Uyumam gerekti eğer ki uyursam diğer günler yaşadıklarımın aynısı olucaktı. Yorganı üstümden atıp yataktan doğruldum. Nefsim geri istiyordu uyumayı ama bu sefer öyle olmayacaktı Allahın izniyle.

"Allah'ım yardım et." Dedim ve besmele çekip yerimden doğruldum. İlk lavoboya gidip geldikten sonra abdest aldım. Hani çok uykum vardı ya? Uykum artık yoktu. Ne zaman abdest alsam uykum açılır. Gülümsedim. Kış ayında olduğumuz için biraz üşüdüğümü his ettim onun kollarımı ayaklarımı kuruttum.

Namaz için aldığım özel elbiseyi giyip baş örtümüde yapıp yatağıma oturdum. Kulaklarıma ezan sesi gelince yerimden kalkıp cama yaklaştım.

Sabah ki o koku başkaydı. Derin derin içime çektim. Gözüm mezarlığa deyince ağlama sesleri geldiğini duydum.

"Anne ben seni çok özledim... Küçükken korktuğumda hep yanına gelirdim ama şimdi mezarına geliyorum..." Dedi ağlamaya devam edip.

Sesi geliyordu yakındı ama olarak nerdeydi göremiyordum. Üzülmüştüm. Camı kapatıp içeri geçtim.

Namaz kılmadan önce evdekileri tek tek çağırdım. Odama geri dönüp koltuğun üstünde olan seccademi alıp kıbleye doğru serdim.

Aklım ağlayan kişide kalmıştı. Üstüm toplanmış mı diye kontrol edip sabah namazının farzı için niyet ettim.

Sabah namazını kıldıktan sonra tesbihatları çekip. Dua'mı ettim.

Evin içinde ki akan kesik kesik su sesleri kulağıma geldiğinde gülümsedim. Her sabah okumayı isteyipte nefsime uyup okumadığım kuranı kerimi almak için yerimden kalkıp raftan aldım. Bu benim ilk kuranımdı yeşil kaplamalıydı. İlk öğrendim günü hatırlıyorum. Harfleri öğrendikçe okuma hevesim daha da oluyordu. Sonra bir gün gönlümde çiçekler açtı ve öğrenmek nasip oldu. Hayatımda en muhteşem şeyler beklemediğim ve farkına varamadığım zamanlarda oluyordu.

Geri seccademin üstüne oturup euzu besmele çekip okumaya başladım.

"Kim Kur'ân-ı Kerîm'den bir harf okursa, onun için bir iyilik sevabı vardır. Her bir iyiliğin karşılığı da on sevaptır. Ben, elif lâm mîm bir harftir demiyorum; bilâkis elif bir harftir, lâm bir harftir, mîm de bir harftir.” (Tirmizî, Fazâilü'l-Kur'ân 16) Kuran okumak şefaattir

.

.

.

.

Elimde ki kahve bardağını ağzıma yaklaştırıp içmeye devam ettim.

"Selamünaleyküm şirine!"

"Aleykümselamm abla." Dedim gülümseyip.

"Niye tek oturuyorsun?"

"Öyle." Dedim gülümseyerek.

Elinde ki poşeti masaya bırakıp bakışlarını bana çevirdi.

"Ozaman sana eşlik edeyim ben tabi istersen?" Dedim tam oturacakken oturmayıp.

"Yok abla nolcak otur sen."

"Anlın morarmış ya?"

"Evet ufak bir kaza." Dedim.

Beraber sohbet etmiştik. Aslında kendisini tanıyalı daha 2 gün olmuştu. Ama bir huyum vardı sevdiğim insanlara hemen ısınıyorum.

Düşünce hayatımda ki insanların ne kadar naif güzel kalpleri vardı.

"Şirine eee anlat?" Diye seslenen inci ablayla daldığım düşüncelerden sıyrıldım.

"Ne anlatayım abla?" Dedim gülümseyip.

"Nasıl karar verdin hemşire olmaya?" Dedi.

"Küçük kardeşimi kaybettiğimde karar verdim." Dedim burukça.

"Selamünaleyküm oturabilirmiyim?" Diyen kişiyle bakmadım kahvemden bir yudum aldım.

"Iıı Naime otursun mu amcam?"

"Amcan mı?! Kız böyle amca mı olur?" Dedim ne dediğimi fark edince elimle ağzımı kapattım.

Elimi ağzımdan çekip. "Özür dilerim."

İkisi birden gülünce iyice utanmıştım.

"Sorun yok çocukken de öyle şaşırırlar dı. Amcam deyinci onların iç dünyası göbekli orta yaşlı birini bekliyorlardı."

"Anladım. Oturabilirsiniz sizde." Dedim elimdeki kahveye bakıp.

"Allah razı olsun teşekkürler."

"Amin ecmain olsun."

"Ay araya kaynadı amcam yüzünden!" Demesiyle inciye baktım.

"Rabbim rahmet eylesin kardeşim vefat etti dedin ya..."

"Amin. Allah razı olsun sağol abla." Dedim gülümseyip.

"Aa şirine." Diyen sesle saklanmak istedim.

"Merabaa afiyet olsun. Kız şirine niye saklanıyorsun?"

"Uykum varda biraz neyse ben gideyim." Dedim yerimden kalkıp.

"Görüşürüz şirine!" Diyen ferhatla nefesimi dışarı verdim.

Bu çocuk konuştu mu susmuyordu.

..................

Selamünaleyküm

Nasılsınız?

Allah'a emanetsiniz selametle kalın

Pzt,28.10.2024