"Bir de Ayhan amcanın eşi Bade var."

Ayhan amcamın eşi.

"Bade Korkmaz ben. En küçük amcanın eşiyim." dedi. Bana o kadar dikkatli bakıyordu ki, bana bakarken içi gidiyormuş gibiydi.

"Çok benziyor," diye bir fısıltı duydum. Çok kısıktı, asker olmasam duyamazdım belki de ama duymuştum.

"Onun kız versiyonu gibi." dedi başka bir ses.

"Bende Armina, memnun oldum." dedim. Gözünden bir damla yaş aktı.

"Bade!" diyen telaşlı sesler duyuyordum.

"Bade abla!"

"Yenge!" bir sürü ses vardı, hepsi birbirine karışıyordu. Bade'nin bu seslerden rahatsız olduğunu anlayabiliyordum.

"İyiyim," diye mırıldandı. Kimse onu dinlemezken telaşlı minik bir hengame olmuştu. Armina ayağa kalktı.

"Korkmaz ailesi, sizden ricam yerlerinize oturmanız. Bade hanım iyi görünmüyor." dedim.

"İzninizle," diyerek önümdekilerin arasından geçerek Bade'nin yanına ulaştım. Bir dizimi kırarak önünde diz çöktüm. Herkes yerlerine geçmişti. Kimseden ses çıkmıyordu, pür dikkat bizi izliyorlardı.

"Armina," dedi. O naif sesindeki çaresizlik içimi yakmaya yetti.

"Bir kez sarılabilir miyim sana?" diye sordu. Sanki bana sarılmazsa ölecekmiş gibi söylemişti bunu. Hiç tereddüt etmeden başımla onayladım onu.

Ayağa kalktım, o da öyle. Kollarını sıkıca bana doladı. Öyle çok sıkıyordu ki beni, bana sarılmaya muhtaç gibiydi.

.

.

.

Merhabalar!

Nasılsınız, iyisinizdir inşallah.

Sizlere ufak bir alıntı getirdim canlarım.

Yarın akşam (çıkabilecek aksiliklerden dolayı saat veremiyorum) 43. Bölümümüz sizlerle!

Hızla büyüyoruz, hepinize teşekkürler🥹

Bir sonraki bölüme kadar, Allaha emanet olun💗