Hayatta herşeyde olduğu gibi burada da devam edecektik sanırım.

Çünkü zorundaydık o an kaçış yolu yoktu ama bulmak ise zorunluydu, birileri daha canından olmadan buradan kurtulmalıydık.

Hepimiz cesedin başında öylece dikiliyor, bir cesede bir de etrafımıza bakıyorduk. İlk aklıma gelen şey diğer manken sandığımız cesetler acaba manken miydi?T

ekrar eski gruplarımıza ayrılıp farklı yerlere gidecektik gruplar ayrılırken bağırdım diğer gruba

"Asla ama asla tek başınıza biryere gitmeyin! Birbirinizden ayrılmayın!"

İkisi de anlamış edası ile başlarını salladılar.

Bizim grubumuz ise aşağı kattaki bakamadığımız odalara bakacaktı.

Hepimiz el ele tutuşup aşağı inerken o sırada karşı odadan çığlık maskeli katilimiz çıktı. Biz çığlık çığlığa yukarıya çıkarken maskeli adam ise başka bir odaya girdi. Biz tekrar aşağı inip önümüze gelen ilk odanın içine girdik ama ayağım önümdeki manken olarak bildiğimiz cesede takıldı ve düştüm. Ama bir gariplik vardı ayağım takıldığında manken hafifliği ile savrulmamıştı tam tersi sert birşeye çarpmış gibiydim. Arkadaşlarıma bakarak onay aldım ve beyaz bezin ucunu biraz açtım ve hepimiz aynı anda tüm dünyayı inletecek bir çığlık...

Yukarıdaki kızlar da yanımıza geldi ve olanları görünce anladılar. Yerde en az on tane ceset vardı. Hepimiz odanın bir köşesine geçtik ve bağırdık "Lütfen bizi çıkarın buradan lütfen" sonra bir anons sesi ile irkildik.

"Buradan çıkmak için iki kişiye daha ihtiyacım var eğer iki kişi alırsam kalan üç kişi gidecek"

Herkes birbirine bakakaldı ve kimse o adama yem olmak istemiyordu.

Odaya çığlık maskeli adam girdi ve elinde bir bıçak vardı ve o an herkes aynı şeyi düşünüyordu;

"Ölecek iki kişiden biri ben olabilirim!"

Maskeli adam bize doğru yaklaşmaya başlayınca herkes sağdan soldan ilk gördüğü şeyi eline aldı.

Burada herkes kendini korumak için savaşacaktı. Adam hızlı adımlarla daha da yaklaşıyordu bıçağı bana doğrulttuğunda koşarak geldiğini gördüm ve gözlerimi kapamak zorunda kaldım çünkü çok korkuyordum ama gelen büyük bir sesle gözlerimi açtım Eftalya elindeki odun parçası ile adamın eline vurup bıçağı düşürmesini sağlamıştı ama adam bu sefer boş durmayıp Eftalya'nın elinden öfkeli bir şekilde çekti odunu. Bıçağı bulacak vakti yoktu çünkü etraf karanlıktı, odunu sağa sola sallayarak odadan çıktı. Bu odadan korkusuz bir şekilde çıkabileceğimizi sanmıyordum ama o an şaşkın bir şekilde tanımadığımız kızlardan biri hadi artık dağılalım deyip takım arkadaşını çekiştirerek arkalarını dönüp kapıdan çıktılar ve bize dönüp

"Hadi gelsenize bakın gitti artık, biz bir an önce çıkmaya bakalım"

Cümleleri bittiği anda arkalarında beliren maskeli adam ikisini birden geriye çekip defalarca bıçakladı ama bir şey vardı maskeli adamın yanında birisi daha vardı ama onu göremiyordum maskesi yoktu ama suratında kumaş örtülüydü. Kızları bırakıp bize doğru yürüdükleri sırada kapı açıldı ve gelen ses bizi rahatlattı.

"Polis , herkes olduğu yerde kalsın" ama uyarıyı dinlemeyip o iki katil hâla bize doğru gelmeye devam ediyordu. Bizim çığlıklarımızla beraber polisler bulunduğumuz odaya girdiler. Ama katiller hiç bir belirti göstermeyip üzerimize üzerimize geliyorlardı o an sahneyi ağır çekimde izliyordum sanki yerimden hareket edemiyordum ve yanımda arkadaşlarım yoktu. Onlar kaçarken arkalarına dönüp beni çağırdıklarında karnımda bir acı hissettim. Hatta bir değil birkaç kez, yavaş yavaş gözlerimin kapandığını anladım .

Sanki karanlığın içine gömülüp kimse olmadan oradan kaçmaya çalışıyordum ama yapamıyorum çünkü karnımdaki ağrılardan dolayı hareket edemiyordum.

Bu kumarbazların elinden kurtulmam gerekiyordu ama sanırım yapamadım.

Sanırım kumarı ben kaybetmiştim ve şu an da bedelini ödüyordum...

...