Mutlu olunca insan uçan kuşa bile gülümsüyor. Adımlarımı asansöre çevirdim. Bunu acil naime'ye anlatmalıydım. Hemde aklımda fikri uygulamalıydım. Gelen asansörle bindim. Gideceğim kata basıp bekledim. Asansörde çalan müzikle beraber yukarı doğru çıkıyordum asansör durunca kapı açılınca çıkıp ezbere bildiğim odaya doğru adımlamaya başladım.

Odanın kapısının önünde durup kapıyı tıklattım.

"Gelebilirsiniz!"

Kapıyı açıp içeri geçtim.

"Selamünaleyküm hayırlı sabahlar hanımefendi!" Dedim Naime gülümseyerek bana baktı.

"Aleykümselamm ablaa bu ne neşe anlaşılan dün gece güzel geçmiş?" Diye gülümseyerek sordu.

Yatağın ucuna geçip oturdum. Elimi yavaşça havaya kaldırıp gülümsedim.

"Evettt elhamdülillah."

"Ayy maşallah hayırlı olsun abla ay çok yakışmış. Gel sarılıcam!" Dedi gülümseyerek.

Yanına biraz daha yaklaşıp sarsmayarak sarıldım.

"2 gün sonra sözüm var seni bekliyorum."

"Yiaa gelmek isterimde işte nasıl gelicem be abla biliyorsun durumu." Dedi burukça gülümseyip.

"Yarın taburca oluyorsun! Haberin yokmuydu?"

"Hayır yoktu hasta olan benim bana söylemiyorlar. Geliyorum ozaman! Ay elbise seçmedim ayarlayamadım ya!" Dedi Naime.

"Bulursun ayarlarsın inşallah canım."

"Ay sen bı baştan anlat bana noldu?!" Dedi heyecanla.

Dün yere düşmeme kadar anlatmıştım. Naime düştüğümü söylediğim yerde gülmesiyle onun gülüşü beni güldürmüştü.

.

.

.

.

Yorgun geldiğim hastaneden kendimi koltuğa atmıştım. Annem gelip beni bur güzel azarlamıştı.

"Kızım odana gitsene?" Dedi annem bana bakıp.

"Babaannem yatıyor yatağımda. Uyandırmaya kıyamadım ya. Onun için biraz dinleneneyim kalkarım."

Odanın içini tiz bir çığlık doldurunca yüzümü ekşittim.

"Osman bırak saçımı!"

"Baneee sende saçımı bırak!"

Yerimden doğrulup koltuğun arkasından onlara baktım Birbirlerinin saçını tutmuş çekiyorlardı.

"Çocuklar ama böyle yapmayı-" birden kendimi yerde bulunca ağrıyan başımı ovdum.

"Nasıl düştüm ya?!" Dememle az önce kavga eden ikili durmuş bana bakıyorlardı.

"Ne bakıyorsun şekerim?" Dememle odayı gülüşmeler doldurmuştu.

"İnci abla çok güzel şekerim diyorsun!" Diyen elfida'ya tatlı olduğum bakışlarımı attım.

Şaka bir yana acımıştı ya başım. Elimi başıma götürüp ovdum oyy acıyordu.

"Babaannemin yanına gidiyorum!" Dedim elimi başımda odadan çıktım.

Odamın kapısını yavaşça açıp kafamı uzattım. Oh uyanmıştı.

"Selamünaleyküm ciğerim!" Dedim baş örtümüde çıkarıp yanına oturdum.

"Aleykümselamm evladım."

Başımı dizlerine koyup babaanneme baktım.

"Başımı vurdum masaj yaparmısın babaanne?"

Ellerini saçlarımın arasında dolandırdı. Kafam öyle rahatlıyordu ki ohh mis ya!

"Babaanne sana bişey diyicemm!" Dedim.

"Dinliyorum evladım?" Dedi gülümseyip.

"Hani Ertuğrul amcam varya?"

"Eee?"

"Onu evlendirsek mi?"

"Niye bir anda böyle bir konuyu açtın?"

"Kız kime çektiğim belli oldu! Şimdi şöyle hani bana görücü geldi ya bende kabul ettim istemem ve sözüm var biliyorsun 2 gün sonra hastanede biri var. Çok tatlı efendi enerjik bir kız amcamla çok yakıştırdım. Onuda çağırıcam sende bir gör sonra amcamı ikna edelim evlensin!" Dedim sevinçle.

"Kızım Ertuğrul ne tepki verir bilemiyorum. Ama bende istiyorum evlensin güzel bir yuvası olsun benimde torunlarım olsun... Evliliğe karşı biri değil ama bizim olsun dediklerimizi de red ediyor." Dedi burukça gülümseyip.

"Babaanne ben çok isterim öyle yakıştırdım ki ikisini... Nasip inşallah olur." Dedim gülümseyip.

Gözüm elimde ki yüzüğe değince yüzümde gülümseme belirdi. Sahi evlenicektim değil mi ben?

Sal,5.11.2024