bu benim ilk hikayem ,destek olursaniz sevinirim ;)

Ben simay,simay aslan 24 yasında yeni atanmıs bir doktorum nereye mi atandım Diyarbakıra benim istediğim yerlerden biriydi ama en yakın arkaslarımın yanına gitmek daha çok isterdim, en yakın arkasların demişken emre ve ezgi benim hayatımın sansları ezgi, benim yetimhaneden arkasım evet annem ve babam yani bir ailem yok beni çöp kutusuna atıp gitmişler sonrada istanbul yetimhanesine getirilmişim kendimi bildim bileli ezgiyle arkadasım, emre emreyi ben tanımıyodum o ezginin arkadasıydı nasıl tanıstıklarını hala bilmiyorum onların arasında ki koca bir sır

Ezgi, avukat aramızdan ilk o ayrıldı ankara burosuna atanınca birbirimizi birakmak zorunda kaldik, tek basına gitti bizde burda emreyle ikimiz kaltık sonra emre asker okulunu kazandı bu bizim için bir suprız di onun böyle bir isteğinin olduğunu bilmiyorduk o da trabzona gitti böylece ben tek başıma istanbulda tek başıma kaldım. Ben iki yıl boyunca atanamadım, sonunda atandım ilk yazdığım yer Trabzon ikinci ise ankaraydı geri kalan yerler doğuydu emre hiçbir zaman doğuya gitmemi istemedi ezgi ise hep benim yanımda durdu

Kısa zamanda esyalarımı toplamıstım burdaki evimizi kapatmıstım belki birgun ihtiyacımız olur dıye, tasınma surecimde ezgi yanıma gelmişti ama emre aniden göreve gidince yanımıza gelememişti emre her göreve gittiğinde yureğim azımda atıyodu onu kaybetmek hayatımı kaybetmek demekti, ezgiyi düşünsmiyorum bile aramızda en duygusal oydu ama dısarıdan baktığında tam bir duvardı

Ezgi beni otobuse bindirip kendi de ankara uçağına binmişti ucakla gidemiyordum çünkü yükseklik korkum vardı ne zaman yuksek biryere çiksam bayılıcakmış gibi oluyordum o yuzden otobusle gidiyordum yani uzun bir yolculuk beni bekliyordu, tabı yolculuğun sonunda başıma gelicekleri bilmiyordum

oy atarsaniz sevinirim:)