Deli gibi koşuyordum karanlık bir ormanda

Etrafımı göremiyor sadece önüme bakıyor ve sadece koşuyordum

Etraftan fısıltılar geliyordu,kafam patlayacak gibiydi,nefes alamıyordum,kalbim sıkışıyordu

Öksürerek yere düştüm ellerimin ve dizlerimin üzerine düşmüş deli gibi öksürüyordum

Fısıltılar daha çok yaklaşıyordu,dört bir tarafımı sarmış sürekli konuşuyorlardı,tam olarak anlayamıyordum kafamın içinde uğulduyorlardı

Gözlerimden yaşlar gelirken nefes almaya çalışıyordum

O sırada önümde ufak bir açık alan ve eski,terk edilmiş bir evin önünde annem duruyordu...bana buz gibi gözlerle bakıyordu...

Hıçkırdım elim benden bağımsız ona uzandı

"A-anne"

tekrara öksürdüm nefes almak giderek zorlanıyordu,fısıltılar kafamın içinde daha fazla yükseliyordu

"A-nne...y-yardım et...lütfen"

ona umutsuzca baktım bana buz gibi ve onaylamayan bir şekilde bakıyordu,yüzü soğuktu

Arkasını döndü,gözlerim genişlerken ona uzanmaya çalıştım ama fısıltılar benim gitmemi engelliyor daha fazla yükseliyor ve kafamı patlatacak hale geliyorlar

Annemin sırtına yaşlı gözlerle bakıyorum ev ve annem kaybolurken hıçkırdım zayıf bir şekilde

Midem bulanıyordu,kafam patlayacak gibiydi,sürekli öksürüyordum fısıltılar üzerime gelip etrafımı sararken beni yutuyor gibiydiler

...

Birden gözlerimi açıp hızla kafamı kaldırdım bir süre etrafa bakarak nerde olduğumu anlamaya çalışarak boş boş etrafa baktım,kalbim normalin üzerinde atıyordu,kan ter içindeydim

Hoca bana baktı

(?):iyi misin kızım?,kalk bir lavaboya git elini yüzünü yıka

Bir süre ona boş boş baktım sonra başımı yavaşça sallayıp Ayağa kalktım ve sınıftan çıktım

Tuvalete gittiğimde elimi yüzümü yıkadım aynaya baktığımda arkamda Annemin yine kabusumdaki soğuk yüzünü görünce irkilerek arkamı döndüm

Kimse yoktu yutkundum hafif titremeye başladım,deliriyor muydum?

Hayalet gibi donuk bir şekilde teneffüste sınıfa girdim

Çağrı'nın gözleri üzerimdeydi en son ki konuşmamızdan bu yana yüzüme bir kere bile bakmamıştı ama derste bir anda beni öyle görünce kaşları hafif çatık arkadaşlarını dinliyor gibi görünürken aslında beni izliyordu

Halsiz ve donuk bir şekilde sırama geçtim diğer derslerde dalgındım

Çıkışta

Dalgın bir şekilde sokakta yürüyordum bir ses duyunca irkildim korkarak sesin geldiği tarafa duvarın dibine yaklaştım ama gördüğüm tek şey tekir yavru bir sokak kendisiydi ve beni görünce üzerime doğru gelirken korkarak geri yürümeye başladım

"Pist git hoşt uzak dur"

Sorunlu gibi kediye uzak durmasını söylüyordum

Henüz 6 yaşındayken babamın kışın evde baktığı yavru bir civcivi ilk kez elime aldığımda elime tüyü ve kemikleri geldiğinde panik ve korkuyla civcivi elimden atıp ağlamaya başlamıştım benim yüzümden bacağından sakat kalmıştı ve büyüyünce babam kesip yemeştik:)

Bir dahada hayvanlara asla dokunmadım hep panik yapıyor,korkuyordum ağlıyor ve titriyordum çok kötü bir şey

Kedi sanki beni duymuş gibi durdu ve kafasını yana eğip tatlı tatlı baktığında rahat bir nefes verdim

"Oh akıllı kedicik"

Ona bir kaç adım atıp önünde çömeldim ve bir süre ona baktım sonra aç olabileceğini düşünerek çantamdan bir parça poğaçayı çıkarıp böldüm ve onun önüne koydum kedi hemen yemeye başladığında gülümsedim ve onu uzaktan izlerken bir kaç kez kendi kendime konuşmuştum ısırarak arkamdan gelen tanıdık sesle yerimden sıçradı ve korkuyla arkama baktım sonra göz devirdim

"Çağrı:şimdide kendi kendine mi konuşmaya başladın?sıradaki delirme belirtin ne?"

ela gözleriyle bana bakıyordu içimden sabır çektim bu çocuk niye her yerdeydi Allah aşkına?!

"Haha çok komiksin gülmekten karnım ağrıdı"

Sırıttı uzun zaman sonra ilk kez konuşuyorduk bir kaç adım bana yaklaştı

"Ne demezsin hanımefendi görevimiz"

ona göz devirdim ve tekrar kediye döndüm o da yanıma geldi kedi yemeğini bitirdiğinde ona yaklaşarak ayaklarına dolandığına kıkırdadım o da gülüp kediyi kucağına aldı ve sevmeye başladı onları bir tebessümle izlerken ela gözleri ara sıra bana bakıyor sonra geri kediye dönüyordu

Bir süre sonra ayağa kalktım o da kediyi bıraktı uzun zamandır konuşmadığımız için tuhaftır

"Ummh en son söylediğim sözler için özür dilerim...biraz kötüydüm..."

Gülümsedi

"Çağrı:sorun değil...Peki bana olan bu sert tavırları bırakıp arkadaş olmaya ne dersin?"

Bende ona tebessüm ettim ve bana uzattığı elini tuttum

"Tabiki Çağrı bey,tanıştığımıza memnun oldum"

"Çağrı:duygularımız karşılıklı Nehir hanım"

Bir kaç dakika sonra ellerimizi çektik birbirimize son kez bakıp

"Sonra görüşürüz"

Dedim ve arkamı dönerek yoluma gittim arkamda gidişimiz izleyen bir çift ela gözü hissedebiliyordum

"Çağrı:sonra görüşürüz papatyam"

Bilmiyordum ki evde geç kaldığım için sinirli bir babamın olduğunu...