(5 yıl önce)

Neden ağlayamıyordum?az önce deli gibi ağlayan bendim şimdi neden anında göz yaşlarım akmayı bıraktılar?

elim benden bağımsız yanağıma gitti...canım acıyordu...ama yüzümdeki kızarıklıktan dolayı değil...

kalbim acıyordu...yutkunamadım...karnımda berbat bir his vardı...dizlerim tutmuyordu her an yere düşecek gibi hissediyordum...çok garipti gözlerim bile dolmadı...zamanı idrak etmeye çalışıyordum...

ve son noktayı koyan...saatlerce ağlamana sebep olacak o cümle....

"Ağladığında çok çirkin oluyorsun...."

Zaman durdu sanki,göğsüme bir şey oturdu ve berbat hissettiriyordu...Ölmek istedim...normalde bu cümle çok basit gelirdi takmazdım,ama şuan çok kötü hissettirdi...

dilimi kesmek istedim,keşke az önce o kelimeleri söylemeseydim...keşke içimi dökmeseydim...kafamı yavaşça anneme çevirdim...

Annem sinirliydi ve dediği cümlenin ne kadar ağır hissettirdiğini bilmiyordu,ve yıllarca bilmeyecekti,henüz 13 yaşındaki kızına dediği bu sözün ağırlığını...

kızın gözleri duygudan yoksun boş boş kadına bakıyordu...Kadın her zamanki gibi daha çok sinirlendi

"Bana mal mal bakma anlamlı anlamlı,odana defol gözüme gözükme!,terbiyesiz annenle nasıl konuşuyorsun,senin dilini kopartırım duydun mu beni!,odana defol!"

Kirpiklerimi kırpıştırdım dediklerini idrak edebilmek için bir kaç dakika beklemem gerekmişti...

yavaşça arkamı dönerek odama gittim...Bi 10 dakika sonrada dış kapının çarpan sesini duydum annem sinirle yine gitmişti...

Bacaklarımı karnıma çektim,kafamı kollarımın arasına aldım...bir süre öylece hiç bir şey düşünmeden durdum...

sonra aniden serbest kalmayı bekleyen gözyaşlarım akmaya başladı...kafama vuruyor normalde asla kıyamadığım saçlarımı çekiyordum...deli gibi hıçkırarak,titreyerek ağlıyordum...

"Ben ben berbat bir insanım neden konuştum ki neden o kelimeleri söyledim...nefret ediyorum hepinizden nefret ediyorum geber aptal kadın keşke annem olmasaydın neden ben ya yeter bıktım hepinizden!"

Böyle böyle o zamanki ergen bir çocuğun söylediği aptal kelimelerdi...

Kendi kendime sinir krizi geçiriyordum o gece gözlerim şişip morarana kadar,acıdan artık ağlayamayacak duruma gelene kadar ağladım...nedenini bilmiyordum,sadece duygu patlaması yaşıyordum ve kendimi harap ediyordum...nefes alamayacak duruma gelene kadar devam ettim...o gece ağlamaktan yorgun düşüp uyuyakalacağım zaman söylediğim son şeyler...

"Baba artık gel lütfen sana ihtiyacım var Baba gel lütfen...baba"

(Şimdiki zaman)

Hani durduk yere geçmişten bir anıyı her ayrıntısına kadar hatırlarsınızda boğazınızda bir düğüm oluşur saatlerce bir noktaya bakakalırsınız sonrada irkilerek etrafınıza bakarsınız ve zamanı idrak edemezsiniz ha işte bende bütün ders öğretmenler masasının köşesine öyle bakakalmıştım ve 13 yaşındayken bir gün denemem kötü geldiğinde ve annemin beni yine azarlarken benim en sonunda patladığım ve annemin o cümleyi kullandığı,birdaha eskisi gibi olamadığımız ya da olamadığım o gece gelmişti aklıma

çeneme doğru bir yaş süzülürken tanıdık bir ses duyunca hızla sildim...

Çağrı:Nehir iyimisin?

Ona bakmadım offf az öncekini görmüştü sanırım,ya da ben kafaya takıyorum kim farkedecektiki bütün ders birisinin bir yere daldığını?,kimse bu ufak şeylere takılmazdı...bu çocuğun her kötü anımda yanımda bitmesi garip hossettiriyordu...kendimi gülümsemeye zorladım

"İyiyim neden?"

Çağrı iç çekti ela gözleri sanki aklımdan geçenleri görmek ister gibi bakıyordu elini saçlarının arasına geçirdi

Çağrı:sadece seni biraz durgun gördüm...ve geçen gün seni yolda öyle görünce iyimisin diye merak ettim...

İç çektim kimin umurunda olsun ki sadece yavşayacak,biraz zaman geçirip kenara atacağı yeni bir oyuncak peşindeydi

"Beni düşündüğün için teşekkür ederim gerçekten iyiyim,ve olsam bile bu seni ilgilendirmez arkadaş bile değiliz tek bir samimiyetimiz yok şimdi iyi günler"

Okul bitmişti defterimi çantama koyarak hızla sınıftan çıktım...geride ise morali bozulmuş,kırılmış ve kaşları çatık düşünceli bir Çağrı bırakmıştım yine...