Gözlerimi açtım.Sabah olmuştu.Saate baktım,9 a geliyordu.Sonra aklıma o geldi.Sabah gitmiş olmalıydı,keşke gitmeseydi.Açıkçası biraz daha kalmasını isterdim.Yatakta istemeye istemeye doğruldum ve yataktan çıktım.Önce sıcak bir duş aldım,sonra da üzerimi giyindim ve odadan çıkıp,merdivenlere ilerledim.Aşağıdan sesler geliyordu.Zehra abla telefonda konuşuyor olmalıydı.Merdivenlerden aşağı inerken sesler kesildi.Aşağı inince sabah kahvaltımı yapmak için yemek odasına ilerledim.Sonra yukarıdan duyduğum ses netleşti.Ama bu Zehra ablanın sesi değildi.Bu onun sesiydi,acaba yanlış mı duyuyordum.Adımlarımı iyice hızlandırdım ve hemen yemek odasına girdim.Hayır, hayal değildi.O gitmemişti ama neden?Dün gideceğini söylemişti,demek bana yalan söyledi.Sert adımlarla masaya yaklaştım ve sandalyemi sertçe çekerek yerime oturdum.Yalana asla tahammülüm yoktu.Bu beni sinirlendirmişti.Bir süre beni izledi.Sonra gülümseyerek konuşmaya başladı;

"Bende hiç uyanmayacaksın sanmıştım,Zehra abla kahvaltıyı getirebilir misin?"

Kahvaltılıklar bir bir önümüze gelmeye başladı.Ona döndüm ve;

"Gitmemişsin"

"Ah,şey,evet gitmedim."

"Neden?"

Sesim biraz sert çıkmıştı bu sefer.

"Bana burada kalabileceğimi söylediğini sanıyordum?"

"Evet,söyledim.Ama sen bana dün bunu istemediğini ve gideceğini söyledin.Yanlış mı hatırlıyorum?"

"Şey,hayır.Aslına bakarsan,bencede biraz izin yapmak hiç fena olmaz.Fikrimi değiştirdim.Burada kalıyorum ama şey,bir sorun var."

Söyledikleri yüzünden yediğim lokma boğazıma takılmıştı.O burada kalacaktı!

"Evet,neymiş o sorun?"

"Hastaneyi aradım ama yanlışlıkla 1 ay dediğim için 1 aylık izin aldım.Şey,bu nasıl oldu bilmiyorum açıkçası."

"Ah,bu sorun değil. İstediğin kadar kalabilirsin burada.Yalnız sıkıcı oluyordu zaten."

Gülümsedi.

"Teşekkür ederim"

Ve sonra ikimizde tekrar önümüze döndük.Belli etmemek çok zordu çünkü gerçekten bu haber beni sevindirmişti.Hemde çok...