Düşüne düşüne içim daralmıştı. Abdestim varken iki rekat nafile namaz kılayım içim serinlesin.

Namazımı kılıp dua edip tövbe ettim gereksiz muhabbete girmiştim. İlimizde uzatınca meselede uzadı. Seccademe uzanıp tavana baktım.

Tam 1 gündür ne ben ne o çaldırıyordu. Özür dileyip helalikli mi alsam sonra numarasınıda silerim.

Yerimden kalkıp komidinin üstüne bıraktığım telefonu elime aldım. Rehbere girip bekledim.

Elim Ali diye kayıtlı olan numaraya gitti. Çaldı çaldı çaldı...

"Hıı... Sen niye gelmedin görmeye beni kestiler." Dedi ağlayarak.

Kafam karışırken telefondan başka biri bana seslendi.

"Alo aloo?"

"Efendim?" Dedim cevap verip.

"Ben inci hanımı kontrol eden hemşire. İnci hanım 1 saat önce kadar apandis amaliyati oldu ve norkozun etkisinde hâlâ telefonu o esnada almış. Siz kimsiniz?"

"Bana konum atabilirmisiniz acaba?"

"Tabi olur atayım kendi telefonumdan atayım olurmu? Siz numaranızı söyleyin?"

.

.

.

Sağolsun buse yani hemşire yardımcı olmuştu.

Elimde ki çiçekleri diğer elime aldım. Hecanlamıştım. Derin nefes alıp verdim.

İstanbul'dan Bursa'ya gelmiştim. Niye geldin diye sorma geldim işte o öyle diyince atladım geldim.

Asansöre binip 3 bastım. İçeride çalan müzikle yukarıya doğru yavaşça ilerliyordu asansör. 3 kata geldiğinde kapı açılınca adım atıp içeri geçtim.

Kalp atışlarım hâlâ hızlı hızlı atarken gözlerimle odayı aramaya koyuldum. Sağıma döndüğümde biraz ilerde duruyordu odanın kapısı.

Cebimden telefonu çıkarıp hemşireyi aradım.

"Selamünaleyküm kardeşim ben geldin de acaba içerisi müsait mi?"

"Yok hazır olunca ben haber ederim olur mu?"

"Tamam bekliyorum koridorda."

Bir ön onbeş dk sonra kapı açılma sesiyle döndüm.

"Gelebilirsiniz."

Biraz seri adımlarla ilerledim. İçeri girdiğimde kocaman camlar karşıladı beni sonra biraz ilerleyip dönünce inci'yi gördüm...

Bakışlarımı başka yere çevirdim.

"Selamünaleyküm geçmiş olsun inci hanım." Dedim çiçekleri komidinin boş olan bir yerine bıraktım.

"Allah razı olsun teşekkür ederim. Kusura bakmayın norkozluyken birşeyler söylemişim..."

"Problem değil. Hem sizi rahatsız ettiğim için de özür dilemek istemiştim. Hakkınızı helal edin."

"Helal olsun bende özür dilerim. Sizde helal edin."

"Helal olsun."

Odanın kapısı açılınca refklesle kapıya döndüm.

"İncim senin dikişlerin tutmamış bir gün daha bizimlesin. Hoş geldiniz." Dedi doktor elini uzatıp.

Beni ilk başta fark etmemişti biraz daha gelince görmüştü. Elini tutup.

"Hoş buldum."

"Iıı abi bu arkadaş bir ufak meselemiz vardı özür dilemek ve geçmiş olsun demek için buralara kadar gelmiş."

"Öylemiii?" Dedi biraz şüpheli gibi.

"Zübeyir bey abim Asrın. Abi Zübeyir bey." Dedi tanıştırarak.

Gülümseyerek.

"Memnun oldum kardeşim. Bana müsade Allah şifa versin geçmiş olsun tekrardan."

"Allah razı olsun teşekkür ederim selametle gidin."

"Allah'a emanet."

"Sizde Allah'a emanet."

Abisine baş selamı verip odadan çıktım. Tam kapıyı örtecekken kapı tekrardan biri tarafından çekildi. Kapının kolunu serbest bırakıp geri çekildim.

"Sizinle konuşmak istiyorum?"

"Ne konu hakkında?"

"Kardeşim hakkında." Dedi gülümseyerek.

Ondan sonra tam bir saat konuşmuştuk. Neden sürekli aradığımı falan sordu. Anlatınca anlayışla karşıladı.

Gitme vakti gelince tekrar arabama binip besmele çekip çalıştırdım. Rotamız istanbul.

.............

.......

Selamünaleyküm arkideşler

Uzun oldu gibi hı?

Allah'a emanetsiniz

28.09.2024 cumartesi