Bu aralar bölüm yazamıyorum yoğunluğumdan dolayı taslaklardaki 25 bölüm kurtarıyor beni eheheheh

Bol bol yorumlarınızı bekliyorum bebekler

51

Sıkıntıyla iç geçirirken boş sesiz odada göz gezdirdim, derin bir nefes verirken başımı geri yaslayıp iç çektim. Han gitmişti acil bir işi olduğunu söylemişti karatahta ve bundan dolayı acil bir şekilde çıkmıştı, bende yapacak bir şey bulamayıp evinde kalmıştım yine , dün geldiğimizden beri Tolga ile konuşamamıştım çünkü biliyordum ki annemin ya da anneannemin yanındaydı belki sevgilisinin bu yüzden onu aramayı kısa bir süreliğine ertelemek zorunda kalmıştım. Derin bir nefes alırken kollarımı göğsümün altında bağlayıp ne oynadığını bile bilmediğim televizyona baktım , Han varken sanki dünya yansa umurumda değili sadece o ve ben oluyorduk ne bir sorun ne bir köyü bir şey aklıma geliyordu. Ama o yokken işte bütün düşünceler beynimi kamçılıyordu...

Ne yapacağımı bilmiyordum , ne diyeceğimi bilmiyordum aklıma Kaan'la konuştuğumuz zaman geliyordu ve haklı konuşmasını tekrar tekrar hatırlarken canımı sıkıyordu haklı olması. Başka bir çıkış yolu arıyordum başka bir kolay yol...

Zilin sesi birden evde yankılandığında sessizliğe alışmış kulluklarım ani sesle korkup yerimden sıçramıştım. Derin bir nefes alırken ayaklarımı koltuktan sarkıtıp ayağa kalktım , sandığımdan da hızlı gelmişti Han. Paytak adımlarla kapının önüne geldiğimde göz devirip kapıyı açtım hızlı bir şekilde.

" sana anahtarı almanı söy-" gözlerim değdiği bedenle sözlerini keserken duruldum , nefesim kesilirken gözlerim dediği benimkiyle aynı olan okyanusla durdu. Kalbimin boğazımda attığını hissederken zorlukla yutkundum.

Uzun süre sonra yine karşı karşıyaydık bu sefer tek bir farkla , sadece o bilmiyordu gerçekleri bende biliyordum.

" Efsun..." dedi ismimi sayıklar gibi , derin bir nefes alır gibi. Kelimeler bir bir boğazımda takılı kalırken gözlerim bedeninde dolaştı , yaşını asla göstermeyen güçlü ve dik duruşunda, her zaman baba şefkatinde bakan gözleri , beyazlar düşmüş saçlarının her zaman özenli ve şekili duruşu ile tam gözlerimin içine bakıyordu. Korkuyordu bunu gözlerinde görebiliyordum.

Alfa ilk defa bir şeyden korkuyordu , alfanın gözlerinde ilk defa korku geçiyordu bu kadar açık ve net.

" içeri gelebilir miyim ?" Dedi gözlerime bakarken kızarık mavi gözleri yutkunmamı zorlaştırırken kalbimin sesi sanki dışarıdan duyuluyordu , ne diyeceğimi bilemezken gözlerim bir kaç saniye eve döndü hemen ardından ona.

Bunu yapmak zorundasın Efsun , sonsuza kadar kaçamazsın.

Han'ı istiyordum...

Bir şey demeden kapıyı tamamiyle açarken başımı eğip bakışlarımı yere çevirdim gözlerine bakmamak için , o benim babamdı ve bu farkındalık ile ne yapacağımı bilmiyordum.

Canım yanıyordu ama sanki içimde bir yerlerde çok derinlerde buna mutlu olmuş bir çocukluğum vardı. Buna ihtiyacı olan büyük bir kısmım.

Önümden geçip içeri girerken benden daha iyi bildiği evde salona adımlamasıyla ben hala kapının önünde kalmıştım gözlerim dışarı döndü bir kaç saniyeliğine , tereddüte kaldım ama daha fazla düşünmememe izin vermeden kapıyı kapatım hızla. Yavaş adımlarla salona gittiğimde gözleri bana döndü ona hiç bakmadan ondan uzak olan karşısındaki koltuğa oturduğumda gözleri beni izliyordu dikkatle , hiç bir hareketimi kaçırmamak için çabalıyordu.

İkimiz de konuşamadık bir kaç dakika boyunca sanki konuşacak konumuz vardı da nereden başlayacağımızı bilmiyorduk.

" özür dilerim. " dedi sesiz bir sesle , belki oda bu kadar sessiz olmasa onu duyamazdım. Gözlerim yerdeki halıdan kaldırıp gözlerine baktığımda benle aynı renkte olan gözleri gözlerime değmesiyle durdu.

"Sana daha öncesinden söylemeliydim bunu , böyle öğrenmemeliydin..." dedi gözlerimin içine bakarken , dudağının kenarı buruk bir şekilde kıvrıldı.

" ama sende beni anlamalısın Efsun , çok yabancı olduğum bir kavram sen benim kızımsın ve-" gözlerimi sıkıca kapatırken titrek bir nefes verdim başımı başka yere çevirdiğimde bir kaç saniye aklımda aynı kelime döndü.

Sen benim kızımsın...

"Bunu öğrendiğimde senin yanına geldim ilk söylemek için ama inci anne engel oldu. " dedi bana bütün dürüstlüğüyle anlatmaya başlarken.

" denedim yemin ederim denedim Efeun ama yapamadım , zaten sana yeni kavuşmuşken seni kaybetmeyi göze alamadım benden uzak durma olasılığını bile düşünmek istemedim kızım..."

Kızım... bu kelime böyle mi hissettiriyordu ?

" bana kızgınsın belki , belki de kırgınsın bilmiyorum ama inan çok denedim yemin ederim denedim ama yapamadım çabaladım olmadı bunu nasıl söylerim bilemedim nasıl davranırsın ne tepki verirsin diye günlerce düşündüm ama bulamadım Efsun..." dedi buruk bir sesle n'olur anla der gibi konuşuyordu.

Bana yalvarır gibi konuşuyordu , mideme büyük bir kramp girerken gözlerimin yandığını hissettim.

" bana kızgınsın bunu bili-"

" değilim..." dedim birden keskin bir sesle , gözleri bana döndüğünde başımı çevirip tam gözlerinin içine baktım , dudağımın kenarını stresle ısırırken aklımda tek Kaan'ın sesi yankılanıyordu.

Herkes masum burada....

" ne!?"

" değilim kızgın değilim , belki biraz kırgınım ama biraz..." dedim omuz silkerken, " ben anlıyorum yani sizi , nasıl bir durumun içinde kaldığınızı ve suçunun olmadığını..." dedim derin bir nefes alırken içime kaçmış sesimi zar zor bulurken boğazımı temizleyip ona baktım.

Bu kadar zor konuşmaktan nefret ettim önceden nasıl bir derdim olduğunu ilk ona koşuyorsam , nasıl canım sıkıldığında ona koşup ona anlatıyorsam yine öyle rahat olmak istedim.

O yine aynı kişi sadece hayatımdaki yeri farklı Efsun bu yüzden rahat ol...

" ne yapacağımı bilmiyorum. " dedim birden dürüst bir şekilde. " yani hayatım birden bire 365 derece değişti karşı koyamadığım bir şekilde beklemediğim bir yöne eğildi bende bunun içinde kayboldum. " dedim ona bakarken beni anlasın istiyordum , beni anladığını biliyordum.

" bu nasıl sindirilir nasıl bir tepki verilir ben, ben bilmiyorum bana bir çıkış yolu gösterin yoksa ben delireceğim , yapamıyorum ne yapsam olmuyor ne desem sanki uymuyor ben çok sıkıldım bu durumdan bıktım. " dedim gözlerine bakarken. " yıllar boyunca bunun yokluğunda şeyler çektim , bir baba nedir nasıl bir duygu bilmiyorum. Bir baba nasıl gösterir bilmiyorum ve şimdi karşıma geçmiş bana babam olduğunuzu söylüyorsunuz, kızmak istiyorum ama burada olmadığım süre boyunca sadece ben ve öfkem vardı yakıp yıkmak dışında bir şey yapmadı. " dedim çaresiz omuz silkerken , çıkmaz bir yola girmiş gibiydim bir el bekliyordum beni buradan çıkarması için ama beni benden başkası kurtarmazdı onu biliyordum.

"Üzülmek istiyorum belki biraz ama zaten geçmişte bunun acısını çok çektim , daha fazlasını kaldıracak gücüm yok. Suçlu arıyordum bulamıyorum , uzak durmak istiyorum yapamıyorum, kabullenmeye çalışayım diyorum onu nasıl yapacağımı bilmiyorum ben burada sıkışıp kaldım ben ben ne yapacağımı bilmiyorum delirmiş gibiyim bir çıkış yolu yok!" Dedim birden aylardır içimde tuttuğum şeyler pat pat söylerken , derin bir nefes alırken rahatladığımı hissetim başımı kaldırıp gözlerine bakarken anlamış olmasını diledim.

Beni anlamıştı , sadece gözlerime bakarak bile anlayabileceğini düşündüm.

" Efsun..." dedi şefkatle karışık bir anlayışla ayağa kalktığında onu izledim sadece.

" seni anlıyorum..." dedi çaresiz çabamı görürken , bir kaç adımda önümde durduğunda dizlerini kırıp eğildi benle aynı boya geldiğinde kızarık gözleri tam gözlerimin içindeydi.

" sende beni anla olur mu ilk defa karşı karşıya kaldığım durum bu , en az senin kadar bende ne yapacağımı bilmiyorum ama seni bu saatten sonra bırakamam bunu biliyorum. Artık yalnız değilsin kızım..." dedi gözlerime bakarken , gözlerim dolarken bir sözün beni bu kadar özgür hissetirebileceğine inanamadım.

Ben hep yalnızdım,

Ama artık değilim...

" bocalayacağım , seni incitmekten korkuyorum kırmaktan sana daha yeni kavuşmuşken kaybetmekten korkuyorum ben. Ben nasıl ne yapacağımı bilmiyorum..." dedi ilk defa kendini bu kadar süre bir sesle açıklarken.

"Bende..." dedim titrek bir sesle dudakları kıvrıldı buruk bir şekilde.

" beraber öğrenelim mi?" Dedi umutla , ona yeşil ışık yakmam için gözlerime öyle bir ihtiyaçla baktı ki ne yutkunabildim ne cevap verebildim. İçime titrek bir nefes çekerken başımı salladım gözlerinin içine bakarken yavaşça.

" öğrenelim..." dedim iç çekerek.

Öğrenelim çünkü benim buna ihtiyacım var...

Öğrenelim çünkü ben bu saatten sonra bu gerçekle yapamam....

Öğrenelim çünkü bu yalnızlık beni öldürmek dışında bir şey yapmıyor...

" sana sarılabilir miyim ?" Dedi gözlerime bakarken , bunu öyle bir ihtiyaçla söyledi ki nefes alamadığımı hissetim , dudağımın kenarını ısırırıken tırnaklarımı avuç içlerime bastırdım , gözlerim dolarken başımı salladım titrek bir şekilde ayağa kalkmamla beni öyle bir kendine çekti ki bir an bütün yaralarımın sarıldığını hissetim.

Çocukluğumun nefes aldığını hissetim , ona sarıldığımda nefes aldığımı hissetim. İlk defa bu kadar güzel ayrı bir duygu hissetim , neler geleceğini bilmiyordum başımıza ama şu an mutlu ve huzurluydum bunu biliyordum.

Ellerinin titrediğini hissederken titreyen elleri sarı saç tutamlarıma değdiği an içim titredi , kalbim burkulurken öyle bir dokundu ki sanki incitmekten ölümüne korkar gibi. Derin bir nefes alırken burnunu saçlarıma yaslayıp derin bir nefes aldı.

" sen benim kızımsın Efsun..." dedi rahatlamayla , bu kelimeler ağzından uzun süredir açık açık oradan çıkmaya bekliyormuş gibiydi. Uzun süredir diline kilit vurmuş gibiydi.

Sözleri birer birer içime işlerken dudaklarını saçlarımın üstünde hissederken gözümden bir damla düşüp yeri boyladı. Kollarım daha sıkı sarıldığında beni öyle bir şefkatle sardı ki bütün yaralarımın sarıldığını hissetim.

____

Sonunda baba kız kavuşması dediğinizi duyabiliyorum inanın ben de çok bekledim bu anı şu an aşırı duygusalım

Bölüm biraz geç geldi biliyorum aşklarım kusura bakmayın lütfen hayatımda kontrol edemediğim çok fazla sorun oldu hala da var ama ben biralar 88 olarak her şeyin altından kalkabileceğime inanıyorum kalkamazsam bile sürünerek giderim sorun yok

En yakın zamanda diğer bölümde buluşmak üzere sizleri çok seviyorum kendinize iyi bakın