden;

"Ne dinliyorsun bakalım?"

Beni bir anda görünce şaşırmıştı ama bozuntuya vermedi.Aksine bana gülümseyerek cevap verdi.

"Bu aralar çok hoşuma giden bir şarkı var.Onu dinliyordum."

Sandalyemi çekip yerime yerleştim ve sordum;

"Pekii,ismi nedir bu şarkının?"

"Taş kalbinin çöllerinde"

"Aç bakalım,bende bi dinleyeyim.Merak ettim hoşuna giden şarkıyı"

Şarkıyı açtı ve telefonunu masaya bırakıp tabağına yöneldi.Bende kahvaltımı yapmaya başladım.Şöyle diyordu şarkıda;

"Taş kalbinin çöllerinde

Sevmek nedir öğrenirken,

Saçlarının gölgesinde

Ölmek ne güzeldi..."

Başımı tabağımdan kaldırıp ona baktım.O da başını kaldırdı ve bana baktı sonra gülümsedi.Şarkı çalmaya devam ediyordu.Telefonunu aldı ve;

​​​​​​"Sana bir şey göstermek istiyorum."

"Hmm,pekâla.Göster bakalım."

Telefonundan bir kaç şeye tıkladı ve bana çevirdi.Ekranda benim uyurken çekilmiş resmim vardı.

"Bunu bu sabah mı çektin?"

"Şeyy,evet.Baksana bıyıkların nasıl olmuş"

Ekrana tekrar bakınca yüzümü buruşturdum ve tabağıma yöneldim.

"Bıyık sevmiyorum."

"Vaay,iyiymiş.Bunu da öğrenmiş oldum"

Başımı kaldırıp tekrar ona baktım ve elimdeki çatal bıçağı yerine bırakıp konuşmaya başladım;

"Gece,seni akşam yemeğe götürmek istiyorum.Benim ofiste biraz işlerim var.Ben yokken terzim senin için diktiği kıyafetleri getirecek.Onlardan istediğini seçip giyebilirsin."

Bunu beklemiyor olmalıydı.Şaşırmıştı.

"Şeyy,peki,tamam o zaman.Saat kaçta gelirsin"

"Akşam 8:00 de hazır ol"

"Tamam"

Ve masadan kalkıp çıkışa yöneldim.Artık herşeyin farkındaydı ve bu gece her şey daha da netleşecekti.Ya benim olacaktı ya da gitmeyi seçecekti...

​​​​​

​​​