⭐️Bölümümüzü yıldızlamayı ve yorum yapmayı unutmayınız⭐️

.

.

.

Hadi bismillah.

"Oo komitan, kendi ayaklarınla gelmişsen."

"Evet Begah ağa, ecelin olmaya geldim."

"Kanıtız yok! Hiç bir şey yapamazsınız!"

"Yok değil, yoktu."

"Ne diyirsen komitan?!" dedi sinirli bir şekilde.

"Kanıtlar diyorum Begah ağa, kanıtlar. İstihbaratçı arkadaşım uzun bir süredir arıyordu. Bulmuş, kanunen seni yakalama iznim var!" diye bağırdım. Evet, kanıtlar az önce ele geçirilmişti. Bir komando timin yakaladığı terörist konuşmuştu.

Begah ağa korkuyla bana bakıyordu.

Rüzgar saçlarımı uçuşturuyordu.

Bileğimdeki tokamı çıkarttım ve saçımı sıkı bir at kuyruğu yaptım.

"Hasan, bir karıdan mı korkacağız? Vurun şunu! Çadıra götürelim, arabadakileri de alın!" demesiyle Hasan ve diğerlerinin üstüme gelmesi bir oldu. Silahımı çıkartıp onlara doğrulttum.

Hepsi silahlarını çıkartıp bana doğrulttu.

Sıçtık.

Numara yap kızım.

Hadi Armina, yaparsın.

Korkuyla silahlarına baktım. Ve Begah ağaya çevirdim korkulu bakışlarımı.

"Ta-tamam! Arabadakilere zarar vermeyin yeter! Ben gelirim sizinle!" dedim korkmuş gibi. Hepsi silahlarını indirdi.

"Akıllanmışsan komitan!" dedi ve güldü Begah.

Hasan ellerimi tutacakken dirseğimi burnuna geçirdim ve fırsattan istifade 3 adamı da vurdum. Ne olduğunu anlayamamışlardı.

Vurduğum kişiler yere yığılırken bir kurşunda Hadan'a sıktım. O da yere yığıldı.

Sırtımda iki kurşun hissettim.

Ağzımdan nir inleme kaçtı.

Hırsla arakan döndüm.

"Bittiniz oğlum!" dedim ve karşımdaki dörtlüye sıkmaya başladım. Onlarda bana sıkıyordu ikisi daha vuruldu ve yere yığıldı. Hepsini kalbinin çevresinden vuruyordum. Hasanı ölümcül olmayan bir yerden vurmuştum, o çok şey biliyordu.

Karnımda bir sızı hissettim. Bana sıkan p!çe kurlun sıktım. Bingo! tam kafasından. Ama bu son kurşunumdu. karşımdakininde kurlunu bitmişti.

Kan kaybediyordum, içimde 3 kurşun vardı.

Dayanabilirsin kızım, Arminasın sen.

Adam bana doğru yaklaşmaya başladı. Başım dönüyor midem bulanıyordu. Çakımı çıkarttım. Ama o görmedi. bir elini yumruk yaptı ve yüzüme geçirdi yere düşmüş gibi yaparak yere yığıldım. Beni kucağına almak için eğildiğinde çalıyı kalbine sapladım ve döndürdüm. O da önüme yığıldı.

Bir tek Begah kalmıştı.

O camlı lazımdı.

Aşırı halsiz hissediyorum.

Ve midem bulanıyor.

Begah sadece yüzüme bakıyordu. Üstüne atıldım. Silahı nile doğru düzgün kullanamıyordu. İşi gücü şovdu. Ayrıca korkağın tekiydi.

Karnıma tam kurşunun olduğu yere vurunca acıyla bağırdım. Saçımdan tuttu.

Elimdeki çakıyı aldı.

Silahsızdım. Yapabileceğim en iyi şey kafa atmaktı.

Burnuna sertçe kafa attım.

"Seni or*spu!" diye bağırıp yüzüme yumruk attı. Dudağım kanıyordu. Ayrıca kaşımına alrındaki yaranın dikişleri açılmıştı galiba. Baya kanıyordu.

Üstümdeki üniformayı çakıyla yırttı. Ben yerde yatıyordum o ise yere eğilmişti.

"Biraz eğlenelim mi komitan?" dedi ve kamuflajımın önünü tamamen yırttı. Kalan son gücümle onu yere doğru çekip üstüne çıktım. Ellerini tuttum ve çakıyı elinden alıp karnına sapladım. Acıyla bağırdı. Kan kaybından bayılana kadar bekledim. Bayıldığından emin olunca zorlukla ayağa kalktım. Başım feci bir şekilde dönüyordu.

Arabadan gelen sesleri yeni fark ediyordum. Asya ağlıyordu ve bir kaç kişide "Kapıyı aç!" diye bağırıyordu. Kapılar kilitli kalacak şekilde arabanın bagajını açtım elimdeki arabanın anahtarıyla.

"Armina iyi misin!?" diye bağıran Ilgaz beye cevap verdim.

"Bir kaç kurşundan bana bişey olmaz." dedim ve zorlukla gülümsedim. Saçımdan tokam çıkmıştı, Tüm yüzüm ve vücudum kan içindeydi. Korkutucu göründüğüm kesindi.

Baygın olan Begah ve Hasan'ı arabanın bagajına koydum. Sürücü koltuğuna oturdum. Zar zor nefes alıyodum.

Arabada sadece Asya'nın ağlama sesleri vardı. Ve birde Barın'ın Asya'ya sarılıp onu teselli etme sesleri.

Ben fazlalıktım.

Bana ne olduğunu bile sormamışlardı.

Ilgaz Bey hariç.

Ilgaz Beye döndüm.

"Sa-savcım çantamda telefonum olacaktı."

Dememle çantamdan telefonumu çıkartıp bana uzattı. Aynı zamanda yaralarımı inceliyordu. Bir şeyler söylemek istiyor gibiydi.

"Ne diyeceksen de savcım."

"Abicim ben dayanamayacağım." dedi ve bana sarıldı.

Kalakaldım.

"İyi misin prensesim? Ben süreyim arabayı. Ab abicim." dedi ve saçımı öptü. Sonrada yaralarımdan öptü.

Bu tıpkı Çınar abim gibi hissetiriyordu. Abim olabilir miydi?

Beni sever miydi?

Bende ona sarıldım.

"İyiyim, teşekkürler." dedim zorlukla.

Arkadan Barın'ın sesi geldi.

"Asker değil mi bu? Gerekirse ölecek. Ne abarttın abi. Kim ki bu kız? Canı yanarsa yansın. Sen Asyama bak, korktu prensesim." dedi ve saçına bir buse kondurdu.

Kalbimin kırıldığını hissettim.

Benim evin prensesi olmak gibi bir niyetim yoktu ki.

Ben sadece onlarla aile olmak istemiştim.

Ama onlar beni istemiyordu belliki.

Ilgaz bey ve Araz dışında hepsi nefret etmişti benden.

Ben onlara hiç bir şey yapmamıştım üstelik.

Ilgaz beyden ayrıldım ve önüme döndüm. Ilgaz bey Batın'a bakıyordu. Boğazını temizleyip önünde döndü.

Arabada sessizlik oldu. Askeriyeye doğru sürmeye başladım.

Askeriyeye geldiğimizde kapıdaki asker beni gördü ve yaklaştı.

"Siz kimsiniz hanımefendi? Bu haliniz ne!" dedi.

Konuşacak mecalim yoktu. Askeri kimliğimi çıkarttım telefonumu. kılıfından.

Tekmil verdi.

"Er Mustafa Göngören, Niğde. Emret Komutanım!"

"Kapıyı a-aç asker. Birde albayı çağır."

"Emredersiniz komutanım!"

Arabayı içeriye sürdüm. Albayın kapıdaki er albayın postasına haber vermiş olmalıydı ki, albayın buraya geldiğini gördüm.

Bu albay, bizim Sakine Sultanın ve albayımın çok yakın dostuydu, daha önce Bursaya geldiğimizde Sakine sultanım tanıştırmıştı.

Arabadan indim, sırasıyla biyolojik kardeşlerde indi.

Başım feci halde dönüyordu, bacakların titriyordu. Ilgaz bey beni tutmaya çalıştı ama geri çekildim.

Titreye titreye Albayın önünde yürüdüm.

Bacaklarım tutmuyordu.

"Kıdemli Üsteğmen A-Armina Kırşan, Bursa. Dün terörle bağlantısı olduğu kanıtlanan Mardinli Begah Karan, namı değer Begah ağa ve sadık çalışanı Hasan Durmaz başarıyla yakalanmıştır Komutanım!"

"Armina?"

"Karargâhın doğusunda 10 dakikalı mesafede 7 adamı ölü bir şekilde bulunmaktadır komutanım!"

"Kızım!"

"Albayım,"

"Albayım galiba bana bir şeyler oluyor,"

"Ilgaz bey beni tutar mısınız? Galiba bayılıyorum." dedim ve sonrası karanlık.

Yazarın anlatımıyla,

3 saat sonta, Korkmaz Hastanesi;

"Ya bu kız size ne yaptı! Araz ve benim dışımda hepiniz kızdan nefret ediyorsunuz!"

"Biz o kızı niye ailemize katalım!?" diye sordu Barın.

"Ben abla istemiyorum! Kendini bir şey zanneden zavallı bir kız işte! Benim korkmamı umursamadan önümde 7 adamı öldürdü!" dedi Asya

"Kız Asker! Bende bir askerim! Ve abimde asker! Biz bu vatan uğruna savaşıyoruz!"

"Yeter! ne olduğu kim olduğu belirsiz bir kız için kavga etmeyi bırakın! Hemen!" diye bağırdı Rüzgar.

Ilgaz bakışlarını kardeşine çevirdi.

"1.si Karşında abin var! 2.si o kız senin kardeşin!"

"Bende ikizime katılıyorum." diyen Miraç'a çevirdi bakışlarını.

"İnanamıyorum size! Siz benim kardeşlerim değilsiniz! Bu kadar iğrençleşemezsiniz!" dedi Araz.

"Abi ben daha fazla burada duramayacağım. Gidelim mi?"

"Gidelim abim." dedi Ilgaz ve odadan çıktılar.

"O kız için geldiğimiz hale bak! Biz daha önce ciddi bir şekilde kavga bile etmedik! Nefret ediyorum o kızdan!" diye bağırdı Barın abilerinin odadan çıkmasıyla.

"Evet, kızı sevmiyoruz ama sizde fazla abarttınız." dedi Rü

Bu sırada Ecel timi ve Armina hemen yan odadaydı. Çocuklar doktor dediği için uyutmamaya çalışıyor, sohbet ediyorlardı.

Gelen seslerle sohbeti bıraktılar, tüm her şeyi ecel timi duymuştu.

Armina onlarla bir aile olamayacağını anladı.

Kardeş takımı ise sonradan pişman olacaklarını bilmeden konuşmaya devam ettiler.

.

.

.

~1072 kelime~

Merhabalarr

İşte karşınızda yeni bölümm!

Yazım hatalarım barsa affola.

En kısa zamanda yeni bölüm sizlerle olacakk ballarımm.

Görüşmek üzereee🌸