Kitap karakteride olsa acı çeker insan mesela eflin...

Mesela çağrı...

Mesela samet...

Mesela... Aybars...

Herkes acı çeker acı çekmeyen insan yoktur ki hayatta

Çağrı... Bugün sevdiği kızla evlenecekti.

Bugün 18 ekim di.

Çağrı ve eflinin hayatlarının ilk adımını atacağı an

Eflin gelinliğini çağrı damatlığını giydi.

Eflinin elini tuttu çağrı aybarsın dokunmaya kıyamadığı elini ​​​​​​...

Kapı açıldı el ele girdiler içeriye sonra alkışlar, ıslıklar

"Siz hakan kızı eflin duman Tamer oğlu çağrı kıraçı kocalığa kabul ediyormusun?"

"EVET!"

sonra alkışlar

"Siz tamer oğlu çağrı kıraç hakan kızı eflin dumanı karılığa kabul ediyormusun?"

"EVET!"

bitti herşey

Yılların çifte kumrusu buluştu.

Kitap kapağı kapanmadı ama çünkü onların hikayesi hala devam ediyordu.

Sinirli olanlar bile eflinin mutluluğu ile sakinleşti.

Düğün devam etti, davetliler geldi, danslar edildi.

Sonra sona erdi.

Sevgili olarak çıktıkları kapıdan karı koca olarak girdi eflin ve çağrı.

Eflin duman hayır hayır. Eflin kıraç!

Eflin ve çağrının hikayesi devam ediyor ama bazı çiftlerin hikayesinin kapağı çoktan kapanmıştı

Çağrı ve eflin bugün hayatlarının ilk adımını atmıştı.

En mutlu günleriydi bugün her çift gibi kurdukları hayalleri yaşıyorlardı.

Eksikler tamamlanacaktı, yaralar sarılacaktı.

Birlikte iyileşeceklerdi.

Kıraç Ailesi henüz 2 kişi olsa bile bir kaç ay sonra daha kalabalık bir aile olacaktı.

"Çağrı çocuğun olursa ismini ne koyarsın?" Dedi eflin

"Kız olursa Alya erkek olursa Arda"

"Peki ya ikiz olursa ikiside erkek olursa?"

"Arda ve Ayaz olurdu herhalde" dediv çağrı

"Peki eflin sen ne koyardın?"

"Kız olursa Defne erkek olursa Bartu"

"İkiz olursa?"

"Bora ve araz"

(Komutan okuyucuları üzgün)

Hayaller gerçek oluyor.

Aslında eflin ve çağrının kaderleri aynı değildi.

Eflin yetimhanede büyürken çağrı evinde büyümüştü.

O ailesi ile büyürken eflin kimsesiz kalmıştı.

Hasta olduğunda ona bakacak bir annesi yoktu eflinin

Canı yandığında Sarılacak kimsesi yoktu.

Aslında eflin ölmüştü...

Sadece toprağa gömülmemişti.

⭐🤍⭐

Arın demirzah bir kaç ay önce evlenmiş ve 1 oğlu 1 kızı olmuştu.

Sima demirzah ve Aran demirzah...

Cennet kokulu oğlu kardeşinin ismini taşıyordu.

Ama asıl can yakan isminin aran olması değildi.

Asıl can yakan kısım Aranın ilk kelimesinin aran amca olmasıydı...

Can yakmıştı, can yanmıştı...

🇹🇷

Çığlık atmak ister insan avazı çıktığı kadar bağırmak ister.

Ama bilir hiç bir acının geçmeyeceğini çok canı yansa bile, Yıllar geçer izi kalır o acının

Ne yaparsa geçmez ama geçirmeye çalışır.

Kavuşmadıklarına kavurşur

Unutamadıklarını unutur.

Herşey geçer aslında umut tükenir.

Sonra umutla baktığın gözler kapanır çok basittir değilmi?

Bir zamanlar neşeyle baktığın etrafın kanla kaplı olur.

Gözlerin kapanır ve ruhun bedenden ayrılır.

Ölürsün ya kahpe kurşuna yada bir bombaya.

Belkide bir tuzağa yada bıçaklı saldırıya

Ama ölürsün, kalıcı olmazsın hiçbir zaman, zamanın tükenir kum saati akar gider.

Ve son kum taneside düşer.

BOM!

herşey biter...

Sevenler sevdasını unutur.

Askerler canından vazgeçer.

Bayrak dalganır.

O bayrağa bir kan daha eklenir.

Ve bu sefer öyle bir can yakarki o kan

Çığlıklar kopar

Nefes alamazsınız...

Konuşmak istersiniz

Konuşamazsınız...

Ağlamak istersiniz

Ağlayamazsınız...

Umut elbet tükenir...

Elbet bir gün tükenir ama tükenir...

Samet Ayyıldız bugün 18 ekimde arabasına kurulan bombalı tuzakta şehit oldu.

Bu bölümde sona erdi kısa oldu biliyorum özür dilerim

Sizce kitabın gidişatı nasıl?