Onunla konuşmamızın üzerinden nereden baksam bir ay geçti. Gerçekleri tüm çıplaklığıyla öğrenmek beni o kadar şaşırttı ki o gün başka bir şey konuşamadık. Yaşadıkları gerçekten çok ağır bir şey ama o kızı, Asel'i orada bırakmayıp yanına alması bir kez daha onun ne kadar iyi bir insan olduğunu gösterdi bana.

Ve en mutlu olduğum şeyse hala bana son derece sadık olması, beni hala sevmesi. Bunun olma ihtimalinin düşüncesi bile beni o kadar mutlu ediyordu ki şimdi gerçek olduğunu bilmek bir hayali yaşıyormuşum gibi hissettiriyor. Zamanında yaptığım o hata bana yalnız geçen bir ömre mal oluyorken hala bana âşık olması bir mucize değil de ne?

O konuşmadan hemen sonra tüm işlerimi erteleyip kendimi sadece onun evini yapmaya adadım. Bu süre zarfında görüşsek de hiç yalnız kalamadık ve ne yazık ki asla o gün hakkında bir daha konuşma fırsatı bulamadık.

Bugün 31 Aralık 2023 ve dün evlerini tamamladım. Bu gece yeni bir yıla gireceğiz ve ben seneler önce yatığım her şeyi yeni yılda düzeltmeye kararlıyım! Buna da ilk olarak kendi bitirdiğim şeyi yeniden başlatarak yapmayı planlıyorum.

Öncelikli görevim her şeyin tam ve doğru olduğundan emin olmak! Evle ilgili her şey dün kontrol ettiğim için doğrudan arka bahçeye bizim için hazırlattığım alana doğru geçtim. Burası şehrin dışında olduğu için tüm o kargaşadan uzaklıkta sakin bir yer ve en sevdiğim özelliklerinden birisi yıldızların buradan harika görünmesi.

Ve bende Cihan'ın romantik doğasına hitap edip biraz daha şansımı yükseltmek istediğim için aralık ayında hala havaların güzel olmasından faydalanarak bahçede yıldızların altında güzel bir akşam yemeği hazırlatıyorum. Ayrıca oturma grubunun ortasına koydurduğum açık alan şöminesi de üşürsek ısınmamız için hazırda olacak. En sevdiği yemekleri hazırlatıp, en sevdiği şarabı almayı da elbette unutmadım.

Bu sabah yaptığımız telefon konuşmasında ona aramızdaki gerginliği bitirmek ve evle ilgili son detayları göstermek için bu akşam konuşmak istediğimi söyledim ve onu evine çağırdım. Programımın çok yoğun olmasıyla yalnız bu akşam boş olacağımı da ekledim elbette ki! Biz konuşurken Asel'e bakması için de evden çıkmayan Ayça ile anlaştım. Planlarımı anlatınca seve seve kabul etti ve seneye ben çocuğuna bakarken seve seve eğlenmeye çıkacağını da ekledi. Böylece tek eksik onun buraya gelmesi kaldı.

Akşama doğru gelmesini söylediğim için biten hazırlıklarla birlikte zaman da geçmemeye başladı. Önce konuşsam mı yoksa yemek yiyip biraz ortamı yumuşattıktan sonra mı konuşsam karar veremiyorum.

İçimde ona karşı öyle bir özlem vardı ki hiç gelmeyeceğini düşündüğüm birine karşı olan bir özlemi nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama yıllardır ağzımdan çıkan ayrılalım sözcüğünden ölesiye pişman olduğumu anlatmak istiyorum.

Umarım artık her şey için çok geç değildir ve samimiyetime inandırabilirim onu. Tekrar bulmuşken bir kez daha kaybetmek istemem! O yüzden savaşacağım! Onu tekrar kazanmak için bugünden itibaren elimden gelen her şeyi yapacağım!

Onu tekrar kazanacağım!

Tek yapmam gereken o hırslı genç kızın artık olmadığını, yere daha sağlam basan, ailenin ve hayatımdaki insanın benim için daha önemli olduğunu göstermem gerek. Şimdilik ilk adım onu tekrar benimle olması için ikna etmek!

Acaba üzerimi de değiştirip daha şık bir şeyler mi giysem? Yok ama sonra konuşmaya karar verirsem niyetimi fazla belli etmiş olurum. Eğer benimle ilgili olumsuz bir düşüncedeyse hemen gitmesini istemiyorum. En azından beni dinleyebilecek kadar kalsın, beni öyle görüp kapıdan geri dönmesin.

Her şeyin hazır olmasıyla çalışanlar gitmeden önce son bir kez bakmak için dikkatimi arka bahçeye odakladım. Evin taş verandasına yaptırdığım masada her şey hazır ve bahçenin çimenlik alanının ortasında ise yuvarlak bir şekilde tasarladığım oturma grubunun ortasında bulunan şöminede ise odunlar hazırlanmış ve yanmak için bekliyor.

"Her şey tamam gözüküyor arkadaşlar, ellerinize sağlık. Böyle bir günde, tatilinizde bile beni kırmayıp buraya geldiğiniz için çok teşekkür ederim."

Geçmez dediğim zaman evdekilerin gitmesiyle hızlıca akıp gitti. Buluşmak için konuştuğumuz zamana dakikalar kalmasıyla yemekleri ısıtmak için mutfağa geçtim. Cihan hep dakik bir insan olmuştur o yüzden tam zamanında geleceğini bildiğimden o gelince hiçbir şeyle uğraşmamak için hazır olmasını istiyorum.

Beklediğim gibi de oldu, son tencerenin de altını kapattığım an zil çaldı. Burada onun evinde, onun çaldığı kapıyı açacak olmak yalnız geçen onca yıldan sonra o kadar garip ama sıcak hissettirdi ki şu an. İçimdeki kıpır kıpır heyecanla kapıya koştum, şöyle bir durup üstümü başımı düzelttikten sonra kocaman bir gülümsemeyle kapıyı açtım.

"Hoş geldin."

Üzerindeki düşünceli duruş benim enerjili girişimle biraz dağıldı. Bedeni daha rahat bir hal aldı ve bir dakika öncesine göre yüzündeki ifadesiz duruşun yerini benimki kadar olmasa da yumuşak bir tebessüm aldı.

"Biraz garip oldu bu sanki." Dedi ve hemen arkasına, "Hoş buldum." Diye ekledi.

"Haklısın senin evinde seni karşılamak bana da garip geldi. Gelsene içeri."

İçeri girip montunu çıkarırken bitmiş olan hole baktı. "Baya bitmiş burası, çok güzel olmuş." Dedi. "Aslına bakarsan tamamen bitti, daha fazla otelde kalmanıza gönlüm razı olmadı biraz acele ettim ama bende sevdim ortaya çıkan sonuçtan memnun oldum." Ayça'nın verdiği tarihten çok erken bitirmemden dolayı şaşkınlıkla baktı bana.

"Bitmesi birkaç ayı bulur demişti Ayça?" diye sordu.

"Otel işlerini biraz erteledim ve senin evin işlerini öne çektim. Bir çocuk için düzen her şeyden önemli, otel bekleyebilir diye düşündüm." Dedim hiç etik olmadığı halde.

"Ben, şaşırdım. Teşekkür ederim Aslı." Gözlerindeki minnettar ifade doğru bir tabir mi bilmiyorum ama beni fazlaca tatmin etti.

"Kalanı da görmek ister misin? Yoksa bizim için yemek hazırlatmıştım soğumadan yiyelim mi?"

"Yemek mi?"

"Evet, ev biraz bahane aslında ben seninle konuşmak istiyordum."

Gözlerine yerleşen parıltı beni eskiye götürdü. Önceden de beklemediği bir hareketim olduğunda hep bu parıltı olurdu ve neyi neden yaptığımı çözmek için uğraşırdı.

"Soğumasın o zaman, önce yiyelim. Yardım edeyim hazırlamana."

"Her şey hazır ama tencereleri bahçeye taşımama yardım edersen daha çabuk yemeye başlayabiliriz."

Yemek konusunda ne kadar aceleci olduğumu bir kez daha belli ettim ona ama bilmediği bir şey var ki o hayatımdayken zevk için yediğim yemekler o gittikten sonra yalnızca hayatta kalmak için yediğim bir aktiviteye dönüştü.

"Özlemişim bu huyunu, olur gidelim hadi."

Ellerimizde tencerelerle bahçeye çıktığımızda duraksadı, ortama biraz renk versin diye ağaçlara ve takılabilecek her yere taktırdığım peri ışıklarının, kararan havayla bütünleşip adeta bir peri masalını andırmasına hayran kalmış göründü.

Hep hayalimizdi büyük bahçesi olan bir eve geçtiğimiz ilk anda böyle bir ortam oluşturmak. Her ne kadar aksiyon filmlerine bayılsa da çoğu erkekte olmayan bir şey onda var. O romantik Noel filmlerine bayılır ve bu tarz ambiyanslar onu her zaman çok etkilemiştir. Şimdi birlikte hayal ettiğimiz bir ortamda olmak onu şaşırttığı kadar bunca yıl sonra gerçekleşmesi de beni mutlu etti.

"Aslı?"

"Geç hadi, bu güzel havanın tadını çıkaralım."

Sonrasında ise normalde olsa garip bulacağım ama şimdi hiç de garip olmayan bir sessizlikte yalnızca birbirimize bakarak yıldızların ve peri ışıklarının loş ortamında yemeklerimizi yedik. Öyle ki onunla sessizliği bile özlemişim...

"Şöminenin başında konuşalım mı? Biraz üşüdüm gibi yakmak için her şeyi hazırlatmıştım."

Aceleyle kalktı yerinden, "Olur tabi Aslı, keşke önce söyleseydin. Tabaklarımızı alır orada yerdik." Dedi.

"O zaman seni izleyemezdim."

Atmak üzere olduğu adım bir an havada asılı kaldı, ardını dönüp bana baksa da söyleyecek bir şey bulamamış olsa gerek ki geri dönüp hazır bekleyen odunların yanına gidip tutuşturmaya başladı. Ben de masada kalan bardaklarımızı alıp yanına geçtim.

Usul usul yanan odunların yemen yanında yan yana durmuş ellerimizde kadehlerle ateşi izliyorken daha fazla dayanamadım, o da dayanamamış olacak ki aynı anda konuştuk.

"Aslı."

"Cihan."

O kadar gerginim ki gülemedim bile. "Sen söyle lütfen önce." Dedi. Ona minnettar kaldım. Kendimi daha fazla ne kadar tutabilirim bilmiyorum.

"Cihan..." derin bir nefes alıp ateşteki gözlerimi ona çevirip temas kurdum. "Sence tekrar denebilir miyiz?" dedim. İşte oldu! Sonunda günlerdir kıvrandığım şeyi söyleyebildim.

"Sen ciddi misin?"

"Evet, çok ciddiyim."

"Sen..." sözlerini toparlamak için duraksayıp, "Ama sen benimle yapamadığını söylemiştin, şimdi ne değişti?" dedi haklı olarak.

"Ben, ben değiştim Cihan. Artık o eski tüm hayatı işi olan hırslı kadın yok! Sensiz kaldığım tüm o zamanlarda istediğim konuma geldim ama hiç mutlu olamadım Cihan. Ben sensiz gelen bir mutluluğu ya da senin kutlamadığın bir başarıyı istemiyorum. Yanımda olmanı, beni sevmeni istiyorum."

"Ben seni sevmeyi hiç bırakmadım ki Aslı..."

"Bende, bende hiç bırakmadım. O gün bile ayrılmak istediğimi söylediğim an pişman oldum ama duyduğum laflar yüzünden gözümü öyle hırs bürümüştü ki gözümü sana olan aşkıma kapamıştım."

"Ne lafı?"

Söyleyip söylememekte kararsız kalsam da bugün ona her konuda tamamen dürüst olacağıma dair verdiğim sözden ötürü her şeyi anlatmaya karar verdim.

"Senden gelen hiçbir yardımı kabul etmememe rağmen yaptığım her projeyi sana mal etmeleri ya da gelen herkesin senin nişanlın olduğum için geldiklerini söylemeleri, en kötüsü de beni sana ulaşmak için bir basamak olarak görüp benimle iş yapmaları karşılığında seninle tanıştırmamı istemleri hepsi çok üzerime geldi. Sanki ne kadar çalışırsam çalışayım asla kendi başıma bir şey yapamıyormuşum gibi gelmeye başladı. Bende işte onun acısını ilişkimizden çıkardım. Tek başıma başarabileceğimi görmek, kendime karşı kaybettiğim güvenimi kazanmak istedim."

"Ben bilmiyordum bunları, bilsem engel olmak için her şeyi yapardım Aslı." Sesindeki üzgün tını benim ne kadar bunaldığımı anladığına en büyük işaret. Biliyorum engel olmak için her şeyi yapardı.

"Biliyorum yapmaya çalışırdın ama engel olmazdın ki Cihan. İnsanların zihnine hükmedemezsin, biz ne yaparsak yapalım onlar konuşmaya devam edecekti."

Yemekten beri ilk defa omuzları düştü çünkü biliyor ki haklıyım. İnsanlar her zaman konuştu ve konuşmaya da devam edecekler. Şimdi aradaki tek fark artık o toy kız değilim ve insanlara kulak tıkamayı öğrendim. Artık sadece kendim için yaşıyorum, hayatımda yeri olmayan kimsenin düşünceleri benim için önemli değil.

"Ne diyorsun, şimdi yeniden birlikte olabilir miyiz?"

"Deli misin Aslı! Bunun için her şeyi yapabilirim." Dedi soruma inanamayarak.

"Yani... O zaman şimdi yeniden birlikte miyiz?" hala emin olmadığım için bir kez daha sordum.

"Bir şartla."

"Şartın nedir?"

"Şimdi tekrar benimle birlikte olursan bir daha gitmene asla izin vermem Aslı! Benden bir daha gitmemeyi kabul edip en yakın güne nikah tarihi almayı kabul edersen evet, yeniden birlikte oluruz. Ben artık senden ayrı kalmak istemiyorum."

"İsterim, çok isterim Cihan. Hayatımı seninle birleştirmeyi çok isterim."

İnstagram/Tiktok: birbulutkalemi