"B-ben bilmiyorum.Mesleğim ve hayatım ne olacak bu sürede?"

"Rahatsız olduğunu söyleyerek hastaneden izin alabilirsin"

"Ben,üzgünüm ama burada kalamam"

"Ah,peki anlıyorum.Sabah Sedat seni evine bırakır."

Diyerek tekrar tabağına yöneldi.Bakışlarında bir şey vardı.Verdiğim cevaba kırılmış gibi duruyordu ama ne yapabilirdim ki.Burası benim evim değil,üstelik onları tanımıyorum bile.

Biraz sonra yemeğimiz bitmişti.O odasına çıkıp yatacağını söyleyerek üst kata gitti.Bende isminin Zehra olduğunu öğrendiğim kadına,masayı toplamasında yardım ettim.Daha sonra bende kendi odama gitmek üzere üst kata çıktım.Kendi odama girecekken,onun odası olduğunu öğrendiğim odanın,ışığının açık olduğunu fark ettim.Sessizce kapıya yaklaştım.İçeriden sesler geliyordu.Ses yapmadan dinlemeye başladım.

"Burası beni tek başıma gerçekten çok sıkıyor Sedat,her şey çok sıkıcı geliyor.Ayrıca Gece sebebini bilmediğim bir şekilde beni mutlu etmeyi de başarıyor,ailem öleli uzun zaman oldu.Bu evde o zamandan beri kendi sesim dışında bir ses duymadım ve bu artık canımı sıkıyor."

"Abi,Gece Hanımı zorla tutsak burda olmaz mı?"

"Sen kafayı mı yedin Sedat?iyilik yaptı kız bana benden ona kötülük yapmamı mı istiyorsun yani?Onu burada tutamam,o masum yüze kıyamam."

Bunları duyunca nedensiz bir acı belirdi içimde.O yalnızdı.Yalnız kalmıştı ama ben burada nasıl kalabilirdim ki?